مرحوم طبرسى، اختلاف علما را در مورد حروف معجمى که در ابتداى سوره ها آمده است، به اول سورهِ بقره، احاله مى دهد ومى گويد: (شرح اقوال علما را در آن جا بيان کرديم)، ولى در آن جا هيچ روايتى را دربارهِ حروف ياد شده، نمى آورد وتنها به معناى مورد نظر خودش، اشاره مى کند ومى گويد: (کاف در کهيعص از کافى،ها از هادى، يا از حکيم، عين از عليم وصاد از صادق مى باشد).
سپس در ادامهِ بحث، در ذيل آيهِ نخست سورهِ مريم، سه روايت را به قرار زير بازگو مى کند:
الف) از عطاء بن سائب، وى از سعيد بن جبير وايشان از ابن عباس نقل مى کند که گفته است: (همانا کاف از کريم، وهاء از هادى، وياء از حکيم، عين از عليم وصاد از صادق مى باشد).
ب) روايت عطا وکلبى از ابن عباس: (همانا معناى کهيعص اين است. که خداوند، کافى بر خلقش، هادى بر بندگانش، عالم به مخلوقاتش وصادق در وعده وقول هايش ودست او بالاى دست مردم است).
پ) از امير المؤمنين (عليه السلام) روايت شده است، که آن حضرت، در دعايش فرمود: (اسألک يا کهيعص....؛ اى کاف، هاء، ياء، عين، صاد از تو مسئلت مى کنم.)..
مرحوم طبرسى مى افزايد: (بنابراين، هر کدام از حروف، به صفتى از صفات خداوند عز وجل دلالت دارد).(3)

- پاورقی -

(3) مجمع البيان، طبرسى، ج 6، ص 502.