ابوبكر، در يك پاسخ به حق ارث برى حضرت زهرا عليهاالسلام، از پيامبر نقل كرد كه: پيامبران، براى فرزندان خويش چيزى به ارث نمى گذارند و هر چه از پيامبران باقى مى ماند صدقه است.
در رد اين گفته ى ابوبكر جوابهاى بسيارى از سوى حضرت زهرا عليهاالسلام و طرفداران آن حضرت در طول تاريخ داده شده است.
ما به چند جواب در اين ارتباط اشاره كنيم:

قرآن و ارث برى عموم فرزندان، از پدران و مادران
آيات كلى ارث كه ارث برى فرزندان، اعم از دختر و پسر را به صراحت ذكر مى كند و ارث برى دختران را مسلم مى گيرد و براى پسران دو برابر دختران حق ارث قائل است.
اين آيات با اين عموم و فراگيرى خود، بر حق ارث برى فرزندان انبياء از پدران و مادران خويش دلالت دارد.
در راستاى استدلال به آيات عام [«يوصيكم الله فى أولادكم للذكر مثل حظ الانثيين» نساء، 11 «و أولوا الأحام بعضهم أولى ببعض فى كتاب الله» انفال، 75 «كتب عليكم اذا حضر أحدكم ان ترك خيرا الوصيه للوالدين و الأقربين بالمعروف حقا على المتقين» بقره، 180.] ارث براى فرزندان از پدران و مادران و پس از طرح يك يك اين آيات است كه حضرت زهرا عليهاالسلام مى فرمايد: اگر اين عموم آيات ارث در حق فاطمه تنها تخصيص خورده باز گوييد كجا اين عموم ثابت و روشن تنها در حق زهرا عليهاالسلام تخصيص خورده است. «أأنزل الله فى الكتاب الا فاطمه عليهاالسلام بنت محمد صلى الله عليه و آله فتدلنى عليه فأقنع به.» [بحارالأنوار، ج 29، ص 246، ح 9.]

محروميت فرزندان انبياء از ارث چه حكمتى دارد؟
چه حكمتى در نفى ارث برى فرزندان انبياء از اموال شخصى پدران پيامبر خويش است. چرا نبايد فرزندان انبياء در طول تاريخ از پدران خويش ارث ببرند. استثناء چرا؟
در نتيجه، نقل ابوبكر كه مى گويد: آنچه از پيامبران مى ماند صدقه است و مشمول ارث نيست ناتمام است.

