بخش دوم: فاطمه سلام الله عليها از ديدگاه روايات ((3))
سومين منقبتى كه حضرت صديقه سلام الله عليها با پدر و همسر و فرزندانش اشتراك دارد منور بودن بهشت است با تصوير او.
((انس)) از حضرت رسول اكرم (ص) روايت مى كند كه آن حضرت فرمود:
((ان آدم صلوات الله عليه نظر فى الجنتة فلم ير صورت مثل صورته فقال: الهى ليس فى الجنة صورة مثل صورتى؟
فاخبره الله تعالى و اشار الى جنة الفردوس فراى قصرا من ياقوته بيضاء فد خلها فراى خمس صور مكتوب على كل صورة اسمها: انا محمود و هذا ((احمد))، انا الاعلى و هذا ((على))، انا الفاطر و هذه ((فاطمه))، انا المحسن و هذا ((حسن))، انا ذوالاحسان و هذا ((حسين)).)) (( حضرت آدم (ع) چون در بهشت به هر سو نگريست و صورتى را به شكل و قيافه خود نيافت، عرض كرد: خدايا، صورتى نظير چهره من نيافريده اى؟
خداى متعال او را متوجه بهشت فردوس كرد و حضرت آدم (ع) در آنجا قصرى از ياقوت سفيد ديد و هنگامى كه وارد آن قصر شد، پنج تصوير مشاهده كرد كه اسامى هر يك از آنها نيز به اين شرح نوشته شده بود.
من محمودم و اين ((احمد)) است، من اعلى هستم و اين ((على)) است، من فاطرم و اين ((فاطمه)) است، من محسنم و اين ((حسن)) است من ذوالاحسانم و اين ((حسين)) است.
حديث ديگرى در همين موضوع ((شيخ عبدالرحمان صفورى)) در ((نزهت المجالس))، و ((مولامحمد مبين)) در ((معارج النبوة))، از حضرت صادق سلام الله عليه روايت مى كند كه آن حضرت فرمود:
((كان آدم و حواء جالسين فجائهما جبرئيل و اتى بهما الى قصر من ذهب و فضة شرفاته من زمرد اخضر فيه سرير من ياقوتة حمراء و على السرير قبة من نور فيها صورة على راسها تاج، و فى اذنيها قرطان من لولو، و فى عنقها طرق من نور، فتعجبوا من نورها حتى ان آدم نسى حسن حواء فقال: ما هذه الصورة؟
قال جبرئيل: ((فاطمه))، و التاج ابوها، و الطوق زوجها، و القرطان، الحسن والحسين، فرفع آدم راسه الى القبة فوجد خمسة اسماء مكتوبة من نور: انا المحمود و هذا (( محمد))، و انا الاعلى و هذا ((على)) و ان االفاطر و هذه ((فاطمة))، و انا المحسن و هذا ((الحسن))، و منى الاحسان و هذا ((الحسين)) فقال جبرئيل: يا آدم احفظ هذه الاسماءفانك تحتاج اليها، فلما هبط آدم بكى ثلاثمائة عام ثم دعا بهذه الاسماء و قال يا رب: بحق محمد وعلى، و فاطمة، والحسن والحسين، يا محمود يا اعلى، يا فاطر يا محسن اغفرلى و تقبل توبتى، فاوحى الله اليه يا آدم لوسئلتنى فى جميع ذريتك لغفرت لهم)) ((ادم (ع) و حوا، در كنار هم نشسته بودند كه جبرئيل بنزدشان آمد و آنان را همراه خود به داخل قصرى از طلا برد، در آنجا تختى از ياقوت قرمز بود و بالاى آن تخت قبه اى بود نور افشان، و در ميان آن قبه چهره اى غرقه در نور، كه تاجى بر سر نهاده و دو گوشوار از لولو در گوشش، و گردن بندى از نور بر گردنش آويخته بود. هر دو از نورانيت حيرت انگيز آن تمثال در شگفت شدند به حدى كه حضرت آدم (ع) زيبائى همسرش حواء را فراموش نمود (زيرا شاهد يك زيبائى بى سابقه و حسن بى نظيرى بود) لذا روى به جبرئيل كرد و پرسيد اين صورت كيست؟ جبرئيل گفت: اين فاطمه است، و آن تاجش احمدنما، گردن بندش حيدرنما و دو گوشوارش نشانگر حسن و حسين اوست. آنگاه حضرت آدم (ع) سر خويش را به سوى قبه نور بلند كرد، و در آنجا اين پنج اسم را با خط نور نوشته ديد:
من محمودم و اين ((محمد)) است، من اعلى هستم و اين ((على)) است، من فاطرم و اين ((فاطمه)) است، من محسنم و اين ((حسن)) است، و احسان از من است و اين ((حسين)) است))
پس از قرائت اين نامها جبرئيل گفت: يا آدم، اين نامها را به خاطر بسپار كه بعدها يقينا به آنها نيازمند مى شوى، و آن اسماء مشكل گشاى تو خواهند بود.
بعد از آنكه حضرت آدم مرتكب آن ترك اولى شد و در نتيجه بر زمين فرود آمد، بعد از 300 سال اشك ريختن (بياد آن نامهاى مقدس افتاد) و با آن اسماء مبارك دعائى ترتيب داد و به پيشگاه خداى متعال چنين معروض داشت:
پروردگارا به حق محمد، على، فاطمه، حسن و حسين، يا محمود، يا اعلى، و يا محسن، يا فاطر از خطاى من در گذر و توبه مرا قبول فرما. در آن هنگام از جانب خداى تعالى خطاب آمد كه يا آدم اگر (در آن حال دعا) در خواست مى كردى كه گناهان همه فرزندانت را بيامرزم همه آنها را مى بخشيدم))
آرى براى خداى متعال هرگز سنگينى ندارد كه از بركت اين دعا جميع گناهان ما را نيز ببخشد، لذا جا دارد كه ما نيز بگوئيم:
((يا رب بحق محمد، و على، و فاطمه، والحسن والحسين، يا محمود يا اعلى يا فاطر يا محسن اغفرلنا و تقبل توبتنا)) حديث مفصل ديگى جناب سلمان نقل مى كند كه حضرت رسول اكرم (ص) فرمود:
((خداى تعالى از اسامى خودش نامهاى ما را مشتق فرموده است: خدا محمود است و من محمدم، خداى اعلى است و نام برادرم على است، خدا فاطر است و اسم دخترم فاطمه است، خدا محسن است و نام دو فرزند من حسن و حسين است.))
((اين روايت را نطنزى)) در ((خصائص علويه))، و عده اى ديگر از دانشمندان بزرگ شيعه و سنى نقل فرموده اند، و اگر به جز اين روايت، حديث ديگرى در دست ما نباشد از همين خبر، مطالب مهمى را مى توان استفاده كرد، و با توجه به اين كه بعد از سيصد سال اشك ريختن، در هنگام درماندگى و احتياج، اين نامهاى مقدس مشكل گشا و نجات بخش آدم ابوالبشر بوده اند، كاملا واضح است كه تمام فرزندان آدم در سختى ها نيازمند آنان بوده و در طلب حاجت و رفع گرفتاريها با توسل به اين اسماء مبارك كامروا خواهند بود.
---------------------------------
گفتار علامه امينى
به كوشش: حبيب چايچيان

نوشتن دیدگاه