مؤته قريه اى است در (( بلقاء )) كه در اراضى شام واقع شده است . اين غزوه در سال هشتم اتفاق افتاد.
سبب اين جنگ آن بود كه رسول خدا صلى الله عليه و آله حارث بن عمير ازدى را با نامه اى به سوى حاكم (( بصرى )) - كه شهرى است در شام - فرستاد. هنگامى كه به سرزمين مؤته رسيد ، (( شرحبيل بن عمرو غسانى )) - كه از بزرگان دربار روم بود - با او برخورد كرد و از او پرسيد: كجا مى روى ؟ اظهار داشت : به شام مى روم . گفت : نكند از فرستادگان محمد صلى الله عليه و آله مى باشى ؟ گفت : آرى . او را دستگير كرده دست و پايش را بست و به قتل رساند. جز او فرستاده اى از آن حضرت به قتل نرسيد.
چون اين خبر به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله رسيد ، غمگين شد و مردم را فرا خواند و خبر قتل او را به اطلاع ايشان رساند. سپس فرمان داد تا لشكرى براى جنگ با آنان خارج شود و به سوى (( جرف )) رود. خود نيز به آنجا رفت . سه هزار مرد جنگى در آنجا آماده شده بودند. آن حضرت پرچمى سپيد بسته آن را به جعفر بن ابى طالب عليه السلام داد و او را امير لشكر نمود و فرمود: اگر او كشته شد ، زيد بن حارثه امير گردد و اگر حادثه اى براى او پيش آمد ، عبدالله بن رواحه پرچم را بردارد و چون او كشته شد ، مسلمانان به اختيار خود كسى را برگزينند تا امير گردد.
آنگاه فرمان داد تا لشكر به جايى كه (( حارث )) به قتل رسيده بروند و كافران را به اسلام دعوت نمايند و در صورت عدم پذيرش با آنان به جنگ بپردازند. لشكريان به مؤته رسيدند. شرحبيل آگاه شد و از قيصر روم لشكرى عظيم طلبيد. صد هزار مرد براى جنگ با ياران رسول خدا صلى الله عليه و آله آماده شدند.
دو لشكر در مقابل هم صف كشيدند. حضرت جعفر عليه السلام از اسب پياده شد و دستور داد همه از اسب پياده شوند. سپس مبارزه سختى نمود تا اينكه دست راست و سپس دست چپ او را قطع كردند. آنگاه كه به شهادت رسيد ، زيد بن حارثه پرچم را برداشت و مبارزه نمود تا كشته شد. پس از او عبدالله بن رواحه امير گرديد. پس از شهادت او خالد بن وليد پرچم را به دست گرفت و لشكريان از جنگ عقب نشينى كرده به مدينه بازگشتند.
روايات زيادى در فضيلت حضرت جعفر بن ابى طالب عليه السلام وارد شده است . از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت شده كه فرمود:
خير الناس حمزة و جعفر و على عليهم السلام .
(( بهترين مردم حمزه ، جعفر و على عليهم السلام هستند. ))
و نيز امام صادق عليه السلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت مى كند كه فرمود:
خلق الناس من اشجار شتى و خلقت انا و جعفر من شجرة واحدة .
(( مردم از درختهاى مختلف آفريده شده اند و من و جعفر از يك درخت . ))
و در حديث امام سجاد عليه السلام است كه :
(( هيچ روز بر رسول خدا صلى الله عليه و آله بدتر از روز احد - كه عمويش حمزه شير خدا و شير پيامبر خدا شهيد شد - نبود. بعد از آن روز مؤ ته بود كه پسر عموى آن حضرت جعفر بن ابى طالب عليه السلام شهيد شد. ))
روايت شده زمانى كه خبر قتل جعفر و زيد را براى آن حضرت آوردند ، گريست و فرمود:
(( دو برادر و دو مونس و دو هم صحبت من بودند. ))
و از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت شده كه به جعفر عليه السلام فرمود:
(( تو در خلقت و اخلاق شبيه من هستى . ))

- پینوشتها -

544- عمرة القضاء ( يا عمرة القضية يا عمرة القصاص يا غزوة القضا) سفر آن حضرت به مكه بود براى انجام عمره اى كه سال پيش از آن ممكن نشد. هر چند آن را در شمار غزوات آورده اند، برداشتن سلاح در آن تنها از روى احتياط بود نه به قصد جنگ .
545- مجمع البيان ، سوره فتح .

نوشتن دیدگاه