خانواده

امروز جامعه‏ ی غربی در اثر میدان داری میل زنان هوس باز، در حال سقوط کامل است. و در این سقوط زن و مرد فرق نمی‏کنند و همه سقوط خواهند کرد. پس توصیه‏ی امام برای نجات جامعه است.
به گفته‏ینیل پستمن جامعه شناس آمریکایی؛ «وقتی در نهاد خانواده‏ی فعلی، زنان مبدل به برده‏های زبون و عروسکهای دلربا، و مردان به صورت اسباب دست زنان در می‏آیند، عفت بخشیدن به نظام خانوادگی موفق از عهده افراد خارج است». پس در واقع می‏توان گفت در بسیاری موارد مردم گوهر خانواده‏ی اسلامی را از دست داده‏اند. حضرت در همان راستایی که فرمودند خیلی بذلو گو مباش، می‏فرمایند با زنان هم مشورت نکن یعنی مواظب باش تحت تأثیر عروسک‏هایی قرار نگیری که جز به ظواهر خود به چیز دیگری نمی‏اندیشند و اسباب دست آن‏ها مباش. مشورت با این نوع زنان، مرد را و زن را و جامعه را ساقط می‏کند. سپس در همین راستا می‏فرمایند این‏ها رأیشان سست است و ارداه‏هایشان به موضوعات پایین و سطحی معطوف است. آیاتی که می‏گوید زن و مرد از نفس واحدند و اگر عمل صالحی انجام دهند ارزش یکسانی دارند، و دینی که می‏گوید تربیت جامعه به دست مادران است، آیا می‏آید بگوید این زنان و مادران به هیچ دردی نمی‏خورند. همان امامانی که به ما توصیه می‏کنند در همه امور سعی کنید رضایت مادرتان را به دست آورید، حتی اگر سنی از شما گذشته و خودتان دارای عروس و داماد هستید اگر می‏خواهید مسافرت غیر واجب بروید، از مادرتان اجازه بگیرید، می‏توان گفت آن امامان می‏گویند رأی این مادر – به اعتباری که زن است – پست و سست است؟! آن مکتبی که این چنین برای زن ارزش قائل است اگر گفت مواظب باش زنان را مورد مشورت خود قرار ندهی، مسلّم منظور زنان خاص و در شرایط خاص است. از رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) داریم: «ما اکرم النساء الا کریم و لا اهانن الا لئیم»؛(34) زنان را بزرگ نمی‏دارد مگر انسان بزرگ و بزگوار، و آنان را کوچک نمی‏شمارد مگر انسان پست و فرومایه. ولی با این همه باید مواظب بود مردها تحت تأثیر عروسکان گرفتار سطحی‏نگری قرار نگیرند و آن‏ها سلیقه‏هایشان را بر مردها تحمیل نکنند. در روایت داریم؛ نگاه به چهره‏ی پدر و مادر ثواب دارد. از طرفی فرمودند: نگاه بر خط قرآن هم ثواب دارد. یعنی مثل قرآن که دارای باطن است و نگاه به خطوط قرآن ما را متوجه جلوه‏ی آن باطن می‏کند، پشت چهره‏ی پدر و مادر یک باطن معنوی نهفته است، و این چنین والدین – که یکی از آن‏ها زن است – مورد احترام هستند. حضرت امیرالمؤمنین (علیه السّلام) ما را از خطراتی بر حذر می‏دارند که جوامع غیر مذهبی به خصوص جامعه‏ی غربی گرفتار آن است، یکی از آن خطرات سرگرمی صرف و دیگر حاکمیت سلیقه‏ی زنان سطحی شده و شهوت زده است به طوری که محور زندگی‏ها سلیقه چنین زنانی بشود، کافی است خانم از این دکور یا فرش خوشش نیاید، حالا آقا باید با گرفتن وام و اضافه کاری سلیقه ایشان را عملی کند، چون کاری ندارد مگر انجام آنچه را خانم خوب یا بد می‏داند. حضرت می‏فرمایند: به عنوان یک اصل در زندگی هرگز رأی این نوع زنان را نپذیر، چون ما با داشتن رهنمودهای اسلام برای کارها ملاک داریم پس هر زن و مردی که منطبق با اسلام حرف بزند حرفش مقدس است. آیا امروز جامعه‏ی جهانی بر اساس نیازهایش تولید می‏کند، یا براساس میل این گونه زنان؟ وقتی سلیقه این نوع زنان حاکم شد دیگر مسئله اصلی جامعه فراموش می‏شود. بسیاری از فروشگاه‏ها در صدد تهیه مدهایی هستند که زنان می‏خواهند، و مردها هم بخش مهمی از اقتصاد خانه را صرف همین نوع خریدها می‏کنند، آیا دیگر فرصت فکر کردن و تعالی بخشیدن به خود دارند؟ فرهنگ مد، فرهنگی است که آن نوع زنان دامن می‏زنند، حتی آن مدهایی که مردها به دنبال آن هستند و از آن پیروی می‏کنند.
اگر زنان در تعهد و تدین و مادری نباشند، همه‏ی جامعه بازیچه‏ی هوس آنان قرار می‏گیرد. آیا تذکر حضرت برای نجات از چنین ورطه‏ای لازم نیست؟ می‏فرمایند این نوع زنان خودشان در انتخاب بهترین‏ها سست هستند و تحت تأثیر وهمیات خود می‏باشند، و اگر نظر آنان را وارد زندگی کردی عملاً وهمیات را وارد زندگی کرده‏ای. حرف هر کس با همسرش باید این باشد که من رأی دین را از شما می‏پذیرم، خودم هم رأی دین را عمل می‏کنم نه نظر خود را، و از این طریق از دلسوزی‏های همدیگر محروم نمی‏شوید.
