رسول الله (صلى الله عليه و آله ) با شخصيت و كرامتى كه داشت ، در برابر كودكان ، خود را همسان آنان قرار مى داد. با آنها بازى مى كرد، انس مى گرفت و به ديگران هم سفارش مى كرد: ((كسى كه كودك نزد وى است ، بايد كودكانه رفتار كند(617))).
رسول الله (صلى الله عليه و آله ) مى كوشيد با بازى كردن و هديه دادن به كودكان ، آنان را خوشحال كند. پس در اين باره سفارش مى كرد:
كسى كه دختربچه خويش را خوشحال كند، مانند اين است كه برده اى از فرزندان اسماعيل (عليه السلام) را آزاد كرده باشد و كسى كه پسربچه خود را خوشحال كند، همانند اين است كه از خوف خدا، اشك ريخته باشد(618).
حضرت محمد (صلى الله عليه و آله ) بر آن بود تا كودكان آزرده خاطر نشوند. ايشان براى رشد و شكوفايى كودك به آنان شخصيت مى داد و به ديگران سفارش مى كرد كه به كودكان خود احترام بگذارند(619). خود ايشان با همه عظمتى كه داشت ، در كوچه و بازار به كودكان سلام مى كرد و مى فرمود: اين كار را مى كنم تا پس از من نيز سنت گردد(620). بايد توجه داشت همان گونه كه شخصيت دادن به كودكان سبب عزتمندى آنان مى گردد، تخريب شخصيت ، آنان را سست و زبون بار مى آورد.
در اهميت دادن رسول الله (صلى الله عليه و آله ) به كودكان موارد زير شنيدنى است :
1. پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله ) چون در نماز مى شنيد كه كودكى گريه مى كند، نمازش را طول نمى داد تا مادرش به او رسيدگى كند(621).
2. رسول خدا (صلى الله عليه و آله ) چون كودكان انصار را مى ديد، دست بر سر ايشان مى كشيد و به آنها سلام مى داد و بر ايشان دعا مى كرد(622).
3. چون حضرت رسول الله (صلى الله عليه و آله ) از سفر برمى گشت ، كودكان به استقبال وى مى آمدند. پيامبر مى ايستاد و مى فرمود تا آنها را با خود سوار كنند. خود، بعضى را بر پيش چهارپا مى نشاند و بعضى را در پس ‍ و بعضى را مى فرمود تا اصحاب سوار كنند(623).
4. چون نوزاد كوچكى را براى دعا يا نامگذارى به حضور پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله ) مى آوردند، حضرت براى احترام صاحبش ، او را در دامن خود مى گذارد. گاهى اتفاق مى افتاد كه كودكى در دامن پيامبر ادرار مى كرد. كسى كه بول كردن كودك را مى ديد، بر سر او فرياد مى كشيد، ولى نبى اكرم (صلى الله عليه و آله ) مى فرمود: با تندى ، از ادرار كودك جلوگيرى نكنيد تا اينكه ادرارش تمام شود. هنگامى كه دعا يا نامگذارى تمام مى شد، والدين كودك با خوشحالى ، كودك خويش را مى گرفتند و آزردگى و ملالت خاطرى در پيامبر احساس نمى كردند. هنگامى كه آنان مى رفتند، حضرت ، لباس خود را تطهير مى كرد(624).

- پینوشتها -

617- وسائل الشيعه ، ج 5، ص 121.
618- بحار الانوار، ج 101، ص 69، ص 94.
619- وسائل الشيعه ، ج 15، ص 195.
620- همان ، ج 3، ص 209.
621- علل الشرايع ، ج 2، ص 33.
622- شرف النبى ، ص 65.
623- همان ، ص 85.
624- مكارم الاخلاق ، ج 1، ص 25.

نوشتن دیدگاه