متوفى در سال 678
او اشعار در مدح خاندان پيامبر اكرم و داستان غدير خم دارد كه ترجمه برخى از آنها چنين است:
" خدا به شما خير كثير عنايت كند اى آل ياسين و اى ستارگان حقيقت و اى علمهاى هدايت ميان ما.
خداوند اعمال هيچ بنده و دين هيچ فردى را جز با محبت شما نمى پذيرد.
اگر دست هاى جنايتكارم جز ماروافعى برايم فراهم نكرده در روز قيامت تنها اميد نجات از شما دارم.
آرى سنگينى را وسيله شما سبك مى كنم، آرى در حشر ميزانهارا وسيله شما سنگين مى نمايم.
و هر كس شما را در راه خدا دوست ندارد، ازعذاب دردناك قبر و قيامت در امان نخواهد بود.به خاطر شما افلاك آفريده شده كه اگر او نبود، اندازه ها تكون پيدا نمى كرد.
چه كسى در امر ولايت همانند على است؟ دشمنان او جز ديوانگان نيستند. چنانكه نقل كرده اند: اسم على در عرش نوشته شده چه كسى مى تواند آن رااز بين ببرد و يا را رنگ كند؟
چه كسى حجت خدا و ريسمان محكم خدا و بهترين مردم است كه دوستيش در حشر بى نيازتان مى كند؟
چه كسى در ميدان معركه مبارزه، و در مقام استدلال دليل قاطع است؟
چه كسى همانند او داراى جفر و جامعه است كه از اسرار غيب در آن نگاشته شده است؟ و چه كسى همانند هارون نسبت به موسى برادريش را نسبت به پيامبر اكرم پيش مردم ثابت كرده است؟
مهما تمسك بالاخبار طائفه     يوم الغدير جرى الوادى فطم على     شبلاه ريحاتنا روض الجنان فقل     فى طيب ارض نمت تلك ارياحينا:     فقوله: وال من والاه يكفينا     قوى قوم هم كانوا المعادينا     فى طيب ارض نمت تلك ارياحينا:     فى طيب ارض نمت تلك ارياحينا:
" هر گاه طائفه اى به اخبار تمسك جويند فرموده رسول خدا " خدايا دوست بدار آنكس كه او رادوست مى دارد " ما را كفايت خواهد كرد.
در روز غدير رسول خدا ميان آن بيابان در ميان آن مردمى كه دشمن ما بودند او را معرفى فرمود كه فرزندانش در دو ريحانه باغستان بهشتند پس بگو: اين عطر و رياحين به خاطر پاكى و خوشبوئى آن زمينى است كه اين رياحين را پرورده وپديد آورده است ".
اين قصيده در حدود42 بيت است كه قاضى مرعشى در مجالس المومنين صفحه 226 آن را ذكر كرده است.
او با اين گفته اش " به خاطر جد شما افلاك آفريده شده كه اگر او نبود، اندازه ها تكوين پيدا كردى " اشاره به آن روايتى كرده كه حاكم بطور صحيح در مستدرك جلد 2 صفحه 615 از ابن عباس رضى الله عنهما چنين آورده است: " خداوند به عيسى عليه السلام وحى فرمود كه اى عيسى به محمد"ص" ايمان بياور و به آن عده از امتت كه او را درك مى كنند دستور ده كه به او ايمان بياورند، پس اگر محمد نبود من آدم را خلق نمى كردم، و اگرمحمد نبود من بهشت وجهنم را نمى آفريديم، من عرش را روى آب آفريدم اما قرار نداشت روى آن نوشتم: خدائى جز خداى يكتا نيست محمد "ص" رسول خدا است، انگاه آرام گرفت ".
سبكى نيز در " شفاء السقام "صفحه 121 آن را آورده و اقرار به صحت آن كرده است و زرقانى نيز در شرح مواهب جلد 1 صفحه 44 آنرا آورده و گفته است: ابو الشيخ آنرا در طبقات اصفهانيين آورده و حاكم آن را صحيح شمرده و سبكى و بلقينى در فتاواى خودبان اقرار نموده اند.