آری فقط از این طریق می‏توان نسبت به همدیگر دلسوزی نمود و وجود یکی مانع کمال دیگری نگردد. و واقعاً هم فرق نمی‏کند که زن اسباب دست هوس مرد باشد و یا مرد اسباب دست هوس زن باشد، در هر دو صورت هر دو قربانی شده‏اند.
اگر حقوق زنان نیز توسط مردان رعایت نشود باز فضای خانه از تجلی رحمت پروردگار محروم می‏ماند و لذا نباید به کرامت شخصیت زن تجاوز شود، همچنان که بنا به سخن حضرت نباید به اسم رعایت زنان، گرامی داشت آن‏ها از حد بگذرد و میل‏ها و سلیقه‏های وهمی زنانه بر سازمان خانواده و جامعه حاکم گردد. با این مقدمات و توجه به شخصیت پذیرفته زن در اسلام و با آن مبنا باید به هشدارهای حضرت توجه کرد. به جهت محرومیت از این هشدارها، زندگی‏ها در جامعه جهانی امروز طوری شده که بیشتر از نیازهایشان ابزار دارند، و بیش از آن که حکمت در انتخاب‏هایشان نقش داشته باشد سلیقه‏ی زنان نقش دارد، و این گونه حضور زن غیر از حضور زنی است که در محیط خانه مادر است و محیط را برای تربیت فرزندانش و برای صعود همسرش فراهم می‏کند. زنی که مقام مادریش را از دست نداده، فرشته‏ای است در خانه که سایه‏‏ی رحمت او سراسر جامعه را فرا می‏گیرد. این زن در تربیت الهی همسر و فرزندش بسیار مؤثر است و از این طریق خدمتی شایان به جامعه‏ی خود می‏نماید. زنان ابتدا این رسالت را که باید مظهر عفت و هدایت باشند فراموش می‏کنند، سپس عروس حجله نشین می‏شوند. عروس حجله نشین کسی است که فقط کارش نظر به بعد شهوانی زندگی است. حضرت به فرزندشان توصیه می‏فرمایند که مواظب باش عروس‏های حجله نشین تفکر تو را تحت تأثیر خود قرار ندهند، این زنان با زنانی که تمام دغدغه ‏هایشان نجات خانواده است بسیار متفاوت‏اند.
وقتی زنان وظیفه‏ی اصلی خود را فراموش کردند، موضوع رقابت با مردان پیش می‏آید، وقتی رقابت پیش آمد قدرت مردان را می‏طلبند و از این طریق مردها را در خدمت خود می‏گیرند و اصرار دارند نظر و سلیقه آن‏ها حاکم باشد، حضرت می‏فرمایند مواظب باش با این نوع زنان مشورت نکني. زیرا بر‏خلاف ادعایشان نظراتشان سست و بی مایه است. حال در این فضا و با نظر به این زنان می‏فرمایند سعی کن آن‏ها را در پرده و حجاب نگه‏داری تا نامحرم را ننگرند زیرا در پرده بودن بهتر آن‏ها را از گزندها حفظ می‏کند، و نیز سعی کن نامحرم غیر قابل اعتمادی به زندگی خصوصی آن‏ها وارد نشود که ضرر آن کمتر از آن که با آن روحیه وارد عرصه جامعه شوند نیست. پس به طور خلاصه سعی کن آن زنان و در آن فضا کمترین ارتباط را با مردهای غریبه داشته باشند. البته و صد البته این غیر از ارتباط ایمانی و متعهدانه‏ای است که خواهران ایمانی با برادران ایمانی جهت حل مسائل اجتماع دارند. هر چند در این موارد هم در عین این که نباید به اسم عدم اختلاط با نامحرم از مسئولیت‏ها شانه خالی کرد، تا آنجا که ممکن است باید ارتباط ها در حداقل ممکن باشد. ولی آن مردی که به اسم عدم ارتباط با نامحرم مانع فعالیت‏های فرهنگی همسرش می‏شود، اگر ممانعت او موجب نقیصه‏ای در فعالیت‏های دینی شود باید فردای قیامت جواب این ممانعت را بدهند. یک مسئله آن است که زنان باید روحیه‏ی خود را بهتر بشناسند و هر چه کمتر در معرض ارتباط با مردان غریبه باشند. مسئله دیگر آن است که مردها باید متوجه باشند اگر خداوند اذن خروج زنان از خانه را به آن‏ها داد، آن اذن به معنی ممانعت نیست. مثل این است که به افسر راهنمایی در چهار راه اذن داده‏اندکه زیر نظر او و به دستور او ماشین‏ها حرکت کنند، حال ایشان به بهانه این که باید به دستور من حرکت کنید نمی‏توانید به هیچ ماشینی اجازه حرکت ندهد بلکه باید با مدیریت او حرکت ماشین‏ها انجام گیرد. مسئله سوم نوع برخورد با آن زن‏هایی است که حضرت در موردشان می‏فرمایند: رأیشان سست و عزمشان ضعیف است که آن‏ها تا آنجا که ممکن است به صلاح خودشان است که کمتر در معرض ارتباط با مردان نامحرم باشند. نمونه‏ی حقانیت سخن حضرت را شما امروزه در فروشگاه‏های بوتیک و پاساژها می‏بینید، راستی اگر اینان گرفتار چنین پرسه‏هایی در این اجتماعات نبودند به مصلحت خود و جامعه نبود؟ اگر نظام ارزشی جامعه طوری بود که این نوع حضور را برای این نوع زنان به شدت تقبیح می‏کرد وضع از همه جهات بهتر نبود؟

  - پینوشتها -

34 - نهج الفصاحه، حدیث شماره 1520.

نوشتن دیدگاه