اين گونه فاطمه جهان را بدرود مى گويد، جهانى لَبالب از درد و رنج. در اين لحظه، رنجهاى فاطمه پايان مى يابد. به «خانه ى آرامش» پر مى كشد با روحى پاك و سپيد.
پَرى آسمانى به ميهن خويش باز مى گردد، به آسمان.
مويه و شيون در مدينه طنين مى افكنَد.
مغضوبين فاطمه، بى خبر هستند. زهرا خواسته بود شبانه دفنش كنند. [ تهذيب الاسماء و اللغات، نووى، ج 2، ص 353- المجالس السنيّة، امين عاملى، ج 1، ص 95- صحيح البخارى، بخارى، ج 5، ص 139- سنن البيهقى، بيهقى، ج 6، ص 300- تاريخ الامم والملوك، طبرى، ج 2، ص 448- كفاية الطالب، بلخى، ص 225- شرح ابن ابى الحديد، ابن ابى الحديد، ج 2، ص 18- تيسير الوصول، شيبانى، ج 1، ص 209- أنساب الاشراف، بلاذرى، ص 405- إكمال الرّجال، تبريزى، ص 735- شذرات الذّهب، حنبلى، ج 1، ص 15، مرآةالجنان يافعى، ص 61- انسان العيون، (معروف به السيرة الحلبية)، ج 53، ص 361- الثغور الباسمة، سيوطى، ص 15- خلاصه ى تذهيب الكمال، خزرجى، ص 425. ] تا در انديشه ى نسلها پرسشى تاريخى حك شود.
باگذشت زمان، پرسش از آرامگاه زهرا، پرسشى جاودانه و محكوميت آنانى است كه تمامى حقوق وى را مصادره كرده اند.
چه كسى مى تواند بگويد بانوان جهان در كجا مى توانند آرامگاه بانوى بانوان جهان را زيارت كنند؟ يكى مى گويد در خانه اش به خاك سپرده شد. [ تاريخ الخميس، دياربكرى، ج 1، ص 347- شفاء الغرام، حسينى، ج 2، ص 360- عمدة الاخيار، ص 129. ] ديگران مى گويند در «بقيع» جاى گرفته است. آنچه آشكار است آن كه فاطمه در دلِ تاريخ و شيفتگان خود جاى دارد، آنهايى كه گفتند: «پروردگار ما اللَّه است و سپس پايدارى ورزيدند.» [ قرآن كريم، سوره فصّلت، آيه 30. ] بر بالينش تكه اى نبشته يافتند:
به نام خداوند مهربان اين چيزى است كه فاطمه، دختر رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله و سلم سفارش مى كند: او گواهى مى دهد كه معبودى جز الله نيست و اين كه محمد بنده و فرستاده ى او و بهشت و دوزخ حق است و رستاخيز بى ترديد خواهد آمد و پروردگار از گور، خفتگان را برخواهد انگيخت.
اى على! من فاطمه دختر محمد هستم. يزدان مرا به ازدواج تو درآورد تا در اين جهان و در آن جهان براى تو باشم. تو به من، از ديگران شايسته ترى.
مرا غسل ده، خوشبو ساز، كفن كن و بر من نماز بگزار. شبانه ام به خاك بسپار، در حالى كه كسى نفهمد. تا روز رستاخير تو را به خدا مى سپارم. [ المجالس السنيّة امين عاملى، ج 2، ص 353- بيت الاحزان، عباس قمى، ص 152- بحارالانوار، مجلسى، ج 43، ص 214. ] پرده ى زندگى فاطمه عليهماالسلام فرومى افتد و شوهر، از فرزندان اندوهگينتر است، گويى بار ديگر رسول خدا چشم از جهان فروبسته است.
امانت،به صاحبش برگشته است. اينك، اندوه ابدى خواهد بود. شبها بى پايان.
آه اى سَرور انسانها «دخترت همه چيز را برايت بازگو خواهد كرد»، همه رنجها و دردها را.
على به محبوبش بدرود مى گويد:
- فرجام هر دوستى، جدايى است. [ اعلام النساء، كحالة، ج 3، ص 1221- المجالس السنيّة، امين عاملى، ج 5، ص 99. ] فاطمه، گوهر آسمانهاست. دختر محمد صلى اللَّه عليه و آله و سلم، بينيانگذار شكوه اسلام. مادر مهدى، كه در واپسين زمان آشكار خواهد شد تا شكوه را به اسلام برگرداند، مردى كه سرور هستى- آخرين پيام آور- فرمود:
- مهدى از تبار فاطمه است. [ تاريخ الكبير، بخارى، ج 2، ص 316- المستدرك، حاكم، ج 4 ص 557- تذكرة الحفّاظ، ذهبى، ج 1، ص 63- سنن ابى داوود، بجستانى، ج 2، ص 151- المقاصد الحسنة، سخاوى، ص 435- جالية الكدر، ابيارى، ص 208- الفتاوى الحديثية، هيثمى، ص 29- الجامع الصغير، سيوطى، ج 2، ص 579- الحاوى للفتاوى، قرق الذكر، ج 2، ص 57- كنوز الحقائق، مناوى، ص 164- الصّواعق المحرقه، ابن حجر، ص 235- تمييز الطيّب من الخبيث، شيبانى، ص 220- اسعاف الرّاغبين، ص 147- الفتح الكبير، نبهانى، ص 259- تاريخ الرّقة، ابن سعيد، ص 70- ميزان الاعتدال، ذهبى، ج 1، ص 355- ذخائر المواريث، نابلسى، ج 4، ص 292- الفصول المهمّة، مالكى، ص 276- مشكاة المصابيح، خطيب، ج 3، ص 24- جواهر العقدين، سمهودى، ص 432- ينابيع المودّة، قندوزى، ص 179- ذخائر العقبى، طبرى، ص 136. ] فاطمه، زهرا [ زهرا در لغت به معناى «درخشنده» و «سپيدرو» است. ] خواهد ماند، مَهپاره اى در زمين براى زمينيان و ستاره اى در آسمان براى آسمانيان. [ بحارالانوار، مجلسى، ج 43، ص 12- علل الشّرائع، صدوق، ج 71، باب 143- فاطمة من المهد الى اللحد، قزوينى، ص 132. ] فاطمه، ستاره اى فروزان است تا آن گاه كه زمين به سختى درهم كوبيده شود. و فرمان پروردگارت برسد و فرشتگان صف در صف درآيند، در آن روز جهنم را حاضر آرند، در آن روز انسان متذكّر مى شود، اما چه فايده كه اين تذكّر به حال او سودى ندارد. مى گويد: «اى كاش براى زندگى (زوال ناپذير) چيزى از پيش فرستاده بودم. [ قرآن كريم، سوره فجر، آيات 21- 24. ]».
