عمار در کار ساختمان مسجد بیش از دیگران زحمت مى‏کشید و خشت و سنگ به دوش مى‏کشید،روزى آن قدر خشت بر پشتش بار کردند که به پیغمبر عرض کرد:اینان امروز مرا کشتند!
رسول خدا(ص)با ملاطفت خاصى دست به موهاى عمار کشید و گرد و خاک آن را پاک کرده فرمود :
ـاى پسر سمیه کشنده تو اینان نیستند،بلکه کشنده تو گروه متجاوز و ستمکارند!نگارنده گوید :چنانکه از روایات به دست مى‏آید مسجد مدینه در زمان رسول خدا(ص)دو بار بنا شده،یکى همان بار اول بود که پس از ورود آن حضرت به ترتیبى که گفته شد انجام گردید.
و بار دوم پس از جنگ خیبر و در سال هفتم هجرت بود که تغییرات و توسعه‏اى در آن دادند،که شاید در جاى خود مذکور گردد،و از این رو برخى عقیده دارند داستان عمار و گفتار او با عثمان،و خبر رسول خدا(ص)از آینده عمار همگى مربوط به سال هفتم و بناى دوم مسجد بوده است،و شواهدى هم براى این مطلب ذکر کرده‏اند،و الله اعلم.
سرانجام کار مسجد به پایان رسید و به دستور پیغمبر خدا دیوارهاى اطراف آن را به طول یک قامت بالا بردند و چون مدتى بر این منوال گذشت و مسلمانان در اوقات نماز دچار گرما و آفتاب مى‏شدند پیشنهاد ساختن سقفى را براى مسجد به آن حضرت دادند و رسول خدا(ص)موافقت کرده قسمتى از مسجد را ستون زده و روى آن را با شاخه و برگ خرما پوشاند و چون مجددا پیشنهاد کردند که روى آن برگها و چوبها را گل اندود کنند رسول خدا(ص)نپذیرفت و در پاسخ آنان فرمود:
نه!عریشى همچون عریش موسى نخواهم ساخت و کار از این زودتر انجام خواهد شد. (7)

- پینوشتها -

7.شاید منظور بى‏وفایى دنیا و زندگى آن است و خواسته است بفرماید:زندگى این چند روزه ارزش این کار را ندارد،و الله اعلم.