بسم الله الرحمن الرحيم اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ فَدَكاً [ فى «المجمع» فدك بفتحتين، قريةٌ من قرى اليهود بينها و بين مدينه النّبى (صلى اللَّه عليه و آله) يومان و بينها و بين خيبر دُون مرحلة و هى ممّا افاء اللّه على رسوله (صلى اللَّه عليه و آله) منصرف و غير منصرف و كانت لرسول اللَّه، لاَنّه فتحها هُوَ و اميرالمؤمنين (عليه السلام) لم يكن معهما اَحدٌ، فزال عنها حكم الفى و لزمها اِسمُ الانفال، فلّما نزل «واتِ ذِاالقربى حقّه» اى اعط فاطمة (عليهاالسلام) فدكاً، اعطاها رسول اللّه (صلى اللَّه عليه و آله) ايّاها و كانت فى يد فاطمة الى ان توفى رسول الله (صلى اللَّه عليه و آله) فاخذت من فاطمة بالقهر والغلبة». مجمع البحرين: 2/ 371 حرف فاء. ] لِرَسُولِهِ خاتَمِ الْأَنْبِياءِ ثُمَّ اَمَرهُ بِايتائِهِ لِذِى الْقُرْبى يَعْنِى فاطِمَةَ الزَّهْراءِ وَ الصَّلوةُ وَالسَّلامُ عَلى مَنْ اَعْطاها بِإنسِيَّةِ الْحَوْرآءِ وَاللَّعْنَةُ الدّائِمَةُ عَلَى مَنْ تَقَوّلَ الْحَديثَ عَلى خاتَمِ النَّبِييّنَ بِخِلافِ ما اَنْزَلَ اللَّهُ فِى كِتابِهِ الْمُبينِ لَيِمْنَعَ الْإِرْثَ مِنْ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ قالَ اللَّهُ تبارك و تعالى فى محكم كتابه الكريم و مبرم خطابه العظيم: (وَ اتِ ذَاالْقُرْبى حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبيلِ وَ لا تُبَذِّرُ تَبذيراً). [ الاسراء: 26. ] از تفسير «على ابن ابراهيم» و «عيون اخبار الرّضا» و «كنز جامع الفوائد» و از «عياشى» و «قمى» و «ابوسعيد خدرى» چنانچه در اكثر تفاسير است مثل «مجمع البيان» [ تفسير قمى: 2/ 18، تفسير صافى: 3/ 186، تفسير مجمع البيان: 6/ 411 شواهد التنزيل: 1/ 438- 445-، تفسير عياشى: 2/ 310 ] و «صافى» معلوم مى شود كه اين آيه ى شريفه در حق حضرت صديقه (عليهاالسلام) نازل شده و تفصيل آن اين است كه چون فتح خيبر به دست مبارك حضرت امير (عليه السلام) جارى شد، اهل فدك و ساير قراء نواحى آن دانستند كه تاب مقاومت آن حضرت را ندارند بدون جنگ فدك و قراء نواحى آن را تسليم كردند و آيات كريمه نازل شد كه آنچه بدون جنگ گرفته شد مال حضرت رسول است مثل آيه ى مباركه ى:

(ما اَفاءَ اللَّهُ عَلى رَسُولِهِ مِنْ اَهْلِ الْقُرى فَلِلَّهِ وَ لِرَّسُولِ). [ الحشر: 7. ] و چون به حكم مالك الملوك، فدك و قراء نواحى آن مال حضرت رسول شد بعد از آن آيه ى مباركه نازل شد (وَ آتِ ذِى الْقُرْبى حَقَّهُ) حضرت (صلى اللَّه عليه و آله) پرسيدند: جبرئيل! ذاالقربى كيست و حقّ آن چيست؟ جبرئيل (عليه السلام) عرض كرد: ذاالقربى فاطمه است و حقّ او فدك است. پس حضرت رسول (صلى اللَّه عليه و آله) فاطمه را طلبيد و فرمود: فدك و نواحى آن به امر خداى تعالى از تُست و به تو دادم كه از تو و اولاد تو كه مسكين وابن سبيل باشند. و چون ابوبكر غصب خلافت كرد و از مهاجر و انصار بيعت گرفت و امر خلافت را محكم كرد، فرستاد و عمال حضرت صديقه را از فدك بيرون كرد كه دست ايشان از مال دنيا تهى شود تا آنكه، دنياپرستان [ فانّ النّاس قَد ذَهبوا- اِلى مَن عندهُ ذهبُ و من لا عنده ذهبٌ- فعنه النّاسُ قَد ذهبوا فانّ النّاس قَد مالوا- الى مَن عنده مالٌ و مَن لا عندهُ مالٌ- فعنه النّاس قَد مالوا اهل دنيا ز پى درهم و دينار روند- در ره شخص غنى جاى قدم سر بنهند گر رياست طلبى جمع مكن مال و بده- تا همه اهل جهان جان به فداى تو كنند ] از ناحيه ى ايشان منحرف شوند و به اين جهت وقتى كه صحيفه ى ملعونه را مى نوشتند حديثى جعل كردند كه ما گروه انبياء ارث نمى گذاريم، آنچه از ما مى ماند صدقه است.

نوشتن دیدگاه