همان طور که پيش از اين گفتيم در روايت است کسانى که در آغاز با وى خروج مى کنند سيصد وسيزده تن به شماره ى جنگجويان بدر مى باشند. اين عده از نقاط دور دست زمين وبدون قرار قبلى به گرد هم جمع مى شوند ويکديگر را هم نمى شناسند. ودر روايتى آمده است: خداوند آنها را مانند پاره هاى ابر پاييزى(12) در مکه گرد آورد. آنها به دنبال يکديگر مى آيند. پنجاه نفر از کوفيان نيز در ميان آنها هستند.
در روايت ديگر شمار کوفيان چهارده تن ذکر شده است ونيز روايت شده است که ميان آنها پنجاه زن ديده مى شوند که اينان از خواص اصحاب آن حضرت هستند.
ودر روايت است که آنان حاکمان زمين وعلامان آن حضرت هستند وخداوند به دست آنان شرق وغرب زمين را مى گشايد.
ودر روايت ديگرى آمده است: نخست چهل وپنج نفر از نه قبيله روى مى آورند واز يک قبيله يکى واز يک قبيله دو نفر مى آيند وبدين ترتيب تا آنکه چهل وپنج نفر جمع مى شوند.
روايت شده است: با او صحيفه اى مهر شده است که در آن شمار ياران ونام آنان وشهرهايشان وطبايع وچهره ها وکنيه هايشان آمده است. آنان در اطاعت از مهدى سخت کوش وپرتلاشند از هر شهرى گروهى به يارى او مى آيند مگر بصره که از آن يک نفر هم به يارى او برنمى خيزد.
ونيز روايت شده است که سه نفر از بصره بيرون مى آيند وچون اين عده بيرون آيند امام زمان (عليه السلام) کار خود را آغاز مى کند سپس ياران بيشترى به او مى پيوندند تا آنکه شمارشان به ده هزار تن مى رسد. چون اين تعداد ياران جمع شوند آن حضرت با آنان به سوى مکه رهسپار مى شود. اين سپاه را سپاه غضب مى خوانند.
از امام صادق (عليه السلام) نقل شده است که فرمود: بيست وهفت نفر از پشت کوفه با قائم (عليه السلام) خروج مى کنند که پانزده تن آنان از قوم موسى (عليه السلام) هستند که به حق هدايت مى کردند وبه حق عدالت به خرج مى دادند وهفت تن از آنان اصحاب کهف هستند ويوشع بن نون وسليمان وابو دجانه انصارى ومقداد ومالک اشتر نيز در بين آنان هستند. اينان ياورى وحکامان مهدى (عليه السلام) مى باشند.
مؤلف غاية المرام از ابو جعفر محمد بن جرير طبرى در مسند فاطمه به اسناد خود از مسعده بن صدقه از ابوبصير، از امام صادق (عليه السلام) نقل کرده است که آن حضرت در سخنانى فرمود امير مؤمنان (عليه السلام) اصحاب قائم (عليه السلام) وشمار آنها را مى دانست وآنان را به اسم ونام پدر وقبايل وهمسران ومنازل ومراتبشان مى شناخت. ائمه ى ديگر نيز چنين بودند واو بر کاتب چنين املا کرد: اين چيزى است که رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) بر امير مؤمنان (عليه السلام) املا کرد ونام مهدى (عليه السلام) وشمار کسانى را که از بسترهاى خود مفقود گشتند ونيز قبايلى که شبانه روز، هنگام شنيدن صدا، به مکه حرکت کردند، بدو سپرد. اينان نجبا وقاضيان وحاکمان بر مردم هستند.
وى با همين اسناد حديث ديگرى نقل کرده است که در آن نام افراد وشهرهايى را که ياران مهدى (عليه السلام) از آن برخواهند خاست، ذکر کرده است. ميان اين دو روايت تفاوتهاى مختصرى وجود دارد وما در اينجا با استفاده از دو روايت مذکور نام شهرهايى را که ياران مهدى (عليه السلام) از آنها برخواهند خاست، به ترتيب حروف الفبا، در جدول زير ذکر مى کنيم:

عدد، نام شهر
1، اسوان
7، اصحاب کهف
2، اصطخر
2، اهواز
2، ايله
1، باغه
1، بالس
1، بارود
1، بتليس
1، بدا
2، بريد
3، بصره
1، بعلبک
2، بلمورق
1، بلد(13)
4، بوشينج
9، بيروت
4، تائبون در سر نديب وسمنداز(14)
2، دو بازرگان از عانه تا انطاکيه با غلامهايشان(15)
2، ترمذ
5، تفليس
3، جابروان(16)
1، جار(17)
12، گرگان
1، حارث
1، حديثة الموصل
2، حران
4، حلب
2، حلوان
1، خلاط
1، خيبر
3، دمشق
1، دمياط
4، ديلم
1، دينل
2، رافقه(18)
1، ربذه
3، رقه
1، رها
1، ريدار
7، رى
3، سجستان
1، سلم
5، سلميه
123
4، سمنداز
1، سميساط
4، سنجار
2، سند
1، شيراز يا سيراف
(ترديد از راوى حديث مسعده است)
2، صامغن(19)
2، صنعاء
1، ظازنيد شرق(20)
(اوامر زبان جهانگرد است).(21)
24، طالقان
2، طاهى
7، طبرستان
1، طبريه
1، طرابلس
1، طواف طالب حق از اهالى(22) يخشب
5، طوس
1، عکبر 1
1، فارياب
1، فرغانه
4، فسطاط
1، فلسطين
1، قالس
1، قاليقلا
1، القبه
1، القريات
2، قزوين
1، قلزم
18، قم
1، قندابيل
2، قعس
2، قيروان
3، ناحيه کرمان
1، کوه (کوريا)
14، کوفه
1، مازن
1، متخلى در سقلبه.(23)

- پاورقی -


(12) شايد از جهت اينکه آنان به سرعت گرد هم جمع مى شوند يا اينکه در دستجات کوچک ودر مناطق مختلف گردهم مى آيند به ابر پاييزى تشبيه شده اند چنان که در حديث هم آمده است برخى به دنبال برخى ديگر مى آيند.
(13) شايد نام آن بلد يا بلنسيه باشد.
(14) در ذيل روايت آمده است که اينان چهارتن از بازرگانان فارس هستند که بازرگانى خود را رها مى کنند ودر سرنديب وسمنداز ساکن مى شوند تا آنکه صدا را مى شنوند وبه سوى مهدى (عليه السلام) مى روند.
(15) در ذيل روايت آمده است: اين دو با غلامانشان که از عجم هستند با بازرگانان ديگر به قصد انطاکيه حرکت مى کنند. پس صدا را مى شنوند واز تجارت خود غافل مى شوند وهمراهانشان را گم مى کنند. همراهان ايشان کالاهاى آنها را مى فروشند و(بهاى) آنها را به خانواده هايشان مى پردازند وپس از شش ماه اينان در حالى که در پيشاپيش سپاه قائم (عليه السلام) هستند خانواده هايشان را ديدار مى کنند.
(16) شهرى نزديک تبريز.
(17) شهرى در کنار درباى قلزم.
(18) شهرى متصل به رقه.
(19) جايى در حدود طبرستان.
(20) نام چنين جايى در کتاب معجم البلدان ذکر نشده است.
(21) روايت است که وى از اهالى اصفهان واز نژاد دهقانان است، در جهان مى گردد وجوينده ى حق است. پس به ظازيند وهمانجا اقامت مى گزيند واز آنجا به قائم (عليه السلام) ملحق مى شود.
(22) در ذيل روايت است که اواز اهالى يخشب است که حديث اختلاف ميان مردم پى مى برد وپس پيوسته در شهرها گردش کند تا آنکه هنگام قيام فرا مى رسد اواز موصل به رها مى آيد واز آنجا رساند.
(23) در ذيل خبر است که وى از نژاد زرميان است که در سرزمين اسلام مى گردد ودر اين حال خداوند بر او منت مى نهد ومساله اى را که شما برآنيد بدو مى شناساند. پس او به سقلبه مى رود ودر آنجا خداى را مى پرستد تا آنکه صدا از او مى شنود وبدون پاسخ مى گويد.

نوشتن دیدگاه