و حاكم بعد ازاين حديث، حديث صحيح ديگرى را كه تاحدودى همانند روايت گذشته است نقل كرده كه مضمون آن چنين است: رسول خدا فرمود: هنگامى كه آدم خطا كرد، گفت: خدايا از تو بحق محمد "ص" مى خواهم كه از خطايم صرفنظر كنى، خداوند فرمود: اى آدم، چگونه محمد را شناختى در صورتى كه هنوز او را نيافريده ام؟ گفت: خدايا چون هنگامى كه مرا آفريدى و از روحت در من دميدى، سرم را بالا كردم، در قائمه هاى عرش ديدم نوشته است: خدائى جز خداى يكتا نيست، محمد رسول خدا است، پس دانستم كه تو به اسمت اضافه نمى كنى مگر محبوبترين مخولفت را، خداوند متعال فرمود: اى آدم راست گفتى، او محبوبترين خلق به سوى من است، مرا بحقش بخوان تا ترا ببخشايم و اگر محمد نبود ترا نمى آفريدم ".
اين روايت را بيهقى در " دلائل النبوه " كه ذهبى درباره اش گفته است: از آن بهره گير كه تمامش هدايت و نور است، و طبرانى در معجم الصغير آورده و سبكى در شفاء السقام صفحه 120 و سمهودى در وفاءالوفاء صفحه 419 و قسطلانى در مواهب- اللدنيه و زرقانى در شرح آن جلد 1 صفحه 44 و عزامى در فرقان القرآن صفحه 117 به صحتش اعتراف كرده اند.
اين مختصر را براى آگاهى خواننده محترم در مورد نادرستى گفته ابن تيميه و هم مسلكانش مانند " قصيمى " نوشته ايم تا فضيلت رسول خدا را از روى بصيرت درك كرده گول اين گمراهان را نخورند.

آشنايي با شاعر
نظام الدين محمد بن قاضى القضاه اسحاق بن مظهر اصفهانى يكى از ادبيات  بزرگ و كم نظير است كه در همه فنون و فضائل فريد عصرش بوده و در عراق قاضى- القضاه و هم نشين خواجه شمس الدين محمد جوينى ملقب به صاحب الديوان متوفى در سال 683 ه بوده و مدائحى در باره اش گفته كه از آن جمله است: " مردم همانند شعرند كه بيت القصيده آن صاحب ديوان است او شمس الممالكاست كه با مرتبه بلندش ملك و ايوان، شوكت وجلال پيدا كرده است ".
او در پايان غديريه ياد شده اش خواجه بهاء الدين فرزند خواجه شمس الدين رامدح كرد و ديوانش را بنام علاء الدين خواجه عطاء الملك جوينى متوفى در سال681 ه برادر خواجه شمس الدين صاحب ديوان نام گذارى نمود.
او شعرى داردكه در آن سلطان محققين خواجه نصير الدين طوسى متوفى در سال 672 ه را مدح كرده است.
شرح حال او در كتاب مجالس المومنين صفحه 226 و تاريخ آداب اللغه جلد 3 صفحه 13 آمده است.مولف كتاب اخير درباره اش گفته است: او در سال 678 ه وفات كرده و داراى ديوانى بنام " ديوان منشات " است كه در موزه انگلستان موجود است و صاحب رياض الجنه در قسمت چهارم در زمره علماء او را آورده و گفته است:
او داراى رساله اى بنام " القوسيه " است كه بعضى از بزرگان نيشابور شرحى بر آن نوشته و او را چنين ستوده اند: او قاضى ترين قضات عالم، مفتى طوائف امم و منشى بدايه و عجايب است...
" از اشعار او در كشكول شيخ بهائى و مجالس المومنين قاضى و خزائن نراقى كم و پيش بچشم مى خورد.

نوشتن دیدگاه