همه هست آرزويم که ببينم از تورويى              چه زيان تو را که من هم برسم به آرزويى
به کسى جمال خود را ننموده اى وبينم              همه جا به هر زبانى بود از تو گفتگويى
غم ورنج ودرد ومحنت، همه مستعد قتلم            تو ببر سر از تن من، ببر از ميانه گويى
به ره تو بس که نالم، ز غم تو بس که جويم        شده ام ز ناله نالى، شده ام ز مويه مويى
همه خوشدل اين که مطرب، بزند به تار چنگى    من از اين خوشم که چنگى بزنم به تار مويى
چه شود که راه يابد، سوى آب تشنه کامى          چه شود که کام جويد، ز لب تو کام جويى
شود اين که از ترّحم، دمى از سحاب رحمت       من خشک لب هم آخر، ز تو تر کنم گلويى
بشکست اگر دل من به فداى چشم مستت            سرخمّ مى سلامت، شکند اگر سبويى
همه موسم تفرّج به چمن روند وصحرا             تو قدم به چشم من نه، بنشين کنار جويى
    
(رضوانى شيرازى)