قرآن و ارث برى فرزندان پيامبران
در نفى گفته ى ابوبكر همين بس كه آيات قرآنى از ارث برى فرزندان انبياء حكايت مى كند.
به صراحت در سوره ى نحل آيه ى 16 مى خوانيم: «و ورث سليمان داود» سليمان، از پدر خويش، داود ارث برد. و در سوره ى مريم آيه ى 9 مى خوانيم كه زكريا از خداوند، خواست تا فرزندى به ا و دهد كه از وى ارث برد.
با وجود اين آيات كه مستقيماً بر ارث برى فرزندان انبياء دلالت دارد، چگونه مى توان پذيرفت كه اموال شخصى پيامبران، ميراث فرزندان خويش قرار نمى گيرد. و هر چه از پيامبرى باز مى ماند، صدقه است.
دلالت اين آيات، آنقدر روشن و واضح است كه تاكنون استدلال گوياى زهرا عليهاالسلام به اين آيات بى جواب مانده است. آرى بعدها در دفاع از ابوبكر عده اى گفته اند كه: اين ارث برى در قرآن، مربوط به اموال نيست و ارث برى علم و پيامبرى و مانند آن است كه البته خود حضرت زهرا عليهاالسلام پيشاپيش اين سخن را بى جواب نگذاشته و در خطبه خويش فرموده است: «و قد علمت أن النبوه لا تورث و انما يورث ما دونها» [بحارالأنوار، ج 29، ص 246. ح 9.]
پيامبرى كه ارثى و موروثى نيست تا سليمان از داوود و يا فرزند زكريا از پدرش به ارث ببرد. اين همان ارث برى مال است.
چرا حكم محروميت از ارث، براى زهرا بيان نشد؟! [بحارالأنوار، ج 29، ص 363.] ]
اگر آنچه از پيامبر مى ماند صدقه بود و حضرت زهرا عليهاالسلام از آن هرگز بهره اى نداشت پيامبر، قطعاً اين حكم را براى حضرت زهرا عليهاالسلام به وضوح بيان مى داشت چرا كه اين حكم در ارتباط با ايشان بوده و اگر اين حكم براى حضرت زهرا عليهاالسلام از سوى پيامبر بيان شده بود هرگز حضرت زهرا عليهاالسلام ادعاى ارث نمى كرد.
هيچ كس شك ندارد كه اگر اين حكم از سوى پيامبر براى صديقه طاهره و بزرگ بانوى اسلام بيان شده بود ايشان ارث براى خويش را مطرح نمى ساخت، و آن گونه به مسجد نمى آمد و به حاكمان وقت اعتراض نمى كرد.
اين خروش زهرا و فرياد اعتراض دختر پيامبر و دفاع حضرت اميرالمومنين، على بن ابى طالب عليه السلام از او همه حاكى است كه هرگز ادعاى ابوبكر مبنى بر محروم بودن فرزندان انبياء از ارث، حقيقت نداشته و چنين چيزى را پيامبر براى حضرت زهرا عليهاالسلام بيان نكرده است. مگر اين كه كسى بگويد: اين حكم، ثابت بوده ولى پيامبر در رساندن آن به فرزند خويش كوتاهى كرده است. به ديگران گفته ولى فرزند خويش را آگاه نساخته است. و اين سخنى است هيچ كس بدان تن نخواهد داد با اين توجه به دست مى آيد كه: اين حكم ادعا شده از سوى ابوبكر ريشه اى نداشته وگرنه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله پاره تن خويش را از آن باخبر مى ساخت و اگر براى او گفته بود هرگز آن بهترين زنان، ارث خويش را نمى طلبيد.
تاريخ و ارث برى فرزندان پيامبران [بحارالانوار، ج 29، ص 364.] ]
با تأملى كوتاه درمى يابيم كه: گفته ابوبكر دروغ محض است. بنگريد در تاريخ بشر امور غير عادى، مورد توجه همگان بوده است. به ويژه وقتى كه در طول تاريخ مكررا صورت مى گرفته اين امور غيرعادى به گسترده نقل مى شده و همگان از آن باخبر مى گرديدند.
از سوى ديگر تاريخ انبياء و رسم و راه زندگى آنان و حوادث پس از مرگشان و حالات فرزندانشان و ويژگيهاى انبياء و فرزندانشان مورد توجه همگان بوده است.
از ابتداى آفرينش، فرزندان از پدران و مادران خويش ارث مى بردند و اين مرام عمومى انسانها بود.
در نتيجه اگر بنا بود فرزندان انبياء از اين حالت عمومى انسان ها جدا باشند و حق ارث برى از فرزندان را نداشته باشند در طول تاريخ پنهان نمى ماند و چنين نبود كه تنها ابوبكر ادعا كند كه فرزندان انبياء از پدران خويش ارث نمى برند. بايد همه، اين موضوع استثنايى و غيرعادى را بدانند. تاريخ نشان دهد و كتابها نوشته باشند كه: فرزندان انبيا هيچ كدام در طول تاريخ از پدران خويش ارثى نبرده اند و همه محروم از ارث بوده اند.
ارث براى فرزندان پيامبران در اديان و ملت هاى گذشته [بحارالانوار ، ج 29، ص 365.] ]
اگر آنچه از انبيا به جا مى ماند به رسم صدقه در بين مردم تقسيم مى شد آنگونه كه ابوبكر ادعايش را دارد و اين رسم از زمان حضرت آدم عليه السلام اولين پيامبر تا زمان حضرت خاتم آخرين پيامبر بود و هرگز فرزندان پيامبران از پدران خويش آنگونه كه ديگران ارث مى برند ارث نمى بردند. بايد پرسيد: آيا پيامبران ديگر، اين حكم الهى را بيان كردند و تنها پيامبر ما اين حكم را روشن بيان نكرد يا همه ى پيامبران و حتى پيامبر ما اين حكم را بيان كردند.
اگر مى گوييد: پيامبران ديگر اين حكم را كه فرزندانشان از آنان ارث نمى برند بيان كردند و تنها پيامبر ما بيان نكرد، اين چگونه است كه هيچ يك از اديان گذشته به اين نكته اشاره نكرد و در طول تاريخ از هيچ پيامبرى نقل نشده و هيچ كس نقل نكرده كه: فرزندان انبيا از پدران خويش ارث نمى برند و تنها ابوبكر اين ادعا را دارد. هيچ كس نگفته كه: اموال شخصى موسى، سليمان، داوود، ابراهيم و... به فرزندانشان نرسيده و فرزندان انبيا از فيض ارث برى محروم بوده اند. بعلاوه كه اين فرض، مستلزم قصور پيامبر در تبليغ احكام الهى است. و اگر مى گوييد: همه ى پيامبران و حتى پيامبر ما اين حكم عدم ارث برى فرزندان انبيا را براى امت خويش و فرزندان خود بيان كرده اند؛ با اين سؤال مواجه مى شويد كه: پس چگونه است تاريخ از درگيرى هيچ يك از فرزندان انبياء در اين زمينه حكايت ندارد و تنها اين صديقه ى طاهره، فاطمه ى عالمه است كه در اين راستا درگير مى شود آيا باوركردنى است كه همه ى فرزندان انبياء به اين حكم الهى تن دهند و تنها صديقه طاهره و برترين زن عالم و فاطمه ى طاهره اين حكم الهى را نپذيرد. همه ى اينها گواه اين حقيقت است كه: حديث نفى ارث برى فرزندان انبياء جعلى و ساختگى است و حقيقت ندارد.
چرا اين حكم كه همه ى فرزندان انبياء را شامل مى شود چنين پنهان مانده و كسى در طول تاريخ از آن خبر ندارد و هيچ دينى و ملتى آن را نمى شناسد و تنها ابوبكر آن هم پس از پيامبر ادعا دارد كه پيامبر فرمود: فرزندان پيامبران ارث نمى برند و آنچه از پيامبران مى ماند صدقه است. بايد بپذيريم كه اين ادعا حقيقت ندارد و در طول تاريخ، همه ى فرزندان انبياء از پدران خويش ارث مى برده اند.
حديث ابوبكر برخلاف قرآن [بحارالأنوار، ج 29، ص 360.] ]
با توجه به شش دليل گذشته، دليلى ديگر پا مى گيرد كه آيا مى توان آيات روشن قرآن و حكم ارث برى فرزندان از پدران را با اين حديث پر دغدغه تشخيص زد؟
آيات عام ارث برى فرزندان و آيات ويژه ى ارث برى فرزندان انبياء به قوت خود باقى است و ارث برى حكم روشن قرآن و همه ى اديان الهى است. و هرگز با اين حديث ساختگى و به دور از حقيقت و ناسازگار با مبانى دينى نمى توان حتى آيات عمومى ارث را تخصيص زد تا چه رسد به آياتى كه از ارث برى فرزندان انبياء حكايت دارد. و اساساً اگر اين حديث، مخالف قرآن نيست پس چه حديثى را مى توان مخالف قرآن معرفى كرد. آيه ى قرآن مى گويد: «و ورث سليمان داود» و اين حديث اعلام مى دارد: «نحن معاشر الانبياء لانورث».
در نتيجه بايد پذيرفت كه حاكمان آن زمان به جاهليت خويش برگشته بودند و مى خواستند كه دختر پيامبر بزرگ اسلام را از ارث مسلم خويش محروم سازند، آنگونه كه در جاهليت، دختران را از ارث محروم مى كردند.

