خانواده

گوهر یکتای زن و مرد: در آفرینش از همان گوهری آفریده شد که مرد آفریده شده و هر دو در جوهر و ماهیت ، یکسان و یگانه اند و در همین راستا قرآن می فرماید : « يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا... »(128) ای مردم در برابر امر خدا تقوا پیشه کنید ، خدایی که شما را از یک نفس واحد آفرید و از همان نفس ، همسر او را پدید آورد. یا می فرماید: « وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا... » (129) از نشانه های حضور حق این که از جان خود شما ، همسران شما را آفرید تا در کنار آن ها آرامش یابید ، همان طور که می فرماید : خداوند ، رسولی از جان خودتان برایتان مبعوث کرد « لقد من الله علی المومنین اذبعث فیهم رسولاً من انفسهم.. »(130)همان طور که رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) جان مؤمنین است و در یگانگی با روح مؤمنین قرار دارد ، همسران شما نیز در این حد با جان شما یگانه اند.
امام صادق (علیه السّلام) می فرمایند: « خداوند تبارک و تعالی آنگاه که آدم را از خاک آفرید و به ملائکه فرمان داد تا او را سجده کنند، خوابی عمیق بر او چیره ساخت، سپس مخلوقی جدید بدان نگریست ، دید زیباست و همانند خود اوست ، جز این که زن است... آدم در این هنگام گفت : خداوندا این مخلوق زیبا کیست که من نسبت به او چنین احساس انس می کنم؟ خداوند گفت : این بنده من حوا است. »(131)
در همین روایت امام سخنان کسانی را که می گویند: خداوند حوا را از دنده پائین آدم آفرید ردمی کنند، بلکه روشن می نمایند که آدم دید « همانند خود اوست ».
در آیه 35 سوره احزاب کمالات معنوی را برای زن و مرد مساوی نقل می کند و می فرماید :
« إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا »(132).
چنانچه ملاحظه می فرمایید در آیه فوق تمام مراتب کمال را برای زن و مرد مساوی نقل فرموده و سپس مغفرت الهی و اجر عظیم را نتیجه کار هر دوی آن ها قرار داده است یا می فرماید: « وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا »(133) هر کس کاری شایسته انجام دهد، چه زن و چه مرد، اگر مؤمن باشد، به بهشت می رود و به قدر شکاف هسته خرما به کسی ستم نمی شود. از آیه فوق به خوبی می توان نتیجه گرفت که نه مرد بودن عامل کمال و نه زن بودن مانع کمال خواهد بود.
همچنان که می فرماید : « مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ »(134) هر زن و مردی که کاری نیکو انجام دهند، اگر ایمان آورده باشند، حتماً به حیات طبیه خواهند رسید و حتماً جزایشان بر اساس بهترین کاری است که انجام داده اند.
پس طبق آیات فوق رسیدن به کمال حقیقی مشروط به جنس خاص اعم از زن و مرد نیست و آن فهم و اندیشه و عقلی که موجب کمال انسانی است مخصوص به زن یا مرد نیست، زیرا وقتی آیه می فرماید هر زن و مردی می تواند به اوج کمال انسانی برسد، معلوم است که خرد و فهم رسیدن به آن کمال در هر دوی آنان هست.

- پینوشتها -

129 سوره روم ، آیه 21 .
130 سوره آل عمران ، آیه 164
131 بحارالانوار ، ج 11 ، ص 221
132 سوره احزاب آیه 35
133 سوره نساء ، آیه 124
134 سوره نحل ، آیه 97

نوشتن دیدگاه