بيست و سوم ذى القعده روز زيارتى پيشواى هشتم شيعيان حضرت على ابن موسى الرضا عليه السلام
در طوس تجلى خدا مى بينم
آثار جلال كبريا مى بينم
در كفشكن حريم پور موسى
موساى كليم با عصا مى بينم
زيارت چيست؟
زائر كسيت؟
زيارت، ديدارى است از سر شوق و شوق ديدار است و زائر، ان مشتاق بيقرار ديدار است.
زيارت، شستشوى جان است در زلال محبت، غبار روبى دل است با نسيم ولايت. نشان معرفت است و گامى است براى كسب معرفت بيشتر.
زيارت، موسم توبه است و اصلا خود توبه. عاملى است براى تزكيه نفس، تصفيه روح و موعدى مناسب براى محاسبه نفس. عرضه خويشتن بر مولا است. سنجش اعمال با محك و معيار ولايت، براى معرفت نفس، تا بدانى كه چند مرده حلاجى و تا چه ميزان به قله انسان كامل كه امام عليه السلام مصداق اعلاى ان است، نزديك گشته اى.
زيارت، قرار گرفتن در حصن حصين توحيد و امان از عذاب الهى است، با همه شرايط ان، كه فرمود: كلمه لا اله الا ا... حصنى، فمن دخل حصبى امن من عذابى بشرطها و شروطها و انا من شروطها: لا اله الا ا... حصار من است هر كس  اندر حصار من در ايد از عذاب من در امان خواهد بود (البته) با شرايطش كه من يكى از ان شرايط هستم.
زيارت، اداى اجر رسالت است چرا كه خود نشان مودت است. قل لا اسئلكم عليه اجرا الموده فى القربى: بگو اى رسول ما من از شما اجرا رسالت جز اين نخواهم كه محبت و مودت در حق خويشاوندا (من) منظور داريد.
زيارت، حضور مريد است در محضر مراد، حضور غلام در محضر مولا و حضور ماموم است در محضر امام.
زيارت، بيعت مجدد ماموم است با امام، اعلام وفادارى است نسبت به رهبر، ابراز بيزارى است از هر چه باطل و قرار گرفتن در جبهه حق، كه گيتى همواره صحنه نبرد حق و باطل است. زيارت، اعلان مواضع است كه زائر با هر كه مولا و امامش سر صلح و اشتى دارد در سلم و صفا است و با هر چه و هر كس كه امام را دشمن مى دارد، دشمن است هر چند پدر يا فرزند و يا برادرش... باشد. (انى سلم لمن سالمكم و حرب لمن حاربكم): من در صلح و سازشم با هر كه سر صلح با شما دارد و در جنگم با آنكه با شما سر جنگ دارد. زيارت، وفا به عهدى است كه امام بر گردن دوستداران و پيروان خويش دارد كه عالم آل محمد - صلى الله عليه وآله - فرمود:
ان لكل امام عهدا فى عنق اوليائه و شيعته و ان من تمام الوفاء بالعهد و حسن الاداء زياره قبور هم: هر امامى را عهدى است بر گردن پيروان و دوستان او، آن عهد را كاملا وفا كردن و حق آنان را نيكو ادا نمودن، زيارت قبور آنان است. زيارت، اداى حقى است كه بر عهده ماءموم است و رد امانتى كه در دست اوست.
زيارت، استناره دائم از منبع نور و استفاضه از واسطه فيض الهى و ارتباطى دائمى با آن كس كه سبب قوام هستى و سكون و حيات زمين و اهل آن است كه لولا الحجه لساخت الارض باهلها: اگر حجت خدا نبود زمين اهلش ‍ را فرو مى خورد.
زيارت، بار يافتن انسانى فقير و درمانده در بارگاه كريمى مرتبط با خزانه غيب، توسل جستن معصيتكارى شرمنده به دامن بنده اى مقرب و آبرومند در درگاه رب الارباب است.
زيارت، هجرتى است برونى و بالاتر از آن هجرتى درونى است كه شيفته اى دل سوخته، با طى راههاى خاكى جان خويش برگرفته و به سوى مزار محبوب مى آيد تا با هجرت از بديها و گناهان به سوى حسنات و طاعات تشبه و تمثل به او پيدا كند. زيارت پاس داشتن حريم عترت، همراهى و ملازمه با اهل البيت است كه:
المتقدم لهم مارق و المتاءخر عنهم زاهق و اللازم لهم لاحق
پيشى جوينده بر آنها از دين خارج شود و بازمانده از آنها نابود و همراه و ملازم با آنها، به آنان ملحق گشته است.