چند استدلال ديگر
در اينجا مناسب است به استدلال هاى ديگرى كه در ارتباط فدك شده است اشاره اى بكنيم.
فدك در تصرف حضرت زهرا عليهاالسلام بود و هيچ كس در اين، ترديدى ندارد و اين تصرف، در زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله شكل گرفت و با تأييد آن حضرت، علاوه بر اين كه تصرف اماره ى مالكيت است هيچ وجه ديگرى براى تصرف حضرت زهرا عليهاالسلام كسى ذكر نكرده است. پس مالكيت مقبول و مأذون از سوى رسول خدا صلى الله عليه و آله تصرف عدوانى دانسته شد. و فعل و تقرير پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله ناديده گرفته شد و گويا حضرت زهرا عليهاالسلام نعوذ بالله متجاوز در «فى ء» دانستند.
استدلال ديگر: «نحن معاشر الانبياء لانورث». آيا تنها فرزندان را فرامى گيرد و زنان را فرانمى گيرد. يا همه را فرامى گيرد؟ اگر همه را فرامى گيرد چرا زنان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را از ارث محروم نساختند؟ آنان كه زنده بودند پس از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله سال ها در خانه ى آن حضرت باقى ماندند و از ميراث آن حضرت، استفاده كردند. و حتى پدران خويش را بر اساس همين حق در خانه ى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به خاك سپردند.
استدلال ديگر: اگر گفته ى ابوبكر صحت داشت و مستند بود چرا خلفاى اهل تسنن، چندين بار اقدام به بازگرداندن آن به اهل البيت كردند؟
استدلال ديگر: اگر فدك مال حضرت زهرا عليهاالسلام نباشد نعوذ بالله حضرت رسول صلى الله عليه و آله خداوند را نافرمانى كرده است چون خداوند فرموده! « و آت ذاالقربى حقه» [اسراء، 26.] ليكن حضرت رسول صلى الله عليه و آله چيزى به ايشان نداده است.
استدلال ديگر: ندادن فدك، تكذيب عملى دختر پيامبر، امير مؤمنان و برخى از اصحاب ديگر بود.
استدلال ديگر: ندادن فدك، حكم برخلاف ما انزل الله بود. چون در آن محكمه ادعاى مالك همراه با بينه بود و منكر بايد سوگند بخورد وگرنه ادعا را بپذيرد ولى نپذيرفت.

نوشتن دیدگاه