عبدالله بن بسطام از كامل از محمد بن ابراهيم جعفى از پدرش نقل مى كند كه گفت ،: به محضر امام صادق (عليه السلام ) رسيدم ، پس به من گفت : تو را خوشحال و شاداب نمى بينم . گفتم : مولاى من تب نوبه دارم . پس فرمود: چرا از شربت گوارايى استفاده نمى كنى ؟ شكر را بكوب و در آب كن و به جاى آب ناشتا آن را بخور. مى گويد چنين كردم و ديگر تب عود نكرد.
مى گوييم : تب نوبه همان تب مالارياست و غالبا باعث ضعف عمومى مى شود در اينجا امام شربت شكر را ناشتا تجويز مى كند و منظور امام شكر مصنوعى نيست كه از هر ويتامين خالى است بلكه منظور او شكر طبيعى كه از نى شكر به دست مى آيد يا شكر سرخ يا عسل مى باشد كه خدا در آن شفاى بسيارى از دردها را قرار داده همانگونه كه در قرآن كريم به تصريح شده است . همچنين قند طبيعى كه در اكثر ميوه ها مانند انگور و خرما و مانند آنها وجود دارد و اينها باعث ايجاد نشاط و قدرت و پيدايش خون تميز مى شوند، پس وقتى كه بدن قوى شد در برابر تب مقاومت مى كند تا بر طرف شود و اين شخص چنين كرد و شفا يافت .

نوشتن دیدگاه