كنيه اش ابوالحارث (177) و از اشراف و بزرگان قريش بود. سه فرزند داشت به نامهاى عبدالله و ام حكيم و ضباعه (178) كه مادر آنها (دختر داييش) عاتقه (179) دختر ابو وهب بن عمرو بن عائذ مخزومى بود.
عبدالله ظهور اسلام را ديد و اسلام آورد و همراه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در جنگ حنين با كسانى كه در آن روز فرار نكردند ثابت قدم ماند و در روز اجنادين در زمان خلافت ابوبكر در سن سى سالگى به قتل رسيد. پيرامون او گروهى از روميان را - كه به دست او كشته شده بودند - يافتند. واقدى به نبرد او در روز اجنادين اشاره كرده است . عبدالله بن زبير كه رحمت خدا بر او باد بى آنكه فرزندى به جاى گذارد كشته شد.
ام حكيم به همسرى (پسر عمويش) ربيعة بن الحارث بن عبدالمطلب درآمد و رسول خدا صلى الله عليه و آله ضباعة (180) را به همسرى مقداد بن اءسود كندى رضوان الله عليه درآورد. (181)

- پینوشتها -

177- در تاريخ يعقوبى ، ابوطاهر آمده است ( ترجمه آيتى ، ج 1، ص 364. و همچنين السيرة النبوية ج 1، ص 99، پاورقى ).
178- در متن : ضياعه . در فرزندان زبير، عموى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نامهاى ديگر نيز گفته اند. رك . جمهرة النسب : 34.
179- عاتكه درست تر مى نمايد. رك . جمهرة النسب : 34.
180- در متن : ضياعه .
181- ازهار بستان الناظرين : 369.