پيامبر اسلام قبل از وفاتش بارها براى مصائب آتى دخترش گريه مى كرد و آن مصيبتها را مجسم مى نمود و كم و بيش دختر خود را در جريان امر قرار مى داد.
از امام صادق عليه السلام آمده است كه چون پيامبر الهى به معراج رفت، در عالم آسمان به او گفتند: «خداوند از سه روش تو را امتحان مى كند و باى صبر كنى؛ اول: از راه گرسنگى. دوم: از طريق تكذيب دشمنان و خوف و وحشتى كه از سوى آنان متوجه تو مى گردد. سوم: مصائب و سمتهايى كه بر اهل بيت تو وارد مى كنند و يكايك آنها را شمرد...» و اما دخترت فاطمه بعد از تو مورد ستم واقع مى شود و حقش را غصب مى كنند و بچه اش را مى كشند و بدون اجازه به خانه اش وارد مى شوند...
رسول خدا عرض كرد: الهى صبر مى كنم... [جلاالعيون، ج 1، ص 184.] و در يك قضيه ديگرى آمده است كه رسول خدا از ديدن فاطمه عليهاالسلام شروع به گريه كرد.
ابن عباس مى گويد: از آن حضرت سوال كردند: چرا از ديدن دخترت گريه كردى؟ جواب دادند: هنگامى كه او را ديدم به ياد مصيبتهاى آتى او افتادم كه بعد از من خواهد ديد، آنگاه شروع به شمردن آن مصائب كرد و سپس فرمود: هر كس فاطمه را اذيت كند و حقش را غصب نمايد ملعون بوده و هميشه در آتش است... [فرائد السمطين، ج 2، ص 34- 35، ش 371.] و بالاخره لحظه فراق پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرارسيد. حضرت به شدت گريه كرد. سوال شد: چرا گريه مى كنيد؟ فرمود: «كانى بفاطمه بنتى و قدظلمت بعدى و هى تنادى با ابتاه...؛ گويا مى بينم به دخترم (فاطمه) چه ستم مى كنند، و او مرا به فريادش مى خواند، ولى كسى وى را كمك نمى كند.» فاطمه عليهاالسلام اين سخنان را شنيد و گريه كرد، رسول خدا او را به آرامش دعوت كرد. فاطمه عليهاالسلام عرض كرد: پدر جان! من براى مصائب خود گريه نمى كنم، بلكه گريه ام به فراق و جدايى تو است. [بحارالانوار، ج 43، ص 156، ح 2.]

نوشتن دیدگاه