زيارت، در درياى پر تلاطم دنيا بر كشتى نجات سوار شدن و چراغ هدايت را در ظلمات به دست گرفتن است. ياءمن من ركبها و يغرق من تركها: ايمن است هر كه بر آن سوار شود و غرق گردد هر كه آنرا رها كند.
زيارت، تجديد قوا است براى پيمودن صراط مستقيم و برگرفتن توشه و زاد راه براى سفر دور و دراز
زيارت، ذكر و تذكير است، - ذكرى - غفلت كش و تذكرى جهل سوز و نيز به ياد آوردن مسئوليت سنگين خويش، در تحمل بار امانت الهى است.
ياد آورى آن همه حماسه ها و مجاهدات و مظلوميت ها و سرانجام شهادتها و درس آموزى و عبرت پذيرى از آنهاست.
زيارت، تفريح روح است، گرچه با رنج سفر و تعذيب جسم قرين است. زيارت، تعظيم شعائر الهى و نشانه تقواى دلها است. و من يعظم شعائر الله فانها من تقوى القلوب: هر كس شعائر دين را بزرگ و محترم دارد، كه اين صفت دلهاى باتقوا است.
زيارت، قدرشناسى از بندگان صالح و شكر گذارى نعمت وجود آنهاست.
زيارت، اسوه را همواره در پيش چشم داشتن است، حركتى بر مبناى الگو و تاءسى به اوست.
زيارت نوعى اعتراض به سياست جابرانه حاكم و دهن كجى به وضع موجود در روزگار ستم است. قيامى است عليه ظلم و شورشى است عليه جور نقى طاغوت و تمسك به رهبرى بر حق و اعتصام به حبل ا... است. زيارت.... اينها همه زيارت اند و زيارت، تنها آينها نيست و زائر آن انسان عاشق عارف، مريد وفادار، محبت تائب، محاسب متوسل، مطيع حاضر در صحنه، ايثارگر ذاكر، مهاجر مجاهد، موحد متقى، معترض انقلابى و.... گرسنه محبت، تشنه ولايت و شيفته امامت.... است كه تمامى جانمايه و سرمايه خويش برگرفته و بر كف اخلاص ‍ نهاده و خانه و كاشانه و شهر و ديار ترك گفته و رنج سفر بر خويش هموار نموده، با قلبى مشتاق و جانى اميدوار آمده تا با حضور در محضر امام و مراد و ولى نعمت خويش و درك نور و فيض و كسب توشه و توان، همچنان با بصيرت و قدرت و معرفت، بر صراط مستقيم توحيد و با تمسك به كتاب و عترت، راه خويش را تا رسيدن به سرمنزل مقصود كه همان كمال انسانى و تقرب الى ا... است، طى نمايد.
اگر مى بينيم در طول تاريخ همواره حكام جائر از زيارت، در هراس بوده اند و از زائرين بيمناك، اگر مى بينيم كه طاغوتى ستم پيشه چون متوكل و ديگران بارها و بارها آب بر مزار مقدسى چون تربت اطهر حسين عليه السلام مى بندند و زائرين را دست و پا مى برند و به قتل مى رسانند، اگر در تاريخ مى خوانيم كه منصور بن محمد الكندرى و زير طغرل سلجوقى به ويرانگرى پرداخت و مانع از زيارت مرقد مطهر ثامن الائمه عليه السلام مى شد و زائرين آن حضرت را مى آزرد تا سرانجام به فرمان خواجه نظام الملك به قتل رسيد.
و اگر مى بينيم حكومت استعمارى و روباه پير انگليس به جاسوسان خود توصيه مى كند كه با لطايف الحيل مؤمنين را از زيارت قبور ائمه باز دارند و با پخش  شايعات بى اساس در سنديت تاريخى زيارتگاهها و قبور بزرگان دين ترديد روا دارند. مانند اينكه در توس (مشهد) هارون دفن است نه امام رضا عليه السلام و در هر جايى به گونه اى و اگر به چشم خويش ديديم كه صدها زائر موحد و پاكباخته را در حرم امن الهى به فرمان شيطان، سفا كانه به خاك و خون كشيدند.
و اگر... همه و همه به خاطر وحشتى است كه امامان نار و پيشوايان كفر پيشه از زيارت (به مفهومى كه شرحش گذشت) و از زائرين، با ان ويژگيها، داشته و دارند. زهى خيال باطل؛ (يريدون ليطفوا نورا... با فواههم وا... متممم نوره ولو كره المشركون): كافران مى خواهند نور خدا را بادها نشان خاموش كنند و البته خدا نور خود را تمام و كامل (محفوظ) خواهد داشت هر چند كافران را خوش نيايد.

نوشتن دیدگاه