خانواده

مسلّم همه شما قبول دارید که روحیه حساس و عرفانی زنان نیاز به آرامش و آزاد بودن از ارتباطات آشفته دارد. زیرا مربی واقعی برای این که ظرائف روح افراد تحت تربیت خود را درک کند، باید روحی لطیف و عرفانی داشته باشد و روح لطیف اگر درگیر مسائلی خشن شد، به زحمت می‏افتد و از کار ظریفی که به عهده دارد باز می‏ماند. اگر تربیت از طریق روح‏های لطیف ممکن است باید این روح‏ها در کشاکش مشکلات اجتماعی گرفتار نباشد. و اگر کار ظریف تربیتی به عهده زنان با آن روح عرفانی خاص نباشد مسلّم شخصیت دیگری که تا آن حد دقیق چنین کاری را انجام دهد نخواهیم داشت. معلم و کتاب و پدر هیچ کدام آنچه را زنان انجام می‏دهند نمی‏توانند انجام دهند. در تربیت دو چیز ضروری است؛ یکی لطافت و صفای روح، و دیگری روحیه انس گیری. مسلم پدری که صبح می‏رود و شب می‏آید، اگر بر فرض هم این دو خصوصیت را داشته باشد نمی‏تواند اعمال کند. از طرفی آن انسی که روح لطیف کودک نیاز دارد عموماً در روح مردان نیست. علاوه بر کودکان حتی جوانان هم آنقدر که با مادرشان می‏توانند تماس و انس بگیرند با پدرشان نمی‏توانند. حال اگر به چنین روحیه‏ای نیاز داریم، و حال که چنین روحیه‏ای به طور فطری در زنان هست، پس همه افراد جامعه باید سخت مواظب زنان باشند که در گیر و دار زندگی، روحیه‏ی تربیتی آنان آسیب نبیند. و حضرت علی (علیه السّلام) در این راستا به فرزندشان توصیه می‏کنند چون پهلوانان با زنان برخورد نکن و بارهای زندگی را بر دوش آنان مگذار.
کار وقتی مشکل می‏شود که زنان نیز از گوهری که در وجودشان هست غافل باشند و در جهت رشد آن تلاش ننمایند و نه تنها در رشد آن کوشش نکنند بلکه خود را در ورطه‏هایی بیندازند که روحیه‏شان به روحیه‏ای مردانه تبدیل شود. چون به قول خودشان می‏خواهند از مردها عقب نیفتند! «پهلوان خانم» شدن که هنر نیست، زن بودن هنر است، در زن بودن گوهر خدمت نهفته است و در پهلوان بودن قدرت، وقتی این دو در زن جابجا شود و روحیه‏ی اعمال قدرت جای ارائه خدمت را بگیرد مثل این است که سرکه‏ها شیرین، و شربت‏ها ترش شود، در این صورت هیچ کدام به کار نمی‏آیند.
در فرهنگ‏های انحرافی کمالاتی را برای زنان تبلیغ می‏کنند و ارزش می‏نهند که عملاً زنان را از نظر روحیه به مرد تبدیل می‏کند، و به اسم شرکت زنان در مدیریت جامعه از زن یک مرد می‏سازند که بتوانند مثلاً یک بنگاه اقتصادی را اداره کنند.(38) در قبل از انقلاب خانم‏هایی را به ریاست مدارس دخترانه می‏گماردند که روحیه‏ای مردانه داشتند، مثل مردان داد می‏زدند، سیگار می‏کشیدند، در سخن گفتن با نامحرم بی پروا بودند و راحت جلو نامحرم قهقهه می‏زدند، اتفاقاً شوهر یکی از این مدیران همکار بنده بود، می‏گفت: من و بچه‏ها سخت از خانم می‏ترسیم، حالا این خانم مدیر نمونه و موفق به حساب می‏آمد و به دختران ما القاء می‏کردند اگر می‏خواهید موفق شوید باید مثل این خانم باشید که به جای یک مرد چهار مرد است، و امیرالمؤمنین (علیه السّلام) درست در مقابل چنین افکاری می‏فرمایند: «...فإن المراه ریحانه و لیست بقهرمانه»؛ زنان چون گل بهاری لطیف اند، و پهلوان نیستند، پس طوری با آن‏ها برخورد کن و انتظاراتی از آن‏ها داشته باش که روحیه حساس و لطیف آن‏ها برای آن‏ها باقی بماند، زیرا اگر زن به جای چهار مرد که هیچ، جای صد مرد هم باشد و زن نباشد، هیچ چیز نیست، و در ظلمات بی هویتی هر روز یک شخصیت برای خود می‏سازد و در آخر هم نمی‏داند کیست.
سخنان حضرت مولی الموحدین (علیه السّلام)، ابداً سخنان عادی و نصیحت‏های موسمی و مربوط به قوم و قبیله خاص نیست، راز بقاء یک ملت است. فرهنگ حکیمانه‏ای که از اسرار درست زندگی کردن پرده بر می‏دارد و امروز با غفلت از این سخنان، جوامع بشری با بدترین بحران‏ها روبه رو خواهند شد. همان همکار ما که همسرش مدیر دبیرستان بود می‏گفت در خانه ما زندگی گم شده است، خانم من با من و بچه‏ها مثل دانش آموزان دبیرستان رفتار می‏کند، مادر بودن یادش رفته است، این است که دائماً باید متوجه باشیم طبق سخن حضرت (علیه السّلام) ما «پهلوان خانم» نمی‏ خواهیم، که نمی خواهیم، که نمی خواهیم. مادری می‏خواهیم که دارای روحی لطیف و امکان و فرصت انس گرفتن با فرزندانش را داشته باشد.

  - پینوشتها -

38 -کاری که با نمایش فیلم «سالهای دور از خانه» با طرح شخصیتی به نام اشین، به نظام ارزشی ما تحمیل کردند و متأسفانه از آن طریق بعضی از دختران جوان ما هویت خود را از دست دادند.

نوشتن دیدگاه