قاضى القضاة در جريان فدك طرفدار ابوبكر شده و حق به او داده است. البته عالم بزرگ شيعى علم الهدى سيدمرتضى در يك مقاله حرف هاى قاضى القضاه را پاسخ داده و نكته اى فروگذار نكرده است. ابن ابى الحديد پس از آن كه همه ى سخن قاضى القضاه را آورده و جوابيه مرحوم سيدمرتضى را در پاسخ به قاضى القضاه ذكر كرده است و خود كه گاهى در اين ميان به داورى نشسته در پايان مى نويسد: [شرح ابن ابى الحديد. ج 16. ص 286.] و قد أخل قاضى القضاه بلفظه حكاها عن الشيعه فلم يتكلم عليها و هى لفظه جيده قال: قد كان الأجمل أن يمنعهم التكرم مما ارتكبا منها فضلا عن الدين و هذا الكلام لا جواب عنه. و لقد كان التكرم و رعايه حق رسول الله صلى الله عليه و آله و حفظ عهد تقتضى أن تعوض ابنته بشى ء يرضيها ان لم يستنزل المسلمون عن الفدك و تسلم اليها تطييبا لقلبها. و قد يسوغ للأمام أن يفعل ذلك من غير مشاوره المسلمين اذا رأى المصلحه فيه و قد بعد العهد ألان بيننا و بينهم و لا نعلم حقيقه ما كان و الى الله ترجع الأمور.
«قاضى القضاة به يك گفته به دليل شيعه جوابى نداد و درباره ى آن سخنى نگفته و آن گفته شيعه بسيار نيكو و پسنديده است. قاضى القضاة از شيعه نقل كرد كه: بهتر و زيباتر اين كه بزرگداشت حضرت زهرا عليهاالسلام، حاكمان آن زمان را از برخوردى كه با زهرا عليهاالسلام داشتند باز مى داشت بگذريم كه ديندارى نيز همين را مى طلبد.
ابن ابى الحديد مى نويسد: اين گفتار شيعه كه در كلام قاضى القضاة آمده، هيچ جوابى ندارد. بزرگداشت حضرت فاطمه عليهاالسلام و رعايت حق رسول خدا صلى الله عليه و آله و تعهد نسبت به او مى طلبيد كه براى شادسازى زهرا عليهاالسلام اگر فرضاً مسلمانان به واگذارى فدك تن نمى دادند، در برابر فدك به حضرت زهرا عليهاالسلام چيزى در عوض داده مى شد و اين، براى خليفه رواست كه بدون مشورت با مسلمانان به اين مسأله بپردازد در صورتى كه مصلحت را چنين مى بيند.
آنگاه ابن ابى الحديد مى افزايد: البته هم اكنون فاصله ى ما با آنان بسيار است و از حقيقت آنچه در آن زمان ها شكل گرفته بى خبريم و همه چيز به نزد خدا بازمى گردد.

نوشتن دیدگاه