89 «وَ لَقَدْ صَرَّفْنا لِلنّاسِ فِى هذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ فَأَبى أَكْثَرُ النّاسِ إِلّا كُفُوراً»
 
ترجمه  :
89. و هرآينه ما صرف كرديم براى انسان در اين قرآن از هر مثلى پس ابا كردند اكثر افراد انسان از قبول و كافر شدند.   
 
تفسير :
[در قرآن براى هدايت مردم هر مثلى آمده است]
(وَ لَقَدْ صَرَّفْنا) «صرف» چيزى را برگردانى به چيز ديگر به واسطه مناسبت و مشابهت با يكديگر، چنانچه علم صرف آن است كه صيغه‌ها را برمى‌گرداند به يكديگر به مناسبت شركت در ماده اصليه مثلاً ضاد و راء و باء، مصدرش «ضرب» در صيغ ماضى و مضارع و امر و اسم فاعل و مفعول و صفت مشبّهه و صيغه مبالغه و باب مجرد و مزيد فيه باب افعال و تفعيل و افتعال و انفعال و استفعال مشترك است.
(لِلنّاسِ) براى هدايت و ارشاد و تنبيه و تذكر انسان و عبرت گرفتن و تفكر و نحو اين‌ها (فِى هذَا الْقُرْآنِ) در اين كتاب مجيد (مِنْ كُلِّ مَثَلٍ) از احوالات انبيا و امم ماضيه و تغييرات در دنيا از فصول و ليل و نهار و باران و نباتات و اشجار و احجار و حالات مختلفه انسان از تراب تا موت و پيش‌آمدهاى روزگار و غير اين‌ها لكن فقط مومنين متنبه مى‌شوند و نتيجه مى‌گيرند و اين‌ها در طرف اقليت هستند و اما (فَأَبى أَكْثَرُ النّاسِ) از مشركين و كفار و ضالّين بهره بردارى كه نكردند (إِلّا كُفُوراً) مزيد بر كفر و عناد آن‌ها شد، چون قلب كه سياه شد حق را باطل مى‌پندارد و باطل را حق، معجزه را سحر، صادق را كاذب، بد را خوب، خوب را بد، انبيا را ساحر و كذاب و هكذا و حق بر او پوشيده مى‌شود كه مفاد «كفور» است و باطل جلوه مى‌كند.

نوشتن دیدگاه