اطراف مسجد هم اتاقهایى براى همسران رسول خدا(ص)ساختند و جمعى از مهاجرین دیگر چون على (ع)،حمزه ابو بکر و دیگران نیز اتاقهایى ساختند و هر کدام درى از اتاق خود به سوى مسجد باز کردند که در هنگام نماز از آنجا به مسجد مى‏آمدند،تا اینکه پس از چندى که به گفته برخى در سال دوم هجرت بود جبرئیل بر آن حضرت نازل شده و گفت:خداى تعالى امر فرموده که جز تو و على،افراد دیگر درهاى خانه خود را به طرف مسجد مسدود کنند،و این موضوع بر بعضى گران آمد و چون رسول خدا(ص)بدانها فرمود:من از پیش خود چنین دستورى ندادم،بلکه دستورى بود که خداى تعالى به وسیله جبرئیل مرا بدان مأمور کرد آنان راضى شدند،و این داستان یعنى حدیث«سدوا الابواب الا باب على ع» (8) را بیش از پنجاه نفر از محدثین شیعه و اهل سنت از بیش از بیست نفر از صحابه رسول خدا نقل کرده‏اند که براى تحقیق بیشتر مى‏توانید به کتابهاى مفصلى که در این باب نوشته شده مراجعه کنید. (9)

- پینوشتها -

8.درها را ببندید جز در خانه على(ع).
9.الصحیح من السیره،ج 4،صص 95ـ94.جالب این است که ابن ابى الحدید معتزلى که خود از دانشمندان بزرگ اهل سنت است در شرح نهج البلاغه(ج 11،ص 49)شرحى از حدیثهاى بسیارى که طرفداران ابو بکر در فضیلت او براى مقابله با فضایل على(ع)جعل کرده‏اند ذکر کرده و از آن جمله این حدیث است که گفته است:چون نتوانستند این فضیلت بزرگ را براى على(ع)منکر شوند آمدند و نظیر آن را براى ابو بکر جعل کردند و نظیر حدیث مواخاه(و داستان برادر شدن على(ع)با رسول خدا که در صفحات آینده خواهید خواند)که طرفداران ابو بکر در برابر آن حدیث«لو کنت متخذا خلیلا لاتحذت ابا بکر خلیلا»را وضع کردند...،و بدین ترتیب اعتبار و ارزش این گونه حدیثها هم که درباره ابو بکر وارد شده روشن مى‏شود،و اکنون براى شاهد این گفتار این دو حدیث جعلى را از سیره ابن هشام بشنوید که در باب«داستان بیمارى رسول خدا(ص)»(ج 2،ص 649)از زهرى از ایوب بن بشیر روایت کرده که رسول خدا(ص)در هنگام بیمارى و رحلت خود فرمود :
«انظروا هذه الابواب اللافظة فى المسجد فسدوها الا بیت أبى بکر...»و به دنبال آن از برخى از خانواده ابو سعید بن معلى روایت کرده که در همان روز فرمود:
«لو کنت متخذا من العباد خلیلا لا تخذت ابا بکر خلیلا...»
و خود قضاوت کنید...!