عن ابن مسعود قال: جاء رجل الى فاطمه عليهاالسلام فقال: يا ابنه رسول الله هل ترك رسول الله عندك شيئا تطر فينيه؟ فقالت: يا جاريه هات تلك الحريره فطلبتها فلم تجدها فقالت: و يحك أطلبيها فانها تعدل عندى حسنا و حسينا فطلبتها فاذا هى قد قممتها فى قمامتها فاذا فيها: قال محمد النبى: ليس من المؤمنين من لم يأمن جاره بوائقه و من كان يؤمن بالله و اليوم الاخر فلا يوذى جاره و من كان يومن بالله و اليوم الاخر فليقل خيرا او يسكت. ان الله يحب الخير الحليم المتعفف و يبغض الفاحش الضنين السئال الملحف. ان الحياء من الايمان و الايمان فى الجنه و ان الفحش من البذاء و البذاء فى النار. [فاطمه الزهرا عليهاالسلام بهجه قلب المصطفى صلى الله عليه و آله، ص 275، به نقل از دلائل الامامه، ص 1.]
ابن مسعود مى گويد: شخصى نزد حضرت فاطمه عليهاالسلام آمد و گفت: اى دختر رسول خدا، آيا چيزى از پيامبر نزد شماست كه به من تحفه دهيد حضرت فرمود: اى كنيز، آن نگاشته ى بر حرير را بياور. كنيز به دنبال نگاشته رفت ولى آن را نيافت. حضرت زهرا فرمود: شگفتا از تو پيدايش كن؛ چون آن حرير، ارزشى معادل حسن و حسين براى من دارد. كنيزك گشت و پيدايش كرد. و ديد به هنگام روفتن آن را روفته است در حرير چنين نوشته شده بود: پيامبر فرمود: كسى كه همسايه اش از شر او در امان نيست از مؤمنين نخواهد بود. و هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد همسايه ى خويش را آزار نمى دهد. و هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد بايد كه يا سخن خوب بگويد وگرنه ساكت باشد. خداوند انسان خيرمند بردبار عفيف را دوست دارد و بدگوى بخيل بسيار درخواست كننده ى مصرّ را دشمن مى دارد. حياء از ايمان و ايمان جايش در بهشت است و فحش از زشتگويى است و زشتگويى جايش در آتش است.

نوشتن دیدگاه