بخش دوم: فاطمه سلام الله عليها از ديدگاه روايات ((1))
چنان كه گفته شد، اخبار و احاديث مردود اطمينان كه از فريفتن (شيعه و سنى) در منقب حضرت صديقه سلام الله عليها وارد شده است، به دو بخش تقسيم مى شود:
بخش اول:
احاديثى كه در ذيل آيات شريفه نقل شده است، و ما آنها را به عنوان ((فاطمه سلام الله عليها از ديدگاه روايات بررسى و تشريح كرد. اين احاديث دو دسته است، يك دسته اشتراكى، يعنى رواياتى در منقبت حضرت رسول اكرم، اميرالمؤ منين و حسنين سلام الله عليهم مى باشد كه حضرت زهرا(ع) نيز در آن مناقب اشتراك دارد.
دسته دوم احاديث اختصاصى است، يعنى رواياتى كه مخصوص است به مدايح و فضايل حضرت صديقه سلام الله عليها، و ما اخبار دسته اول را در پانزده موضوع رده بندى و مورد بحث و بررسى قرار مى دهيم.
موضوع اول
زهرا سلام الله عليها يكى از علل آفرينش
در اين موضوع اخبار بسيارى از فريقين (شيعه و سنى) روايت شده است كه به موجب آنها ثابت مى شود، حضرت صديقه سلام الله عليها سبب آفرينش (عالم) بوده است، همانگونه كه پدربزرگوارش، اميرالمؤ منين و حسنين سلام الله عليهم، علت خلقت بوده اند. ما برخى از اخبار مربوط به اين موضوع را در بخش اول در ذيل آيات شريفه ذكر كرديم و اينك حديثى در اثبات اين مطلب، كه راوى آن ((ابوهريره)) است:
((قال رسول صلى الله عليه و اله: لما خلق الله تعالى آدم اباالبشر و نفخ فيه من روحه، التفت آدم يمنه العرش فاذا فى النور خمسة اشباح سجدا و ركعا، قال آدم: (على نبينا و آله و عليه السلام) هل خلقت احدا من طين قبلى؟ قال: لا يا آدم! قال: فمن هولاء الخمسه الاشباح الذين اراهم فى هيئتى و صورتى؟ قال: هولاء خمسة من ولدك، لولا هم ما خلقتك، هولاء خمسه شققت لهم خمسة اسماء من اسمائى لولا هم ما خلقت الجنة و النار، و لا العرش، ولا الكرسى، ولا السماء و لا الارض و لا الملائكة، و لا الانس، و لا الجن. فانا المحمود، و هذا محمد، و اناالعالى و هذا على، و انا الفاطر وهذه فاطمة. و انا الاحسان و هذالحسن، و اناالمحسن و هذالحسن... اليت بعزتى ان لا ياتينى احد مثقال ذرة من خردل من بغض احدهم الا ادخله نارى، ولا ابالى يا آدم، هولاء صفوتى بهم انجيهم و بهم اهلكهم فاذا كان للك الى حاجة فبهولاء توسل))
((رسول خدا(ص) فرمود: هنگامى كه خداى تعالى حضرت آدم ابوالبشر را آفريد و از روح خود در او بدميد، آدم (ع) به جانب راست عرش نظر افكند، آنجا پنج شبح غرقه در نور به حال سجده و ركوع مشاهده كرد، عرض كرد: خدايا قبل از آفريدن من، كسى را از خاك خلق كرده اى؟ خطاب آمد: نه، نيافريده ام. عرض كرد: پس اين پنج شبح كه آنها را در هيئت و صورت همانند خود مى بينم چه كسانى هستند؟ خداى تعالى فرمود: اين پنج تن: از نسل تو هستند، اگر آنها نبودند، ترا نمى آفريدم، نامهاى آنان را از اسامى خود مشتق كرده ام (يعنى من خود، آنها را نامگذارى كرده ام) اگر اين پنج تن نبودند، نه بهشت و دوزخ را مى آفريدم، نه عرش و كرسى، نه آسمان و زمين را خلق مى كردم، و نه فرشتگان و انس و جن را... منم ((محمود)) و اين ((محمد)) است، منم ((عالى)) و اين ((على)) است، منم ((فاطر)) و اين ((فاطمه)) است، منم ((احسان)) و اين ((حسن)) است، و منم ((محسن)) و اين ((حسين)) است.
به عزتم سوگند، هر بشرى به مقدار ذره بسيار كوچكى، كينه و دشمنى آنها را در دل داشته باشد، او را در آتش دوزخ مى افكنم، يا آدم،... اين پنج تن، برگزيدگان منند، و نجات و هلاك هر كس وابسته به حب و بغضى است كه نسبت به آنها دارد. يا آدم، هر وقت از من حاجتى مى خواهى، به آنان توسل كن.
