در زمان ولايتعهدى حضرت امام رضا عليه السلام، برادرش زيد در مدينه بر ضد خليفه ى عباسى (مامون) قيام كرده و عده اى را كشته و خانه هايى را به آتش كشيده و جمعى را به اسارت گرفت و به زيدالنار موسوم شد. مامون سپاهى را به آن شهر اعزام نموده و سرانجام زيد را شكست داده و دستگير نمودند.
محاكمه زيد به امام رضا واگذار شد، حضرت او را شديدا توبيخ كرده و فرمود: اى زيد! حديث معروف پيامبر خدا كه «فرزندان فاطمه عليهاالسلام در آتش نمى سوزند» تو را فريب ندهد، اين حديث مخصوص حسن و حسين عليهم السلام و فرزندان بلاواسطه فاطمه عليهاالسلام است اگر بنا باشد كه موسى بن جعفر عليه السلام با عمل صالح به بهشت رود و تو با گناه، نتيجه اش اين است كه فضيلت تو از پدر معصومت بيشتر باشد. اين را بدان كه تو آن وقت از ما اهل بيت هستى كه مطيع خدا باشى و چنانچه چنين نباشى از ما نيستى. [بحارالانوار، ج 49، ص 216 تا 218 ح 1 و 2 و 3 و ج 43، ص 230- عوالم، ج 11، ص 550. ان كنت ترى انك تعصى اللَّه و تدخل الجنه! و موسى بن جعفر اطاع اللَّه و دخل الجنه، فانت اذا اكرم على اللَّه من موسى بن جعفر؟ فبئس مازعمت...] چنانچه در اين حديث آمده است، زيد به نسبت خود افتخار مى كرد (يقول نحن نحن و يفتخر عليهم) و چنين تصور مى نمود كه او با داشتن خلاف باز هم اهل بهشت است، و امام رضا اين تو هم غلط را محكوم نموده و صريحا فرمود: با اين ويژگى اهل بهشت نيستى، حتى پيوند ارتباطى زيد را به اطاعت خدا و عمل صالح مشروط كرد. بنابراين آن گروه افرادى كه خود را به فاطمه عليهاالسلام نسبت مى دهند و در عمل، خلاف آن حركت مى كنند، بدون ترديد مثل ساير مردم كيفر و عذاب متناسب خواهند ديد.

نوشتن دیدگاه