با کشته شدن اسود مخزومى عتبه و برادرش شیبه و پسرش ولید لباس جنگ پوشیده به میدان آمدند و مبارز طلبیدند و جهت اینکه عتبه پیش قدم به جنگ شد بیشتر همان گفتار ابو جهل بود که او را مردى ترسو و بزدل خوانده بود و عتبه براى تلافى این سخن جلوتر از دیگران به معرکه آمد،از سوى لشکر مسلمانان سه تن از انصار مدینه به نامهاى:عوف و معوذ،فرزندان حارث و عبد الله بن رواحه به جنگ آنها آمدند،اما عتبه وقتى آنها را شناخت با تحقیر گفت:ما را به شما احتیاجى نیست کسانى که هم شأن ما هستند باید به جنگ ما بیایند و در نقلى است که یکى از آنها فریاد زد:اى محمد افرادى را از خویشان ما به جنگ ما بفرست.رسول خدا فرمود :اى عبیدة بن حارث،اى حمزه و اى على برخیزید.
این سه شخصیت بزرگوار که از نزدیکان رسول خدا(ص) (12) نیز بودند به جنگ آنها رفتند و چون عتبه آنها را شناخت با غرور گفت:آرى شما هم شأن ما هستید و سپس حمله از هر دو طرف شروع شد.
عتبه با عبیده در آویخت و حمزه به جنگ شیبه رفت و على به سوى ولید حمله کرد،حمزه و على به حریفان خود مهلت نداده و هر دو را از پاى در آوردند اما عتبه با عبیده هنوز مشغول جنگ و ستیز بودند که حمزه و على به کمک او آمدند و عتبه را از پاى در آوردند و سپس عبیده را که سخت مجروح شده بود با خود برداشته پیش پیغمبر آوردند،عبیده که چشمش به پیغمبر افتاد پرسید:
اى رسول خدا آیا من شهید نیستم؟
فرمود:چرا.

- پینوشتها -

12.عبیدة بن حارث بن عبد المطلب،عمو زاده رسول خداست.

نوشتن دیدگاه