ابوالحسن على بن احمد دلاّل قمى مى گويد:
روزى به خدمت ابوجعفر محمّد بن عثمان، نائب دوم امام زمان (عليه السلام) رفتم. ديدم لوحى را در مقابل خود نهاده ودر آن نقاشى مى کند، در اطراف نقّاشى آيه ى از قرآن ونامهى ائمه (عليهم السلام) را مى نگارد. عرض کردم: آقاجان! اين لوح چيست؟
فرمود: آن را برى قبر خود آماده کرده ام که به آن تکيه دهم. هرگاه آن را مى بينم به ترنّم مى آيم وهر روز وارد قبر خود مى شوم ويک جزء قرآن در آن مى خوانم وبيرون مى آيم.
من نسبت به سخنان او شک کردم. وقتى آثار ترديد را در چهره من ديد، دست مرا گرفت تا قبر خود را به من نشان دهد. آنگاه گفت: فلان روز از فلان ماه وفلان سال به لقى حق خواهم پيوست، ودر اين قبر دفن خواهم شد، واين لوح با من خواهد بود.
وقتى از ايشان جدا شدم، تاريخ مذکور را يادداشت کردم ومنتظر روز موعود بودم تا اين که بيمار شد ودر همان روز وهمان ماه وهمان سال فوت کرد، ودر همان جا دفن شد!(15)

- پاورقی -

(15) غيبة طوسى، ص 364 و365، ذکر محمّد بن عثمان العمرى، بحار الانوار، ج 51، ص 351.

نوشتن دیدگاه