ابوذر، كه از اين سؤ ال و جواب لذّت و بهره مى بُرد و بينش ‍ و ايمان خود را مى افزود، فرصت را مغتنم شمرده ، از رسول خدا ((ص )) پرسيد:
اى پيامبر، در ((صُحُف ابراهيم )) چه بوده است ؟ فرمود:
((تمامش مَثَل و حكمت بود. از جمله چنين بود: من تو را نفرستادم كه دنيا بيندوزى ، بلكه تو را فرستادم ، تا دعاى مظلوم را از سوى من پاسخ دهى ، و خواسته اش ‍ را برآوردى .(68)
و نيز در ((صحف ابراهيم )) چنين بود:
((عاقل ، تا خِرد خود را مغلوب نفس نساخته ، سزاوار است اوقات خود را چنين تقسيم كند: ساعتى براى مناجات با پروردگار، ساعتى براى انديشه درباره آفريده ها و صنايع بديع خدا در خلقت ، ساعتى ، انديشه به اينكه چه كرده و چه پيش فرستاده است (محاسبه نفس ) و ساعتى نيز به كارهاى حلال و نيازهاى مباح خود، از خوردن و نوشيدن بپردازد.
و... عاقل بايد در يكى از اين سه راه بكوشد:
توشه گيرى براى آخرت
تاءمين معاش و زندگى
لذتهاى غيرحرام .
و... عاقل بايد به زمان خود بصير و بينا باشد، به كار خويش بپردازد، زبان خود را نگه دارد، هركس كه ((حرف زدن )) خود را از ((اعمال خويش )) به حساب آورد، سخنش كاسته خواهد شد، مگر آنچه كه به كارش مربوط شود.)) (69)

- پینوشتها -

68-إ نّي لَمْ اءبْعَثْكَ لِتَجْتَمِعَ الدنيا بَعْضَها على بَعضٍ وَلكِنّي بَعَثْتُكَ لِتَرُدَّ عَنّي دَعْوَةَ المظلومِ.
69-عَلَى الْعاقِلِ مالَمْ يَكُنْ مَغْلُوبا عَلى عَقْلهِ اءنْ يَكُونَ لَهُ ثَلاثُ ساعاتٍ: ساعَةٌ يُناجِي فِيها رَبَّهُ، وَساعةٌ يُفَكِّرُ فِيها فِي صُنْعِ اللّهِ تَعالى ، وَساعةٌ يُحاسِبُ فِيها نفسَهُ فيما قَدَّمَ وَاءخَّرَ، وَساعَةٌ يَخْلُو فِيها بِحاجَتِهِ مِنَ الْحَلالِ مِنَ المَطْعَمِ وَالْمَشْرَبِ. وَعَلَى الْعاقِلِ اءنْ يَكُونَ ظاعِنا إ لاّ فِي ثَلاثٍ: تَزَوُّدٍ لِمَعادٍ، اءوْ مَرَمَّةٍ لِمَعاشٍ، اءو لَذَّةٍ فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ. وَعَلَى الْعاقِلِ اءنْ يَكُونَ بَصِيرا بِزَمانِه ، مُقْبِلا عَلى شَاءْنِهِ، حافِظا لِلِسانِهِ. وَمَنْ حَسِبَ كَلامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ كَلامُهُ إ لاّ فِيما يَعْنِيهِ.