و به هر صورت عمرو عاص و عماره به حبشه آمده و به گفته برخى قبل از آنکه به نزد نجاشى بروند پیش درباریان و سرکردگان لشکر و بزرگان حبشه که سخنشان نفوذ و تأثیرى در نجاشى داشت رفته و هدایایى نزد ایشان بردند،و ماجراى خود و هدف و منظور مسافرتشان را به حبشه به آنها اطلاع داده و آنها را با خود هم عقیده و همراه کردند که چون در پیشگاه نجاشى سخن از مهاجرین مکه به میان آمد شما هم ما را کمک کنید تا نجاشى را راضى کرده اجازه دهد ما این افراد را به مکه بازگردانیم و آنها را تسلیم ما کند.
آنها نیز قول همه گونه مساعدت و همراهى را به عمرو عاص و عماره دادند،و براى ملاقات آنها وقت گرفته آنان را به نزد نجاشى بردند،و چون هدایاى قریش را نزد نجاشى گذارده و نجاشى از وضع قریش و بزرگان مکه جویا شد آن دو در پاسخ‏اظهار داشتند:
اى پادشاه!گروهى از جوانان نادان و بى خرد ما بتازگى از دین خود دست کشیده و آیین تازه‏اى آورده‏اند که نه دین ماست و نه دین شما،و اینان اکنون به کشور شما گریخته و بدین سرزمین آمده‏اند،بزرگان ایشان یعنى پدران و عموها و رؤساى عشیره و قبیله‏هاشان ما را پیش شما فرستاده تا دستور دهید آنها را به نزد قریش که به وضع و حالشان آگاه‏ترند بازگردانند .
سکوتى مجلس را فرا گرفت،عماره و عمرو عاص نگرانند تا مبادا نجاشى دستور دهد مهاجرین را احضار کرده و با آنها در این باره گفتگو کند،زیرا چیزى براى به هم زدن نقشه‏شان بدتر از این نبود که نجاشى آنها را ببیند و سخنانشان را بشنود.
در این وقت درباریان و سرکردگانى که قبلا خود را آماده کرده بودند تا دنبال گفتار فرستادگان قریش را بگیرند به سخن آمده گفتند:
پادشاها!این دو نفر سخن براستى و صدق گفتند،و بزرگان این افراد به وضع حال ایشان داناتر از آنها هستند،و اختیارشان نیز به دست آنهاست،بهتر همان است که این افراد را به دست این دو بسپارید تا به شهر و دیارشان بازگردانند و به دست بزرگانشان بسپارند!
نجاشى با ناراحتى و خشم گفت:به خدا سوگند تا من این افراد را دیدار نکنم و سخنشان را نشنوم اجازه بازگشتشان را به دست این دو نفر نخواهم داد،اینان در کنف حمایت من‏اند و به من پناه آورده‏اند،نخست باید آنها را بدینجا دعوت کنم و جستجو و پرسش کنم ببینم آیا سخن این دو نفر درباره آنها راست است یا نه،اگر دیدم این دو راست مى‏گویند آنها را به ایشان خواهم سپرد و گرنه از ایشان دفاع خواهم کرد و تا هر زمانى که خواسته باشند در این سرزمین بمانند و در کمال آسایش به سر برند.

نوشتن دیدگاه