برويم سراغ قسمت ديگرى از خطبه رسول اكرم صلى الله عليه و آله كه در ابتدا، ذكر كردم.
و من اكرم فيه يتيما اكرمه الله يوم يلقاه؛ هر كس كه در ماه رمضان، كودك يتيمى را گرامى بدارد؛ و به او رسيدگى كند، خداوند نيز در روز قيامت او را گرامى خواهد داشت:
در سفينة البحار از قرب الاسناد نقل مى كند كه قال النبى صلى الله عليه و آله
من كفل يتيما و كفل نفقته كنت انا و هو فى الجنة كهاتين و قربن بين اصبعيه المسبحة و الوسطى (1)
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر كس از يتيمى سرپرستى كند و مخارجش را تاءمين كند من و او در بهشت مثل اين دو خواهيم بود؛ پس حضرت جمع كرد بين انگشت شهادت و وسطى
همچنين در بحارالانوار، به سندى از ثواب الاعمال چنين نقل مى كند از امام صادق عليه السلام
ما من مؤ من ولامؤ منة يضع يده على راءس يتيم ترحما له الا كتب الله له بكل شعرة مرت يده عليها حسنة (2).
اگر مرد مؤ من يا زن مؤ منى، از روى ترحم دست خود را بر سر يتيمى بكشند، خداوند متعال به اندازه هر يك دانه مويى كه از زير دست آنها بگذرد، يك حسنه برايشان مى نويسند.
در روايت ديگرى از امام صادق عليه السلام چنين آمده است:
قال: ما من عبد يمسح يده على راءس اليتيمت رحمة له الا اعطاه الله به كل شعرة نورا يوم القيمة (3).
هيچ بنده اى نيست كه از روى نوازش بر سر يتيمى دست بكشد، مگر آن كه خداوند به عدد مويى در روز قيامت به او نورى عطا كند.
همچنين بحارالانوار، نقل مى كند از امالى شيخ طوسى به سند از امام صادق عليه السلام از پدرانش كه مى گفت:
قال رسول لله عليه السلام من عال يتيما حتى يستغنى عنه اوجب الله عزوجل له بذلك الجنة، كما اوجب لاكل مال اليتيم النار (4)
هر كس يتيمى را سرپرستى كند، تا آن كه بى نياز گردد، خداوند عزوجل بهشت را بر او واجب مى گرداند، همان گونه كه هر كس مال يتيم را بخورد آتش بر او واجب مى شود.
----------------------------------------------
1-سفينة البحار (چاپ نجف) ج 2، ص 731
2-بحارالانوار، ج 75، ص 4
3-همان، ص 4
4-همان، ص 4
------------------------------------------
سيد محمد على جزايرى (آل غفور)