از ايرادهايى كه به حجاب گرفتهاند اين است كه حجاب سبب ركود و تعطيل فعاليتهايى است كه خلقت در استعداد زن قرار داده است.
زن نيز مانند مرد داراى ذوق، فكر، فهم، هوش و استعداد كار است. اين استعدادها را خدا به او داده است و بيهوده نيست و بايد به ثمر برسد.
اساساً هر استعداد طبيعى دليل يك حق طبيعى است. وقتى در آفرينش به يك موجود استعداد و لياقت كارى داده شد، اين به منزله سند و مدرك است كه وى حق دارد استعداد خود را به فعاليت برساند، و منع كردن آن ظلم است.
باز داشتن زن از كوششهايى كه آفرينش به او امكان داده است نه تنها ستم به زن است، خيانت به اجتماع نيز مىباشد. هر چيزى كه سبب مىشود قواى طبيعى و خدادادى انسان معطل و بىاثر بماند به زيان اجتماع است. عامل انسانى بزرگترين سرمايه اجتماع است، زن نيز انسان است و اجتماع بايد از كار و فعاليت اين عامل و نيروى توليد او بهرهمند گردد. فلج كردن اين عامل و تضييع نيروى نيمى از افراد اجتماع، هم برخلاف حق طبيعى فردى زن است و هم بر خلاف حق اجتماع و سبب مىشود كه زن هميشه به صورت سربار مرد زندگى كند.
پاسخ: حجاب اسلامى با حدود و شرايط آن، موجب هدر رفتن نيروى زن و ضايع ساختن استعدادهاى فطرى او نيست. ايراد مذكور بر آن شكلى از حجاب كه در ميان هندىها يا ايرانيان قديم يا يهوديان متداول بوده است وارد است. ولى حجاب در اسلام نمىگويد كه بايد زن را در خانه محبوس كرد و جلوى بروز استعدادهاى او را گرفت،
مبناى حجاب در اسلام چنانچه گفتيم اين است كه لذتهاى جنسى بايد به محيط خانوادگى و به همسر مشروع اختصاص يابد و محيط اجتماع، مخصوص كار و فعاليت باشد، به همين جهت، به زن اجازه نمىدهد كه وقتى از خانه بيرون مىرود زمينه تحريك مردان را فراهم كند و به مرد هم اجازه نمىدهد كه چشم چرانى كند. چنين حجابى نه تنها نيروى كار زن را فلج نمىكند، بلكه موجب تقويت نيروى كار اجتماع نيز مىباشد.
اگر مرد تمتعات جنسى را منحصر به همسر قانونى خود كند و تصميم بگيرد همين كه از كنار همسر خود بيرون آمده و پا به درون اجتماع گذاشت، ديگر درباره اين مسايل نينديشد، قطعاً در اين صورت بهتر مىتواند فعال باشد تا اينكه همه فكرش متوجه اين و آن باشد. آيا اگر زن ساده و سنگين به دنبال كار خود برود براى اجتماع بهتر است يا آنكه براى يك بيرون رفتن چند ساعت پاى آينه و ميز آرايش وقت خود را تلف كرده و هنگامى هم كه بيرون رفت تمام سعيش اين باشد كه افكار مردان را متوجه خود سازد و جوانان را كه بايد مظهر اراده و فعاليت و تصميم اجتماع باشند به موجوداتى هوسباز و چشم چران و بىاراده تبديل كند؟
آنچه اسلام نمىخواهد اين است كه زن به صورت موجود بىارزشى درآيد كه كارش فقط مصرف ثروت و فاسد كردن اخلاق اجتماع، و خراب كردن بنيان خانواده باشد. اسلام با فعاليت واقعى زن در زمينههاى اجتماعى و اقتصادى و فرهنگى هرگز مخالف نيست. و تاريخ اسلام گواه اين مطلب است. اگر دختران در اجتماعات عمومى لباس ساده بپوشند، كفش ساده به پا كنند با چادر يا با حجاب مناسب به مدرسه و دانشگاه بروند بهتر درس مىخوانند يا با بدحجابى و آرايشهاى تند و تحريكآميز؟ اصولاً اگر مقاصد جنسى و منظورهاى شهوانى در كار نباشد چه اصرارى در بيرون رفتن زن به شكل نامناسب و جلب توجه كننده است؟[1]
-----------------------------------------------
[1] ـ مساله حجاب، مرتضى مطهرى: ص 95 ـ 89.
خانواده
حجاب و ركود فعاليتها
- بازدید: 1996