از نظر فقهى كسى كه به چهارده معصوم ناسزا بگويد و يا عملى توهين آميز در مورد آنان انجام دهد، حكمش قتل است، كه در منابع فقهى مورد بحث فقها واقع شده است.
بنابراين، فاطمه ى زهرا كه يكى از حضرات معصومين عليهم السلام مى باشند، هر گونه اسائه ى ادب و جرات و جسارت و بغض و كينه عملى به ساحت آن بزرگوار كيفر شديدى در پى خواهد داشت.
از نظر حديثى نيز روايات زيادى در اين زمينه آمده و از جمله از حضرت امام صادق عليه السلام مى خوانيم كه مى فرمايند:
«چون حضرت مهدى عجل اللَّه تعالى فرجه الشريف ظهور كند، پس از اقداماتى، به كيفر قاتلان ستمگر مادرش فاطمه عليهاالسلام مى پردازد و به سراغ قبر آنان مى رود و آنان را زنده مى كند، و به محاكمه مى كشد و پس از آن به دارشان آويزان مى كند و پس از باز كردن از دار، به پيكبر كثيفشان آتش مى زند. [بحارالانوار، ج 52، ص 386، ح 201 «اذا قدم القائم (ع) ثم يخرجهما غضين رطبين، فيلعنهما و يتبرا منهما و يصلبهما ثم ينزلهما و يحرقهما.]».
اين حديث مى رساند ستمگرانى كه به خانه آن حضرت هجوم برده، وى را مصدوم نموده، بچه اش را كشته و خانه اش را به آتش كشيدند، چه كيفر سنگينى در اين جهان دارند.
در اينجا توجه شما را به يك تاريخ زنده، كه نتيجه مطلوبى در اين بحث دارد جلب مى كنم:
رسول خدا هنگامى كه مكه را فتح كرد، همه را آزاد ساخته و از انتقام گرفتن چشم پوشى نمود، ولى از چهار نفر زن و شش نفر مرد نگذشت و آنان را مهدور الدم اعلان كرد. [1- عكرمه بن ابى جهل 2- هبار بن اسود 3- عبداللَّه بن سعد 4- مقيس بن صبابه 5- حويرث بن نفيل 6- عبداللَّه بن هلال 7- هند دختر عتبه 8- ساره كنيز خواننده 9- و قينتين 10- قريبا. ابن ابى الحديد ، ج 17، ص 275.] از جمله اين اشخاص كه واجب القتل اعلان شد هبارين اسود بود. او هنگامى كه دختر بزرگ پيامبر صلى اللَّه عليه و آله (حضرت زينب) عازم مدينه بود، به تعقيبش پرداخت و با نيزه اى كه به وى زد، باعث شد كه آن بانوى گرامى بچه ى خود را كه در شكم داشت سقط كند.
رسول گرامى فرمود: هر كجا به هبار دست يافتيد، دستها و پاهاى او را قطع نموده و سپس به قتل رسانيد. (اقطعوا يديه و رجليه ان قدرتم عليه، ثم اقتلوه)[شرح ابن ابى الحديد، ج 18، ص 14.] ابن ابى الحديد معتزلى مى گويد:من اين خبر تاريخى پيامبر را به نقيب خود ابوجعفر خواندم او گفت: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله به جهت ترساندن زينب و سقط جنين وى، خون هبار را مباح اعلان كرد. (او اضافه كرد:) از اين حديث استفاده مى شود كه اگر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله در زمان فاطمه عليهاالسلام زنده بود، خون آنان را كه فاطمه عليهاالسلام را ترسانده و محسنش را كشتند، مباح اعلان مى فرمود.
ابن ابى الحديد پرسيد: اجازه مى دهى من جريان ترساندن فاطمه عليهاالسلام و كشته شدن محسنش را از تو نقل كنم؟ او گفت: از من نقل نكن و بطلان آن را نيز نقل نكن، زيرا من متوقفم. [شرح ابن ابى الحديد، ج 14، ص 193.] هذا الخبر قراته على النقيب ابى جعفر فقال: اذا كان رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله اباح دم هباربن الاسود لانه روع زينب فالقت ذا بطنها، فظهر الحال انه لو كان حيا لاباح دم من روع فاطمه حتى القت ذا بطنها...
خوانندگان عزيز توجه مى فرمايند كه كيفر دشمنان و ستمگران فاطمه عليهاالسلام از نظر شيعه و سنى قتل است و اين مساله موضوعى است مسلم كه دانشمندان فريقين به آن عقيده دارند.

نوشتن دیدگاه