رسول خدا(ص)نیز وقتى از مدینه خارج شد عمرو بن أم مکتوم را به جاى خویش منصوب داشت و با گروهى از مهاجر و انصار که سیصد و سیزده نفر یعنى هشتاد و دو نفر مهاجر و بقیه از انصار بودند و بسختى هفتاد شتر حرکت داده و اسلحه مختصرى که به گفته مورخین شش زره و هفت شمشیر بود (5) با خود داشتند به راه افتادند.
براى سوار شدن و استفاده از این هفتاد شتر هر سه یا چهار نفر به نوبت یکى از شتران را سوار مى‏شدند،مانند آنکه رسول خدا(ص)،على بن ابیطالب و مرثد بن ابى مرثد یک شتر نصیبشان شده بود و حمزة بن عبد المطلب،زید بن حارثه،ابو کبشه و انسه یک شتر داشتند.
از آن سو ابو سفیان وقتى مطلع شد پیغمبر با مسلمانان از یثرب حرکت کرده‏اند براى آنکه دچار زد و خورد با آنها نشود و برخورد با ایشان ننماید،همه جا با احتیاط مى‏رفت و هر کجا مى‏رسید تفحص و جستجو مى‏کرد و بخصوص وقتى به حدود بدر رسید و دانست مسلمانان در آن نزدیکیها هستند راه را کج کرده و نگذاشت کاروانیان به بدر نزدیک شوند و بسرعت آنها را از منطقه دور کرد و سرانجام توانست کاروانیان را از مناطق خطر بگذراند و اطمینان پیدا کرد که دیگر مسلمانان به آنها دسترسى پیدا نخواهند کرد.
اما کار از کار گذشته بود و لشکر قریش با تمام تجهیزات و نفرات از مکه بیرون آمده بود و با اینکه ابو سفیان براى آنها پیغام فرستاد که خروج شما براى محافظت کاروان بوده و اکنون کاروان از خطر گذشت و دیگر نیازى به آمدن شما نیست و بى جهت خود را به جنگ با مسلمانان دچار نکنید،اما غرور و نخوت برخى چون ابو جهل که مغرور تجهیزات و کثرت لشکریان خود شده بودند مانع از بازگشت آنان‏شد و گفتند:ما باید تا«بدر»پیش برویم و چند روز در آنجا به عیش و نوش و رقص و پایکوبى بپردازیم و ابهت و عظمت خود را به رخ عرب و مردم یثرب بکشیم،تا براى همیشه رعب و ترس از ما در دلشان جاى‏گیر شود و فکر جنگ و کارزار با ما را از سر دور سازند.

- پینوشتها -

5.مناقب ابن شهر آشوب،ج 1،ص 187،بحار الانوار،ج 19،ص 206،مجمع البیان،ج 2،ص .214

نوشتن دیدگاه