روزي پيامبر صلي الله عليه و آله در جمع اصحاب خود نشسته بود، در همان لحظات اين آيه شريفه نازل شد؛ «آنان که طلا و نقره (پول رايج زمان خود) را ذخيره مي کنند و در راه خدا انفاق نمي کنند، مژده بده عذابي دردناک را.»(2)

وقتي که حضرت آيه شريفه را دريافت کرد و فهميد، بلافاصله سه بار فرمود؛ «نابود باد طلا و نقره».

اصحاب که دور پيامبر نشسته بودند، در فکر فرو رفتند.

عمر سکوت را شکست و از پيامبر صلي الله عليه و آله سؤال کرد؛ يا رسول اللّه ! پس چه مال و سرمايه اي را براي خود بگيريم و جمع کنيم؟

پيامبر فرمود؛ «زبان ذاکر (ذکر کننده)، قلب شاکر (شکرگزار) و زن با ايمان و کمک کار در دين».(3)
2 - سوره توبه، 34.3 - تفسر مجمع البيان، ص 266؛ تفسير صافي، ج 1، ص 699.