در آن روز زهرا بر اشترى از نور با هفتاد هزار حوريه اى كه او را در برگرفته اند آشكار مى شود و سروشى مى گويد: «چشمانتان را ببنديد تا فاطمه از صراط بگذرد. [ مقتل الحسين، خوارزمى، ص 55- اخبار الدول، قرمانى، ص 87- نظم دررالسمطين، زرندى، ص 182- ذخائر العقبى، طبرى، ص 48- الفصول المهمّة مالكى، ص 129- نزهة المجالس، شافعى بغدادى، ج 2، ص 226- منتخب كنزالعُمّال، ج 5، ص 226- الصواعق المحرقة، ابن حجر، ص 188- وسيلةالمآل، حضرمى، ص 92- ينابيع المودّة قندوزى، ص 199- إسعاف الرّاغبين، ص 190- تاريخ بغداد، خطيب بغدادى، ج 8، ص 141- لسان الميزان، عسقلانى، ج 2، ص 314- الروض الأزهر، هندى حنفى، ص 102- تاريخ دمشق، ابن عساكر، ج 10، ص 326- ميزان الاعتدال ذهبى، ج 2، ص 144- حياة الحيوان، دميرى، ج 1، ص 117- الروض الأنف، عبدالرحمن مالكى، ج 2، ص 3. ]». فاطمه، نخستين كسى است كه بر پدرش در بهشت وارد مى شود [ الخصائص الكبرى، ج 2، ص 225- مقتل الحسين، خوارزمى، ص 76- نظم دررالسّمطين، زرندى، ص 180- مودّة القربى، همدانى، ص 103- ميزان الاعتدال، ذهبى، ج 2، ص 131- لسان الميزان، عسقلانى، ج 4، ص 16- الفصول المهمّة، مالكى، ص 127- السيرة الحلبية، حلبى شافعى، ج 1، ص 232- أرجح المطالب، عبدالله حنفى، ص 248- كنزالعُمّال، متقى، ج 13، ص 95- ينابيع المودّة قندوزى، ص 260. ] و معناى آيه آشكار مى گردد: «اى روح با اطمينان، خشنود و پسنديده به سوى پروردگارت بازگرد، و در زمره ى بندگان من وارد شو، و در بهشت قدم بگذار. [ قرآن كريم، سوره فجر، آيه هاى 27- 30. ]» «و در آن روز دين باوران به يارى خدا شادمان خواهند شد. [ قرآن كريم، سوره روم، آيه هاى 4 و 5. ]».
از فاطمه در بستر تاريخ، تصويرى درخشان و فروزان در ذهنها خواهد ماند.
قرنها نابود مى شوند و فاطمه مى ماند.
سالها ذوب مى شوند و زهرا مى درخشد، شكوه فاطمه ريشه در زمين ندارد.
فاطمه، حوريه اى بود كه در زمين زيست، معجزه اى آسمانى، آسمانى كه مريم را برگزيد تا «مسيح» را پديد آورد، فاطمه را برگزيد تا يازده ستاره به جهان هديه دهد.
گُل پيكرى رنجور، رخسارى تابنده، هاله اى از نور آسمانى و با چشمانى درشت، لبريز از اندوه انسان، و مژگانى گرانبار از اشگ، و دلى پاك بسانِ شبنم، و آزرمى همانند بنفشه اى خوشبو ، اين فاطمه است، بانويى كه قرنها، برابر گامهايش چنان ذوب مى شوند كه دانه هاى نمك در سواحل درياى ژرف.
فاطمه مى ماند و مى درخشد، تا زمانى كه «پاكى» مفهومى دارد، گُل خوشبوست و آسمان بر زمين سايه مى افكنَد.
بر وجدان آدمى مى تابد ، نه چون دختر محمد صلى اللَّه عليه و آله و سلم است، و نه به خاطر آن كه همسر على عليه السلام است، و نه چون مادر حسن عليه السلام و حسين عليه السلام است ، چون «فاطمه» است.

نوشتن دیدگاه