دل ناتوان لیلا، ز غم تو می‌گدازد   
چه كند اگر نسوزد؟ چه كند اگر نسازد؟
تو سوار روی نی، مادر دل‌كبابت از پی   
نه عجب اگر كه در پای نی تو، سر ببازد
تو اگر چه سربلندی، نظری به‌ زیر پا كن   
كه نظر به زیر‌دستان، به بزرگ می‌بَرازد
تو همای دولتی، سایه‌ فكن بر این ضعیفان   
كه به ‌زیر سایه‌ات سرو بلند، سر فرازد
تو سوار یكّه‌تازی، به پیادگان مدارا   
كه پیاده را نشاید، ز پی سواره تازد
من اگر ز غم بمیرم، ز سرت نظر نگیرم   
كه به چون تو نازنینی، دل عالمی ببازد
چه شود اگر نوازش كنی از نیازمندان؟   
چو نیِ تو بند‌بندم، ز غم تو می‌نوازد
مفتقر، محمّد‌حسین غروی اصفهانی
--------------------------------
دیوان كمپانی، ص 132.