«اهل سنت در كتب صحاحشان روايات بسيارى در اين باره كه هر كس با امام زمان خويش مخالفت كند و از اطاعت او خارج شود و از جماعت مسلمانان جدا گردد و امام خويش را نشناسد مرگش مرگ جاهليت است، آورده اند.»
در كتاب جامع الاصول از كتاب صحيح مسلم و صحيح نسايى آمده كه: ابوهريره از پيامبر، نقل مى كند: «هر كس از اطاعت، بيرون رود و از جماعت جدا گردد و بميرد به مرگ جاهليت مرده است.» و بخارى و مسلم هر دو در كتاب صحيح خود از ابن عباس نقل كرده اند كه پيامبر فرمود: هر كس از امام خويش ناخوشايندى ديد صبر پيشه سازد چرا كه هر كس از اطاعت حاكم، يك وجب بيرون رود به مرگ جاهليت مرده است.
اين بخشى از روايات اهل تسنن پيرامون موضوع مخالفت با حاكم و امام وقت است و در اين زمينه، روايات شيعه بيش از حد شمارش است.
با توجه به اين مقدمه و مقدمه ى ديگرى كه در جاى خود آمده است و روايات شيعه و سنى آن را تأييد مى كند و آن شدت خشم و غضب حضرت فاطمه عليهاالسلام بر حاكمان آن زمان و اعتقاد وى به گمراهى و كفر آنان و بى اعتقادى كامل به امامت آنان و اطاعت از آنان است و اضافه كنيد كه بر اين خشم و اعتقاد تا هنگام شهادت پايدار ماند.
هم اكنون از كسانى كه امامت حاكمان آن زمان را پذيرفته اند؛ مى پرسيم: آيا شما معتقديد كه زهراى مرضيه عليهاالسلام، بانويى كه سرور زنان عالم است و خداوند، در قرآن مجيد در آيه ى تطهير او را از پليدى پيراسته است و پيامبر، در شأن او آن فضائل و ارجمندى ها را بيان داشته آيا چنين بانويى به مرگ جاهليت يعنى مرگ كفر و گمراهى مرده است؟
نمى پنداريم كسى به اين گفته تن دهد در نتيجه، اين نظر راست مى آيد كه: آنان حاكمان راستين نبوده اند تا مخالفت با آنان و جدايى از آنان و خشم و نفرت از آنان انسان را به جاهليت بكشاند.
اين نتيجه گيرى آنقدر روشن و آشكار است كه برخى را واداشته تا بنويسند: حضرت زهرا عليهاالسلام از حاكمان آن زمان در نهايت، راضى شد با اين كه روايات سنى و شيعه از دوام نارضايتى و خشم پايدار آن حضرت دارد.
خود سنى ها روايت كرده اند كه: تا حضرت فاطمه ى زهرا عليهاالسلام زنده بودند نه امام على عليه السلام و نه هيچ يك از بنى هاشم با ابوبكر بيعت نكرد. بيعت امام على عليه السلام و بنى هاشم پس از شهادت زهرا عليهاالسلام صورت گرفت.
حضور زهرا عليهاالسلام پشتوانه اى براى اميرالمؤمنين بود كه با شهادت حضرت زهرا عليهاالسلام و در نبود او مردم، ديگر حريم امام على را همچون گذشته نگاه نمى داشتند و در نتيجه، حضرت على عليه السلام پس از مرگ زهرا عليهاالسلام جبراً تن به بيعت داد. [بحارالأنوار، ج 29، ص 330.]

نوشتن دیدگاه