161
  وَ قَالَ ع : 
تَرْكُ الذَّنْبِ اءَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ التَّوْبَةِ.
  و فرمود (ع ): 
گناه نكردن از توبه نمودن آسانتر است .
 162
  وَ قَالَ ع : 
كَمْ مِنْ اءَكْلَةٍ تَمْنُعُ اءَكَلاَتٍ.
  و فرمود (ع ): 
چه بسا يك خوردن مانع خوردنها شود.
 163
  وَ قَالَ ع : 
النَّاسُ اءَعْدَاءُ مَا جَهِلُوا.
  و فرمود (ع ): 
مردم دشمن چيزهائى هستند كه نمى دانند
 164
  وَ قَالَ ع : 
مَنِ اسْتَقْبَلَ وُجُوهَ الْآرَاءِ عَرَفَ مَوَاقِعَ الْخَطَإِ.
  و فرمود (ع ): 
هر كه از آراء ديگران استقبال كند، مواضع خطا را تواند شناخت .
165
  وَ قَالَ ع : 
مَنْ اءَحَدَّ سِنَانَ الْغَضَبِ لِلَّهِ قَوِيَ عَلَى قَتْلِ اءَشِدَّاءِ الْبَاطِلِ.
  و فرمود (ع ): 
هر كه سر نيزه خشم خود را بخاطر خدا تيز كند، در نابود كردن سخت ترين باطلها توانا بود.
 166
  وَ قَالَ ع : 
إِذَا هِبْتَ اءَمْرا فَقَعْ فِيهِ، فَإِنَّ شِدَّةَ تَوَقِّيهِ اءَعْظَمُ مِمَّا تَخَافُ مِنْهُ.
  و فرمود (ع ): 
هرگاه از كارى بترسى خود را به ميان آن افكن ، زيرا سختى بر حذر بودن ، بزرگتر از آن چيزى است كه از آن مى ترسى .
 167
  وَ قَالَ ع : 
آلَةُ الرِّيَاسَةِ سَعَةُ الصَّدْرِ.
  و فرمود (ع ): 
ابزار سرورى ، شكيبايى در تحمل نامراديهاست .
 168
  وَ قَالَ ع : 
ازْجُرِ الْمُسِي ءَ بِثَوَابِ الْمُحْسِنِ.
  و فرمود (ع ):
پاداش دادن به نيكوكار، بدكار را رنجه مى دارد.
 169
  وَ قَالَ ع :
احْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَيْرِكَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِكَ.
  و فرمود (ع ):
بيخ كينه را از دل ديگران بركن ، با بركندن آن از دل خود.
 170
  وَ قَالَ ع :
اللَّجَاجَةُ تَسُلُّ الرَّاءْيَ.
  و فرمود (ع ):
لجاجت و ستيز، تدبير را دور مى كند.
 171
  وَ قَالَ ع :
الطَّمَعُ رِقُّ مُؤَبَّدٌ.
  و فرمود (ع ):
طمعكارى ، بردگى هميشگى است .
 172
  وَ قَالَ ع :
ثَمَرَةُ التَّفْرِيطِ النَّدَامَةُ، وَ ثَمَرَةُ الْحَزْمِ السَّلاَمَةُ.
  و فرمود (ع ):
ثمره تفريط و كوتاهى در كارها پشيمانى است و ثمره دورانديشى سلامت است .
 173
  وَ قَالَ ع :
لاَ خَيْرَ فِي الصَّمْتِ عَنِ الْحُكْمِ، كَمَا اءَنَّهُ لاَ خَيْرَ فِي الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ.
  و فرمود (ع ):
آنكه سخنش حكمت آميز است خاموشيش سود ندارد، همانگونه كه ، سخن گفتن از روى نادانى را فايدتى نيست .
 174
  وَ قَالَ ع :
مَا اخْتَلَفَتْ دَعْوَتَانِ إِلا كَانَتْ إِحْدَاهُمَا ضَلاَلَةً.
  و فرمود (ع ):
دو دعوى خلاف يكديگر نباشند، مگر آنكه ، يكى از آنها گمراهى باشد.
 175
  وَ قَالَ ع :
مَا شَكَكْتُ فِي الْحَقِّ مُذْ اءُرِيتُهُ.
  و فرمود (ع ):
از آن وقت كه حق را به من نموده اند، در آن ترديد نكرده ام .
 176
  وَ قَالَ ع :
مَا كَذَبْتُ وَ لاَ كُذِّبْتُ، وَ لاَ ضَلَلْتُ وَ لاَ ضُلَّ بِي .
  و فرمود (ع ):
دروغ نگفتم و دروغ نشنيده ام . گمراه نشدم و كسى را گمراه نكرده ام .
177
  وَ قَالَ ع :
لِلظَّالِمِ الْبَادِي غَدا بِكَفِّهِ عَضَّةٌ.
  و فرمود (ع ):
آنكه نخست دست به ستم گشايد، انگشت ندامت به دندان خواهد گزيد.
 178
  وَ قَالَ ع :
الرَّحِيلُ وَشِيكٌ.
  و فرمود (ع ):
كوچ كردن نزديك است .
 179
  وَ قَالَ ع :
مَنْ اءَبْدَى صَفْحَتَهُ لِلْحَقِّ هَلَكَ عِندَ جَهَلَةِ النّاسِ.
  و فرمود (ع ):
هر كه از چهره حق پرده برگيرد، به دست مردم نادان هلاك شود.
 180
  وَ قَالَ ع :
مَنْ لَمْ يُنْجِهِ الصَّبْرُ اءَهْلَكَهُ الْجَزَعُ.
  و فرمود (ع ):
هر كه را صبر رهايى ندهد، بيتابى و زارى تباهش سازد.