اديان الهى و آيين هاى آسمانى انسانيت انسان را برتر از هر ويژگى ديگر او دانسته و شكوفايى آن را پر اهميت مى شمرد و از اين رو همه ى آموزگاران الهى: پيامبران و معصومان (عليهم السلام) براى باور ساختن عقل و انديشه كه زيربناى انسانيت اند، فرستاده شده اند و راه استدلال و برهان را براى رسيدن به آن برگزيده و پيوند دادن حجت بيرون، بر حجت درونى عقل را پى گرفته اند.
حال چنين آموزگارانى با چنان اهداف بلندى چه ويژگى هايى بايست داشته باشند تا بتوانند ديگران را بدان مسير سوق داده و رهنمون گردند؟ قرآن كريم كه كتاب تدوين شريعت و قانون خدا نوشته ى دين است، سه ويژگى را براى چنان آموزگارانى لازم و ضرورى مى داند تا بر ديگران پيروى كردن و نشستن در چنان كلاسى را ضرورى و لازم برشمارد:
1- دانستن بى پايان:
(و كلّ شى ء أحصيناه فى امام مبين [ يس: 12. ]) «و ما دانستن هر چيز را نزد پيشوايى روشنگر برشمرده ايم».
2- تكيه بر عقل و استدلال:
(قد جائكم برهان من ربّكم و أنزلنا اليكم نوراً مبيناً [ نساء: 174. ]) «همانا شما را دليل هاى قاطع و قانع كننده از سوى پروردگارتان آمد، و ما بر شما نورى كه روشنى بخش است فروفرستاده ايم...».
3- نشانه و آيت داشتن از جانب خداوند:
(و لقد اخترناهم على علمٍ على العالمين- و آتيناهم من الآيات ما فيه بلؤٌ مبين [ دخان: 32- 33. ]) «ما پيامبران را بر اساس دانش بر جهانيان برگزيده ايم- و ما از نشانه ها به ايشان آن اندازه داديم كه مايه ى امتحان، و نيز روشنگر باشد».
(... ربّنا و ابعث فيهم رسولاً منهم يتلوا عليهم آياتك و يعلّمهم الكتاب والحكمة و يزكّيهم انّك أنت العزيز الحكيم [ بقره: 129. ]) «بار پروردگارا در ميان آن پيامبرى از خودشان برانگيز تا نشانه هاى تو را برايشان بازگويد و آنان را كتاب و حكمت آموزد و براى تزكيه و پرورش ايشان تلاش دارد، همانا تو عزتمند و حكيم هستى».
جمع اين خصلت هاى گرانسنگ علاوه بر ماهيت دعوت كه به خداوند و بندگى براى او نفى هر آنچه جز اوست مى باشد، عصمت از خطا و گناه را به دست مى دهد كه تابلوى بزرگ و برجسته ى برگزيدگان خداوند است، آنانى كه در آيين هاى الهى اطاعت آنان بندگى غير خدا به شمار نرفته و پيروى از غير او محسوب نمى گردد.
آنانى كه خداوند از هر پليدى و ناپاكى مبرّايشان ساخته و سزاوار برترى و عظمت و شكوهشان برمى شمرد:
(فى بيوت أذن اللّه أن ترفع و يذكر فيها اسمه يسبّح له فيها بالغدوّ والآصال- رجال لا تلهيهم تجارة و لا بيع عن ذكر الله و إقام الصلاة و ايتاء الزكوة يخافون يوماً تتقلّب فيه القلوب والأبصار [ نور: 36- 37. ]) «- نور و هدايت الهى- در خانه هايى استقرار گرفته كه خداوند اجازه فرموده تا برترى يابند و در آن خانه ها ياد از نام او گردد، خانه هايى كه در آنها بامدادان و شبانگاهان مردانى به تسبيح خداوند مى پردازند كه هرگز سوداگرى و تجارت آنان را از ياد خدا، از برپا داشتن نماز و اداى فريضه ى زكات بازنداشته و دور نمى سازد، مى ترسند از روزى كه در آن دل ها و ديده ها دگرگون گردند...».
معصومان و اوصياى رسولان الهى همواره در پى پيامبران با نشيب و فراز تاريخ اديان آسمانى همراهى كرده اند، اما روشن است كه سرور و برتر رسولان كه مقام خاتميت در مكتب آموزه هاى مستقيم خداوند را با خود دارد، براى پس از خود همانند خودى را كه برترين اوصياء و برجسته ترين شخصيت هاى علمى، اخلاقى، اجتماعى و الهى باشد، بر جايگاه خويش مى نشاند تا بتواند راه زمينه چينى شده ى پيامبران را كه به دست اقتدار و عزت محمّد مصطفى (صلى اللّه عليه و آله) بازسازى و باز تدوين گرديده است، را به انجام متناسبش برساند، و اين نكته ى مهم راز افضليت و برترى حضرت مولا اميرالمؤمنين (عليه السلام) و فرزندان معصوم او بر همه ى فرستادگان پيشين خداوند است كه جز با دقت و تدبر در سير تاريخى أديان ، آموزه هاى الهى و اهداف فرستادگان او به فهم و نظر نخواهد رسيد.

نوشتن دیدگاه