سال پس از حديبيه ، سال هفتم هجرى در ماه ذى القعده - همان ماهى كه مشركان راه ايشان را به مكه بسته بودند - پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله همراه با يارانش جهت عمره وارد مكه شدند. سه روز در آنجا ماندند و سپس به مدينه بازگشتند.
زهرى گويد:
رسول خدا صلى الله عليه و آله جعفر بن ابى طالب عليه السلام را - كه همراه بود - به خواستگارى ميمونه دختر حارث عامرى فرستاد. جعفر او را براى پيامبر خواستگارى كرد. ميمونه كار خويش را به عباس بن عبدالمطلب - كه ام الفضل دختر حارث و خواهر ميمونه را به همسرى داشت - سپرد. عباس ميمونه را به ازدواج ايشان درآورد.
هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله وارد مكه شد به يارانش فرمود: (( نيروى خود را نشان دهيد و هنگام طواف كردن كوشش زياد كنيد. )) مى خواست (با اين كار) مشركان به چابكى و قدرت ايشان آگاه شوند. مردم مكه از زن و مرد و كودك آنان را احاطه كرده شاهد طواف كردن رسول خدا صلى الله عليه و آله و يارانش بودند. در همين حال عبدالله بن رواحه شمشير به كمر بسته در حضور پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله اين شعر را مى خواند:
خلوا - بنى الكفار - عن سبيله ...
(( اى كافر زادگان ، از راه او دور شويد... )) (545)
مؤلف محترم شرح زندگانى حضرت جعفر بن ابى طالب عليهما السلام را به شرح غزوه مؤته موكول نموده و از غزوه مؤته ذكرى به ميان نياورده اند. بنابراين به شرح اين غزوه مى پردازيم و براى تتميم فايده غزوه ذات السلاسل را نيز مورد گفتگو قرار مى دهيم :

- پینوشتها -

544- عمرة القضاء ( يا عمرة القضية يا عمرة القصاص يا غزوة القضا) سفر آن حضرت به مكه بود براى انجام عمره اى كه سال پيش از آن ممكن نشد. هر چند آن را در شمار غزوات آورده اند، برداشتن سلاح در آن تنها از روى احتياط بود نه به قصد جنگ .
545- مجمع البيان ، سوره فتح .