الف - دعاى مخصوص كنار قبر امام حسين - عليه السلام -:
از امام صادق - عليه السلام - روايت شده است كه فرمود:
110 - من كان له حاجه الى الله عزوجل فليقف عند راس الحسين عليه السلام و ليقل: يا ابا عبد الله، اشهد انك تشهد مقامى، و تسمع كلامى، و انك حى عند ربك ترزق، فاسال ربك و ربى قضاء حوائجى.
يعنى: اگر كسى، حاجتى دارد، برود بالاى سر مقدس امام حسين - عليه السلام - و بگويد: اى ابا عبد الله! شهادت و از روزى خاص الهى بهره مندى، پس از خدا تقاضا كن كه حوايج مرا بر آورده سازد. (كه ان شاء الله بر آورده خواهد شد).
ب: دعاى مخصوص نزد قبر امام هادى - عليه السلام -:
روايت شده است كه فردى هر سال مبلغى از خليفه دريافت مى كرد، ولى چند سال بود كه خليفه آن را قطع كرده بود. اين فرد، نزد امام هادى - عليه السلام - آمده ماجرا را نقل كرد و از او خواست هرگاه نزد خليفه رفت، قضيه را به او بگويد و براى شفاعت كند. سپس از نزد امام - عليه السلام - خارج شد. هنگام شب، فردى از طرف خليفه نزد او آمد و احضارش كرد، مرد آماده شد و به سوى دربار خليفه به راه افتاد، در بين راه چند فرستاده را مشاهده كرد كه همه مى گفتند: نزد خليفه برو... وقتى به دربار رسيد از دربان پرسيد. آيا على بن محمد هادى - عليهما السلام - اينجا آمد.
گفت: خير.
بالاخره وارد شد و خليفه از او به گرمى استقبال كرد و در نزديكى خود نشاند و دستور داد هر آنچه در مدت اين چند سال از او دريغ داشته اند به او بدهند.
مرد، از نزد خليفه به سوى خانه حركت كرده ناگاه ديد همان دربان كه نامش  فتح بود به او مى گويد: به امام هادى - عليه السلام - بگو آن دعايى را كه براى تو كرده به من نيز ياد بدهد.
آن فرد، بعدا خدمت امام - عليه السلام - رسيد، وقتى حضرت چهره بشاش او را مشاهده كرد، فرمود: خوشحال به نظر مى رسى گويا راضى شدى؟
گفت: بلى...ولى مى گويند شما نزد خليفه نرفته اند؟ فرمود:
111 - ان الله عودنا ان لا نلجا فى المهمات الا اليه، ولا نسال سواه، فخفت ان اغير فيغير ما بى.
يعنى: خداوند متعال با ما قرار گذاشته كه در امور مهم فقط به او رجوع كنيم و از او چيز بطلبيم، من ترسيدم كه اگر بر طبق وعده نكنم، او نيز عمل ننمايد.
آن مرد گفت: فتح (دربان دربار خليفه) مى گويد: آن دعايى را شما بدان دعا كرده ايد، به من بياموزانيد. فرمود:
- ان الفتح يوالينا بظاهره دون باطنه، الدعاء به بشرط ان يوالينا اهل البيت، لكن هذا الدعاء كثيرا ما ادعو به عند الحوائج فتقضى، و قد سالت الله عزوجل ان لا يدعو به بعدى احد عند قبرى الا استجيب له، و هو.
يعنى: فتح، فقط در ظاهر ابراز دوستى ما را مى كند، اما در باطنش خير. دعا شرط دارد و شروطش دوستى ما اهل بيت است. اما اينكه از دعا پرسيدى، دعايى است كه من در بسيارى از موارد با آن خداوند سبحان را خوانده حاجاتم را مى طلبم و بر آورده مى شود. از خداوند عزيز و جليل، خواستم كه هر كس بعد از من بر سر قبرم اين دعا را خواند، اجابت شود و آن دعا اين است:.
- يا عدتى عند العدد، و يا رجائى و المعتمد، و يا كهفى و السند، و يا واحد، يا احد، و يا قل هو الله احد، اسالك اللهم بحق من خلفته من خلقك و لم تجعل فى خلقك مثلهم احدا ان تصلى عليهم و ان تفعل بى كذا و كذا.
يعنى: اى سرمايه روزگار پيرى اما! اى اميد و اعتمادم! اى ملجا و تكيه گاهم! اى تنهاى بى همتا! و اى كه قل هو الله احد در شان تو است! خدايا! تو را بحق آن دسته از مخلوقات كه مانند شان نيافريده اى (يعنى محمد و آلش (ع) سوگند مى دهم كه بر آنان درود فرست و حوايج مرا به اين شرح بر آورده ساز....
امثال اينگونه دعاها بسيار است كه به همين مقدار كفايت مى كنيم.
توجه: اينكه حضرت فرمود: دعا به شرط ولايت ما اهل بيت است، اشاره به شرط قبولى دعاست، بلكه شرط قبولى همه اعمال چه واجب و چه مستحب مى باشد، و آنچه محمد بن مسلم (ره) از امام محمد باقر يا امام جعفر صادق - عليهما السلام - نقل كرده، در همين معناست كه فرمود:
112 - اى ابا محمد! مثل ما خاندان نبوت مثل آن خاندانى است كه در نبى اسرائيل بودند كه: هر گاه يكى از آنان چهل شب در راه خدا كوشش ‍ مى كرد و دعا مى نمود، اجابت مى شد، ولى يكى از آنان پس از چهل شب بندگى و ترك گناه، هر چه دعا كرد مستجاب نشد، نزد حضرت عيسى - عليه السلام - آمد و از اين وضعش شكايت كرده از آن حضرت خواست كه برايش دعا كند، حضرت عيسى - عليه السلام - تطهير كرد (وضو ساخت) نماز گزارد و سپس دعا كرد، وحى رسيد كه اى عيسى! بنده من از راهى كه مى بايست بيايد نيامد و به بيراهه رفت، چون او دعا كرد در حالى كه در قبلش نسبت به نبوت تو شك داشت، و اگر به همين حال دعا كند، حتى اگر گردنش هم قطع گرد دو سرانگشتانش پراكنده شوند، او را اجابت نخواهم كرد.
عيسى - عليه السلام - به آن فرد گفت: خداى را مى خوانى در حالى كه نسبت به پيامبرش شك دارى؟
گفت: اى روح خدا! اينكه مى گويى درست است (من نسبت به نبوت تو شك دارم) از خدا بخواه كه اين شك را از من برطرف نمايد.
در اينجا حضرت عيسى - عليه السلام - برايش دعا كرد، خداوند متعال هم تفضل نمود و او به سوى خاندانش برگشت و جرى آنان گرديد.
ما اهل بيت هم همينگونه هستيم، خداوند متعال عمل بنده اى را كه در ما شك داشته باشد، قبول نمى كند.
----------------------------------------------------------------------------
جمال و السالكين شيخ احمد بن فهد حلى (قدس سره الشريف)
ترجمه: حسين غفارى ساروى

نوشتن دیدگاه