پس از استقرار اسلام، و محكم شدن پايه هاى دين الهى در دل و جان جامعه اسلامى، حركتى حساب شده و آشكار، مستدل و جاويدان از طرف رسول گرامى اسلام، در رابطه با آينده اسلام و مسلمين شكل گرفت، و هر روز با رهنمودهاى ضرورى و استدلال هاى محكم و اساسى، رواج يافت و در جامعه اسلامى به عنوان يك اصل مسلّم عقيدتى در ديدگاههاى زير جا باز مى نمود:
1. اهل بيت رسول خدا (ص)، مفسران و پاسداران واقعى دين اسلام مى باشند.
2. تا راه تكامل است و امت اسلامى در حركت تكاملى، رهبرى لازم است، و رهبران جامعه اسلامى (با لياقت و عصمت و علم غيب و ديگر صفات و ويژگى ها) همه از اهل بيت رسول خدا مى باشند «از على (ع) تا مهدى (عج)».
3. سياست تداوم اسلام و قرآن، بر دو پايه اسلامى، قرآن و عترت «ثقلين» بنيانگذارى شده و انحراف از آن دو نابخشودنى است.
4. و دوران امامت و رهبرى چنين تبيين گرديده است.
الف- حكومت الهى با نظارت و ابلاغ رسول خدا (ص) ب- حكومت الهى با نظارت و ابلاغ امامان معصوم (ع) ج- حكومت الهى با نظارت و ابلاغ فقهاء در دوران غيبت كبرى د- حكومت الهى با نظارت و ابلاغ امام زمان (عج) پس از ظهور ه- حكومت الهى با نظارت و ابلاغ مردمان معصوم (ع) در بازگشت دوباره (رجعت) در اين حركت آشكار و هدفدار رسول خدا، كه رهنمودهاى الهى، و تذكرات آسمانى بتدريج ابلاغ و اجراء مى گرديد، جهان بينى توحيدى، و سيستم سياسى اسلام، و كيفيت نظام حكومتى قرآن و اصول آينده نگرى دين، تفسير و تبيين مى گشت. و عوامل تداوم و بقاء اسلام معرّفى مى شدند. و پاسداران وحى به مردم شناسانده و اطاعت و فرمانبردارى از امامان راستين گوشزد مى گرديد كه:
چهارچوب حكومت اسلامى. و اداره امور مسلمين تا آينده هاى دور قرآن و عترت مى باشد [حديث اِنّى تارِكٌ فيكُم الثّقَلَينَ كِتابَ اللّهِ وَ عِتْرَتى.
1. صحيح ترمذى ج 5 ص 328 و ج 13 ص 199: محمد بن عيسى ترمذى متوفاى 279 هجرى 2. نظم درر السمطين ص 232: زرندى حنفى
3. ينابيع المودّة ص 33 و 45: فندوزى حنفى 4. كنزالعمال ص 153 ج 1
5. تفسير ابن كثير ج 4 ص 113: اسماعيل بن عمر متوفاى 774 هجرى 6. مصابيح السنّة ج 1 ص 206 و ج 2 ص 279
7. جامع الاصول ج 1 ص 187. ابن أثير متوفاى 606 هجرى
8. المعجم الكبير ص 137. طبرانى متوفاى 360 هجرى
9. الفتح الكبير ج 1 ص 503 و ج 3 ص 385 10. عبقات الانوار ج 1 ص 94 و 112 و 114و 151 و 182
11. احقاق الحق ج 9 12. ارجح المطالب ص 336
13. رفع اللبس والشبهات ص 11 و 15: ادريسى 14. درّ المنثور سيوطى ج 4 ص 7 و 306 متوفاى 911 هجرى
15. ذخائر العقبى ص 16: محب الدين طبرى متوفاى 694 هجرى 16. الصواعق المحرقة ص 147 و 226: ابن حجر متوفاى 852 هجرى
17. اسد الغابة ج 2 ص 12. ابن اثير شافعى متوفاى 630 هجرى
18. تفسير الخازن ج 1 ص 4 19. الجمع بنى الصحاح (نسخه خطّى) 20. علم الكتاب ص 264. سيد خواجه حنفى
21. مشكاة المصابيح ج 3 ص 258 22. تيسير الوصول ج 1 ص 16 ابن الديبع
23. مجمع الزوائد ج 9 ص 162: هيثمى متوفاى 807 هجرى 24. جامع الصغير سيوطى ج 1 ص 353 متوفاى 911 هجرى
25. مفتاح النجا ص 9 (نسخه خطى) 26. مناقب على بن ابيطالب ص 234 و 281. ابن المغازلى
27. فرائد السمطين ج 2 ص 143. حموينى متوفاى 722 هجرى.
28. مقتل الحسين خوارزمى ج 1 ص 104 متوفاى 993 هجرى 29. الطبقات الكبرى ج 2 ص 194: ابن سعد متوفاى 230 هجرى 30. خصائص اميرالمؤمنين ص 21 نسائى شافعى متوفاى 303 هجرى
31. الغدير ج 1 ص 30: علامه امينى 32. مسند احمد بن حنبيل ج 5 ص 122 و 182 متوفاى 241 هجرى] و سياست و راه و رسم ديگران ارزشى نخواهد داشت و نبايد در اسلام نفوذ كند.
