ابن عباس نقل كرده كه عربى از قوم بنى سليم در مسير خود به مدينه سوسمارى را شكار كرده و وارد محضر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله شد و در ضمن جسارتها و بى ادبيهايش گفت: تو آن چنان ساحر و دروغگوى بى نظيرى هستى كه در ميان زمين و آسمان همانند تو پيدا نمى شود جادارد كه تو را با اين شمشير بكشم و اولين و آخرين را از شر تو راحت كنم.
از صحابه پيامبر خواستند او را به كيفر برسانند، ولى رسول خدا همه را آرام ساخته و خطاب به اعرابى فرمود: اى برادر بنى سليم! آيا رسم شما اين است كه با غلظت و درشتى سخن بگوييد؟ سوگند به خدا هركس در دنيا به من ضررى برساند او در آخرت در آتش خواهد بود. من در آسمانها معروف به احمد صادق مى باشم، تو ايمان بياور و جزو برادران ايمانى ما باش.
اعرابى با شنيدن اين سخنان خشمگين تر شد و سوسمارى را كه صيد كرده بود، بيرون آورد گفت: من به تو ايمان نمى آورم، تا اين سوسمار ايمان آورد.
سوسمار چون به زمين افتاد، راه فرار پيش گرفت، ولى رسول خدا خطاب به آن حيوان فرمود: اى سوسمار! برگرد. سوسمار با شنيدن سخن پيامبر برگشت و در برابر آن حضرت ايستاد و خيره خيره نگاه كرد.
پيامبر خدا فرمود: اى سوسمار! من كيستم؟ سوسمار به سخن آمده، پس از شناسايى آن بزرگوار از نظر نسب گفت: خداوند همان طورى كه ابراهيم را به خليلى برگزيد، تو را نيز به پيامبرى مبعوث ساخته و حبيب خود كرد.
اعرابى چون اين اوضاع را ديد، با خود فكرى كرد، كه من خود اين سوسمار را صيد كرده ام و با خود آورده ام، آيا من به اندازه ى اين حيوان درك و شعور ندارم. اين بگفت و از خواب غفلت بيدار گشته و با گفتن شهادتين مسلمان گرديد. [الا يا رسول اللَّه انك صادق- فبوركت مهديا و بوركت هاديا شرعت لنا دين الحنيفه بعد ما- عبدنا كامثال الحميرا الطواغيا...] رسول گرامى اسلام از ايمان او خوشحال شد، دستور داد: چند سوره اى از قرآن مجيد به او تعليم نمودند و آنگاه درخواست كرد: او را با مال خود يارى نماييد.
سعدبن عباده شتر گرانقيمتى به او بخشيد و اميرالمومنين على عليه السلام لباس داد، ولى طعام و غذايى كه اعرابى را به ميان قومش برساند پيدا نشد.
سلمان گويد: من به بيوتات پيامبر صلى اللَّه عليه و آله براى به دست آوردن طعامى سرزدم، اما از هيچ كدام آنها خبرى نشد، تا اينكه به خانه ى فاطمه عليهاالسلام آمدم، آن حضرت فرمودند: سلمان! سه روز است كه خود و فرزندانم گرسنه ايم و چيزى در خانه نداريم، اما خير را از خود برنمى گردانم، هنگامى كه به در خانه ام بيايد.اينك بيا اين چادر مرا بگير و به سراغ خانه ى شمعون يهودى برو و پيغام مرا به او برسان و بگو:
هذا درع فاطمه بنت محمد(ص) تقول لك: اقرضنى عليه صاعا من تمر و صاعا من شعير ارده عليك انشااللَّه.
اين چادر (لباس مخصوص) فاطمه عليهاالسلام است، او مى گويد: در مقابل آن به طور رهن سه كيلو خرما و سه كيلو جو بدهيد، ان شا اللَّه پول آن را مى پردازم.
سلمان مى گويد: من چادر را به شمعون يهودى دادم و پيغام فاطمه عليهاالسلام را رساندم، شمعون چادر را گرفت و مرتب آن را در دستش نگه داشت و خيره شد و پاره ها و وصله هاى آن را ديد و چشمانش پر از اشك گرديد و چنين گفت:
يا سلمان! هذا هو الزهد فى الدنيا هذا الذى اخبرنا به موسى بن عمران فى التورات انا اشهد ان لااله الا اللَّه و اشهد ان محمدا رسول اللَّه، فاسلم و حسن اسلامه.
اى سلمان! اين چادر، نشانه ى زهد فاطمه عليهاالسلام در دنيا است، اين دين همان است كه موسى در تورات به ما خبر داده و سپس با گفتن شهادتين ايمان آورد و در ايمانش ثابت قدم گشت. سپس خرما و جو درخواستى فاطمه عليهاالسلام را به سلمان تحويل داد و سلمان آنها را گرفته، به پيش فاطمه عليهاالسلام آورد و از آن بانو خواست كه مقدارى از آن خرما و جو را براى خود و حسنين كه سه روز بود در گرسنگى بسر مى بردند بردارد، ولى فاطمه عليهاالسلام گفت: اين بخشش را در راه خدا داده ايم و چيزى از آن برنمى داريم. [سفينه البحار، ج 1، ص 570 و 571، بحارالانوار، ج 43، ص 69 تا 74.]

نوشتن دیدگاه