جناب حاج آقاى مروج الاسلام رحمة الله عليه نقل فرمود چندى قبل يكى از دوستان كه خوبان ارض اقدس است بنام ملاعباس برايم نقل كرد:
چند روز قبل مريض شدم و كم كم حال و مرضم باندازه اى سخت شد كه هيچ چيزى نمى توانستم بخورم حتى دوا، كسان من هرقدر اصرار و سعى مى كردند كه يك قرص دوا را بخورم نمى توانستم و قدرت نداشتم و دو سه روز بيهوش افتاده بودم و كسان من اندكى آب گرم بدهان من داخل مى كردند و از حيوة من ماءيوس شده بودند.
شب جمعه يا روز جمعه (ترديد از حقير است ) در خواب يا بيحالى بودم كه ديدم آمده ام صحن جديد امام هشتم حضرت رضا (ع ) و اراده دارم بحرم مشرف شوم .
رسيدم نزديك غرفه اى كه بمزار شيخ بهائى مى روند، ديدم در آنجا چند نفرى حلقه وار نشسته اند تا مرا ديدند صدا زدند اى شيخ بيا براى ما روضه بخوان من قبول كرده نزديك رفتم صندلى گذاشته شد و من نشستم و بى مقدمه چند شعرى را كه يك زمانى ديده بودم و خوب هم حفظ نداشتم شروع بخواندن كردم .
صداى گريه آنها بلند شد و يكنفر از آنها را ديدم با كفش بسر خود مى زد ناگاه بيدار و چشم باز كردم و خودم را به نظر مرحمت حضرت رضا (ع ) صحيح و سالم يافتم و برخواستم و بكسان خود گفتم من گرسنه ام چيزى بدهيد بخورم پس ظرف حريره يا فرنى آوردند و خوردم گفتم باز بياوريد و اين نبود مگر از نظر مرحمت حضرت ثامن الائمه (ع ) و آن اشعار اين است :(1)

اى شهريار طوس شهنشاه دين رضا
وى ملجا خلائق و وى مقتداى ما

اى آنكه انبيا بطواف حريم تو
دارند اشتياق بهر صبح و هر مسا

اندر جوار قبر تو جمعى پريش حال
داريم روز و شب بدرت روى التجا

درمانده ايم جمله بفرياد ما برس
زيرا كه نيست جز تو كس دادرس بما

شاها مرا بحضرت تو عرض حاجتيست
كن حاجتم روا بحق خيرة النسا

***************************************************************************************
 1- كرامات رضويه .

نوشتن دیدگاه