آنگاه رسول گرامى اسلام نام و ويژگى هاى امامان دوازه گانه را يك يك برشمرد و خصوصيات و شرائط روزگاران آن بزرگ مردان را دقيقاً اطلاع داد.
در اين حركت آشكار هرگونه سوء استفاده.
اعمال اغراض شخصى، گروهى.
انحرافات عقيدتى، مكتبى.
صفت بندى هاى سياسى.
تحميل آراء و افكار شخصى بر قرآن و اسلام.
تبديل حكومت الهى به انواع حاكميت هاى مستبدانه طاغوتى.
تفسيرهاى دروغين از قرآن و سنت و و و.
مردود و باطل اعلام شد و وظيفه همه طبقات جامعه اسلامى تا دوران «رجعت» و «قيامت» به گونه اى روشن ابلاغ و مشروحا اعلام شد كه پيك وحى پيام نهائى را ابلاغ فرمود: اليوم اكملت لكم دينكم [سوره مائده آيه
3. همه مورخان شيعه و اهل سنت اعتراف كردند كه اين آيه پس از اعلام ولايت حضرت على (ع) در روز غدير نازل گرديد مانند:
1. تاريخ دمشق ج 2 ص 75 و 577. ابن عساكر شافعى متوفاى 571 هجرى
2. شواهد التنزيل حكانى حنفى ج 1 ص 157 متوفاى 504 هجرى 3. مناقب ابن مغازلى شافعى ص 19
4. تاريخ بغداد ج 8 ص 290: خطيب بغدادى متوفاى 484 هجرى 5. تفسير الدر المنثور ج 2 ص 259. سيوطى متوفاى 911 هجرى
6. الاتقان سيوطى شافعى ج 1 ص 31 و 52 متوفاى 911 هجرى 7. مناقب خوارزمى حنفى ص 80 متوفاى 993 هجرى
8. تذكرة الخواص ص 30 و 18. ابن الجوزى حنفى متوفاى 654 هجرى
9. تفسير ابن كثير شافعى ج 2 ص 14 متوفاى 774 هجرى 10. مقتل الحسين خوارزمى حنفى ج 1 ص 47 متوفاى 993 هجرى
11. ينابيع المودة قندوزى حنفى ص 115 12. فرائد السمطين ج 1 ص 72 و 74 و 315: حموينى متوفاى 722 هجرى
13. تاريخ يعقوبى ج 2 ص 35: متوفاى 292 هجرى 14. الغدير ج 1 ص 230
15. كتاب الولاية ابن جرير طبرى: متوفاى 310 هجرى 16. تاريخ ابن كثير شافعى ج 5 ص 210 متوفاى 774 هجرى
17. المناقب ص 106. عبداللّه شافعى
18. ارجح المطالب ص 568. عبداللّه حنفى
19. روح المعانى ج 6 ص 55. آلوسى 20. البداية والنهاية ج 5 ص 213 و ج 7 ص 349 ابن كثير شافعى متوفاى 774 هجرى
21. الكشف والبيان ثعلبى متوفاى 291 هجرى 22. براى آگاهى با اسناد و مدارك شيعه به بحارالانوار ج 37 باب 52 مراجعه شود.] بنابراين اگر امّت اسلامى و توده هاى مسلمان در صحنه مى ماندند و از اين مواضع اعلام شده دفاع مى كردند.
حادثه ناگوارى پديد نمى آمد.
رويداد تلخى مطرح نمى شد. و مصيبت و بلائى دامنگير عترت و امّت نمى گشت.
اما هزاران افسوس كه:
در كنار اين حركت آشكار الهى، حركت پنهان و مرموزى نيز در حال شكل گيرى و طراحى بود.
تشنه گان قدرت.
هواپرستان كنار زده.
قدرت طلبان منزوى شده.
شكست خوردگان بى تقوا.
حسودان بى پروا.
دست اندركاران يك حركت شيطانى بودند تا حكومت و حاكميّت را دوباره به دست گيرند و آرزوهاى ديرينه را لباس عمل بپوشانند.
آشكارا نمى توانستند تحركى را سازماندهى نمايند.
چون در برابر امّت اسلامى. و رهنمودهاى قاطع و مديريت صحيح رسول خدا (ص).
هرگونه انحرافى، و هرگونه تحرك شيطانى به شدت سركوب مى گشت.
نمى توانستند بگويند:
«ما مى خواهيم حكومت كنيم».
«مى خواهيم اسلام نباشد».
«مى خواهيم قرآن نباشد و ارزش هاى جاهلى حاكم شود».
از اين رو به ظاهر تسليم شدند، سياست «نفوذ و ضربه» و صبر و انتظار در پيش گرفتند.
به طراحى و برنامه ريزى پرداختند. و فرصت اجراى نقشه ها را به دوران پس از رحلت رسول خدا (ص) اختصاص دادند، گرچه در لحظه هاى آخر حيات رسول خدا نيز ساكت ننشستند و عمر پس از اهانت و جسارت به رسول خدا شعار «حسبنا كتاب اللّه» سر داد [1. صحيح بخارى ج 2 ص 22 و ج 4 ص 85 و 121
2. صحيح مسلم ج 2 ص 14 و ج 5 ص 75 و ج 11 ص 89 3. مسند احمد ج 1 ص 325 و ج 3 ص 343
4. الطبقات الكبرى ج ص 244 5. الايضاح ص 186
6. تاريخ ابن عساكر ج 6 ص 451 7. سيره حلبى ج 3 ص 381.]