ƒ82 «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُوْمِنِينَ وَ لا يَزِيدُ الظّالِمِينَ إِلّا خَساراً»
 
ترجمه  :
82. و ما نازل كرديم از قرآن چيزى را كه آن چيز شفاى امراض است و رحمت است براى مومنين. و زياد نمى‌كند ظالمين را مگر خسران و زيانكارى[1] .
 
تفسير :
[اقسام شفا خواستن از قرآن]
(وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ) و استشفاى به قرآن انحاى كثيره است :
1. امراض روحى. به بيانات روشن و ادله متقنه، شرك و كفر و ضلالت را مى‌برد و ايمان و تصديق و اقرار و اعتراف به عقايد حقه مى‌آورد. و اين بالاترين امراض است كه مى‌فرمايد: (فِى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللهُ مَرَضاً)[2] . و ما در جلد اول در ذيل همين آيه مفصلاً امراض قلبى را متعرض شديم رجوع فرماييد[3] .
 2. امراض نفسانى، كه عبارت از اخلاق رذيله و صفات خبيثه و ملكات قبيحه به بركت قرآن زايل مى‌شود و اخلاق حميده و صفات پسنديده و ملكات حسنه جاى‌گير مى‌شود.
3. به توسل به آيات شريفه و سور قرآنيه امراض جسمى و بدنى زايل مى‌شود و اين يك باب مفصلى است.
4. نگاه داشتن قرآن يا بعض آيات شريفه نزد خود يا كتابت آن يا قرائت آن باعث حفظ از آفات و بليات مى‌شود.
5. موجب حفظ مال از سرقت و زيان و كسر و نقصان مى‌شود و باعث بركت و زيادى مى‌شود.
6. براى قضاى حوايج و اصلاح امور، استجابت دعا و اِنجاح[= برآورده شدن ]مقاصد بسيار نافع است.
(وَ رَحْمَةٌ) تمسك به قرآن و عمل به وظايف آن و احترام به آن چه اندازه مثوبات و اجر در دنيا و آخرت دارد و همچنين تلاوت و قرائت، لكن اين شفا و رحمت خصيصه مومنين است (لِلْمُوْمِنِينَ). و مومن كسى را گويند كه معتقد به جميع عقايد حقه باشد و منكر ضروريات دين و مذهب نباشد و اهل بدعت نباشد. (وَ لا يَزِيدُ الظّالِمِينَ) چه ظلم به دين كنند يا به اولياى الهى يا به مومنين يا به خود كه ظالم به نفس باشد لا يزيده (إِلّا خَساراً) خسارت [و] خسران در دين و در جان و در مال و اولاد روز به روز زياد مى‌شود.

___________________________________________________________________________________________

[1] .  ترجمه ديگر: و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى‌كنيم،ولى ستمگران را جز زيان نمى‌افزايد.
[2] .  در دل‌هاى ايشان مرضى است پس خداوند بر مرض آنان افزود. سوره بقره: آيه 10.
[3] .  مراد مؤلف نسخه چاپ شده در حيات ايشان است؛ طبق چاپ مؤسسه جهانى سبطين(علیهما السلام) ر.ك: همين تفسير: ج2، ص118 ـ 124.

نوشتن دیدگاه