او جرجيس بن جبرائيل گندى شاپورى (105) است و در صدر دولت عباسى بود و از طب و مداوا و معالجه بيماران آگاهى كامل داشت او مردى فاضل و رئيس مدرسه گندى شاپور بود.
منصور عباسى او را براى مداواى بيمارى خود به بغداد خواند و اين در حالى بود كه پزشكان بغداد از معالجه او عاجز شده بودند و بيمارى او مربوط به ناراحتى معده بود. وقتى او وارد بغداد شد و نزد منصور آمد منصور از او خوشش آمد چون گفتارى شيرين و عقلى وافر داشت و چون بيمارى خود را با او در ميان گذاشت ، به منصور اطمينان داد و به سرعت او را معالجه كرد.
جرجيس مدتى نزد خليفه ماند، سپس خواست به شهر خودش برگردد، منصور به او اجازه نداد و از وى خواست كه در بغداد بماند و اموال و هداياى بسيارى در اختيار او گذاشت . او مجبور شد كه در بغداد بماند و بيماران را معالجه كند. در اين مدت كه او در پايتخت بود، براى منصور كتاب هاى بسيارى را در طب به عربى ترجمه كرد و نزد خليفه و مردم مقام بزرگى يافت . او در سال 152 هجرى مريض شد و از خليفه خواست كه به او اجازه دهد كه نزد خانواده خود برگردد تا آنها را ببيند و چون مرد در وطن خود دفن شود.
خليفه به او اجازه بازگشت داد و شاگردش عيسى بن شهلافا جانشين او شد منصور خادمى را همراه جرجيس فرستاد كه اگر در راه مرد، جنازه اش را پيش خانواده اش ببرد و همانگونه كه خودش خواسته در وطنش دفن گردد ولى او زنده به شهر خود رسيد و شاگردش به عنوان پزشك مخصوص دربار نزد خليفه ماند.:

- پاورقی -

 104- عيون الانباء و قفطى .
105- در تاريخ الحكماء نام او جرجيس بن بختيشوع آمده است .