5 «فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولِى بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ وَ كانَ وَعْداً مَفْعُولاً»
 
ترجمه  :
5. پس زمانى كه رسيد اولين وعده فساد آن‌ها ما مبعوث كرديم بر سر آن‌ها بندگانى كه بندگى ما مى‌كردند و صاحبان بأس شديد بودند كه در هر جا تفتيش مى كردند از اين مشركين و مفسدين بنى اسرائيل را كشتند. حتى دارد در يك مورد، يك مليون و صد هزار از آن‌ها كشته شدند و البته وعده الهى عملى مى‌شود.
 
تفسير :
[آمدن وعده الهى در مورد بنى اسرائيل]
(فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما) در آيه شريفه تعيين نمى‌فرمايد كه اين وعده الهى چه موقع بوده و لكن احتمال قوى مى‌رود كه بعد از وفات يوشع بن نون، وصّى حضرت موسى بوده تا زمان طالوت كه بر حسب امر نبى آن زمان با جالوت جنگ كردند و جالوت به دست داوود (علیه السلام) كشته شد و فتح نصيب بنى اسرائيل شد و فساد بنى اسرائيل در اين مدت بسيار بوده كه بسيارى از انبياى خود را كشتند و بسيارى از آن‌ها را اخراج بلد كردند و در شرك و بت پرستى و خون‌ريزى و هزار مفاسد ديگر فرو رفته بودند، چنانچه كتب عهد قديم آن‌ها مشحون است اگر چه اين كتب به قدر خردلى اعتبار ندارد و لكن براى الزام يهود كافى است و در قرآن مجيد هم اشاراتى دارد به اين نوع مطالب. (بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً) شايد اشاره به سلاطين فلسطين و عمون و غير اين‌ها باشند كه در كتب آن‌ها مسطور است و عين آن‌ها را در كلم الطيب نقل كرديم[1]  و كتب عهدين فعلاً نزد حقير موجود است. (أُولِى بَأْسٍ شَدِيدٍ) قدرت و سلطنت و قهر و غلبه داشتند (فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ) در اطراف شهرها گردش مى‌كردند و هر كه از بنى اسرائيل به دست مى‌آوردند به قتل مى‌رساندند.
(وَ كانَ وَعْداً مَفْعُولاً) البته وعده الهى عملى شد و تخلف پذير نبود.

_______________________________________________________

[1] .  همان.

نوشتن دیدگاه