خانواده

بسم الله الرحمن الرحیم
«و إیاک و مشاوره النساء و فان رایهن الی أفن و عزمهن إالی و دهن و اکفف علیهن من أبصارهن بحجابک إیاهن فإن شده الحجاب أبقی علیهن و لیس خروجهن بأشد من إدخالک من لا یوثق به علیهن و إن استطعت ألا یعرفن غیرک فافعل و لا تملک المراه من أمرها ما جاوز نفسها فإن المراه ریحانه و لیست بقهرمانه و لا تعد بکرامتها نفسها و لا تطمعها فی أن تشفع لغیرها و إیاک و التغایر فی غیر موضع غیره فإن ذلک یدعو الصحیحه إلی السقم و البریئه إلی الریب»
بپرهیز از مشورت با زنان که زنان سست رأی هستند، و در تصمیم گرفتن ناتوان، در پرده‏شان نگاه دار تا دیده‏شان به نامحرمان نیفتد که در پرده بودن، آنان را از – هر گزند- نگاه دارد، و برون رفتنشان از خانه بدتر نیست از آن که بیگانه که بدو اطمینان نداری، را نزد آنان در آری. اگر توانی چنان کنی که جز تو را نشناسند، روا دار، و کاری که برون از توانایی زن است به دستش مسپار، که زن گل بهاری است، لطیف و آسیب پذیر، نه پهلوانی است کارفرما و در هر کار دلیر، و مبادا گرامی داشت – او را – از حد بگذرانی و یا او را به طمع افکنی و به میانجی دیگری وادار گردانی.
و بپرهیز از غیرت ورزیدن نابجا که آن درستکار را به نادرستی کشاند، و پاکدامن را به بدگمانی خواند.
حضرت مولی الموحدین (علیه السّلام) در این فراز نامه از سی و یک به فرزندشان حضرت امام حسن (علیه السّلام) موضوع حذر از مشاوره با زنان خاصی را در میان می‏گذارند و می‏فرمایند: «إیاک و مشاوره النساء»؛ سپس علت آن را این طور بیان می‏کنند که «فإن رأیهن إلی أفن و عزمهن إالی وهن» چون داوری و قضاوتشان سست و اراده‏هایشان ضعیف است.
خواهش بنده این است که ابتدا بدون هیچ قضاوتی سعی بفرمائید در فضای بحث قرار بگیرید تا جایگاه و خاستگاه سخن حضرت درست روشن شود و بتوانید نتیجه‏ی لازم را از آن رهنمود ببرید. و همین جا تأکید کنم با توجه به این که تمام صحبت‏های حضرت دارای نتایج حکیمانه است پس معلوم است این فراز هم دارای نتایج حکیمانه‏ای است که از آن طریق می‏خواهند انسان را از بیراهه‏ها آزاد کنند.
حضرت پس از سخن مذکور که إن شاءالله به شرح آن خواهیم پرداخت، می‏فرمایند: «و اکفف علیهن من أبصارهن بحجابک إیاهن فإن شده الحجاب أبقی علیهن»؛ آنان را در پرده نگاه دار تا چشمشان به نامحرم نیفتد و برای آن‏ها پایدارتر و ماندنی‏تر است که در نهایت حجاب و دور از چشم نامحرم باشند. «و لیس خروجهن بأشد من إدخالک من لا یوثق به علیهن» و برون رفتن آنان از خانه بدتر از آن نیست که نامحرم غیر مطمئن را وارد زندگی آنان نمایی «و إن استطعت الا یعرفن غیرک فافعل»؛ و در حفظ حرمت آن‏ها تا آنجا بکوش که اگر می‏توانی کاری کنی که جز تو کسی را نشناسند، این کار را بکن. «و لا تملک المرأه من أمرها ما جاوز نفسها» چیزی از حد آنها سنگین‏تر است بر آن‏ها حمل نکن. «فإن المرأه ریحانه و لیست بقهرمانه»؛ زیرا زنان چون گل بهاری لطیف و آسیب‏پذیرند و نه قهرمان. «و لا تعد بکرامتها نفسها و لا تطمعها فی أن تشفع لغیرها»؛ مبادا در گرامی داشتن او زیاده‏روی کنی و یا او را به طمع افکنی که بخواهد برای دیگران شفاعت کند. «و إیاک و التغایر فی غیر موضع غیره»؛ و بر حذر باش از غیرت نشان دادن بی جا «فإن ذلک یدعو الصحیحه إالی السقم و البریئه إالی الریب»؛ که این کار سالم را بیمار و پاکدامن را به سوی بدگمانی کشاند.
با توجه به این که هنر ما باید این باشد که سخنان حکیمانه امامان معصوم (علیهم السّلام) را تا آن‏جا که ممکن است در همان سطحی که مطرح است بفهمیم بحث را ادامه می‏دهیم. هنر این نیست که وقتی نمی‏توان موضوع را درست فهمید، صورت مسئله را پاک کنیم. برای فهم این فراز مقدماتی نیاز است، و مسلّم در بستری که قرآن به زن نظر دارد این سخنان مطرح است و با دقت بیشتر روشن می‏شود این سخنان تبیین سخن خدا است.

نوشتن دیدگاه