سلام الله عليك يا اميرالمؤ منين! خودت مظلوم بودى، اولادت مظلوم بودند و حتى شيعيانت هم به جرم آن كه دوست تو هستند، بايد مورد ستم قرار گيرند.
خودش شهيد شد، حسنش شهيد شد، زينبش اسير شد، شهر به شهر و ديار به ديار آنها را بردند، از كربلا تا كوفه از كوفه تا شام؛ در مجلس ابن زياد و مجلس يزيد كه امام زين العابدين فرمود:
و كان الحبل فى عنقى و فى كتف و عمتى زينب و الاطفال بيننا و كلما قصرنا عن المشى ضربونا بالسياط
ما را با ريسمان بسته بودند يك طرف آن بر گردن من و يك طرف آن به شانه عمه ام زينب بود و اطفال بين ما بودند، و هر كدام از ما در راه رفتن كندى مى نمود ما را با تازيانه مى زدند.
لاحول ولاقوة الابالله العلى العظيم.
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)

نوشتن دیدگاه