ابو هريره مى گويد، پيامبر اكرم (ص) در ادامه سخن فرمود:
((نحن سفينه النجاة، من تعلق بها نجى، و من حاد عنها هلك، فمن كان له الى الله حاجت فليسئل بنا اهل البيت))
((ما (پنج تن) كشتى نجاتيم، هر كس با ما باشد، نجات يابد، و هر كس كه از ما روگردان شود، هلاك گردد. پس هر كس حاجتى از خدا مى خواهد پس به وسيله ما اهل بيت از حضرت حق تبارك و تعالى مسئلت نمايد)).
اين روايت را ((شيخ الاسلام حموينى)) در ((فرائد)) - ((حافظ خوارزمى)) در ((مناقب)) - و چند تن ديگر از دانشمندان اهل سنت نقل كرده اند، همچنين دانشمندان بزرگ شيعه اين حديث شريف را روايت نموده اند، و با بررسى آن، به طور خلاصه، مى توان به شش مطلب، و يا شش منقبت پى برد، كه هر يك از پنج تن در آن مناقب و فضائل، به طور يك نواخت و همرديف، مشترك هستند.
مطلب اول: خلقت پنج تن و انوار آنان قبل از آفرينش آدم بوده است، و غير از روايت مذكور احاديث بسيارى نيز از فريقين (شيعه و سنى) در اين باره وارد شده است. از حضرت رسول اكرم (ص)، نسبت به مدت زمانى كه پنج تن، قبل از آدم بوجود آمده اند رواياتى منقول است كه در برخى 2000 سال و در بعضى به طور مختلف ذكر گرديده است كه گمان مى رود - اين ارقام تقريبى است نه قطعى.
مطلب دوم: پنج تن سبب و علت آفرينش جهان بوده اند.
مطلب سوم: اسامى آنها از نامهاى خداى تعالى مشتق شده است.
مطلب چهارم: جزاى دشمنى و كينه توزى نسبت به آنان، سوختن در آتش قهر الهى است.
مطلب پنجم: پنج تن، برگزيدگان حضرت حق تبارك و تعالى هستند، و هلاك و نجات هر بشرى، وابسته به حب و بغضى است كه نسبت به آنها دارد.
مطلب ششم: هنگام حاجت خواستن از خداى تعالى بايد آنها را وسيله استجابت دعا قرار داد و به آنها متوسل شد.
با توجه به اين شش مطلب كه بيان شد، اگر اشخاصى واجد اين شش منقبت بوده باشند، مى توان معتقد بود و يقين كرد كه آنها يك بشر عادى نيستند، افرادى كه خداى تعالى از همان ابتداى خلقت به آدم ابوالبشر معرفى و نشان داده است كه علت خلقت تو و اولاد تو اينها هستند، اگر حاجتى دارى بايد به در خانه اينان بروى، اينها برگزيدگان من اند، من خود اينها را نامگذارى كرده ام. بنابر آنچه گفته شد، پنج تن در شش منقبت مذكور هيچ فرقى با يكديگر ندارند و در اين مورد هيچ تفاوتى ميان پيغمبر اكرم، على، و حسنين عليهم السلام با حضرت صديقه سلام الله عليها وجود ندارد، همه در اين مناقب يك نواخت، هم رتبه، و هم درجه اند. اگر چه از جهات و اعتبارات ديگر ممكن است قائل به فضليت و برترى برخى بر بعضى باشيم، مثلا پيامبر اكرم (ص) منصبى دارد كه ديگران ندارند. اگر درشان پنج تن به جز اين شش منقبت نبود، همرديف بودن آنها در اين مناقب نشان مى دهد كه هر يك از پنج تن، از همه پيامبران، از همه صديقين، از آدم تا خاتم خلاصه از جميع مخلوقات خداى تبارك و تعالى افضل و برترند.
زيرا اگر آنها آفريده نمى شدند، اين خوان رحمت، و اين سفره خلقت گسترده نمى شد هركس كه به عالم هستى پا نهاده است (يعنى هر بزرگى، هر شريفى، هر نبيى، هر وصيى، هر خليفه اى، هر امامى، هر عالمى كه به وجود آمده است) در حقيقت كنار سفره رحمت آنها نشسته، و از نعمت وجودشان برخوردار گشته، و نان خور و پرورش يافته و عائله رحمت و بركت وجود پنج تن بوده است، از اين جهت است كه حضرت سجاد سلام الله عليها در يكى از ادعيه شريفه اش كه ائمه را معرفى مى كند، مى فرمايد:
((نحن رحمة من استرحمك، و غوث من استغاث بك))
((مائيم رحمتى كه مردم از تو مى طلبند، مائيم غوث و پناه كسى كه از تو پناه مى جويد)) آرى، آنان در پيش آمدها پناه، و در طلب حوائج ملجا همه مردمند، اغلب انبيا (از آدم تا خاتم) در هنگام مشكلات و طلب حاجت به آنان متوسل شده اند و از آبرومندى آنها در نزد خدا، حاجت روا گشته اند، آنها محترمند، معظمند، معززند، علت خلقتند برگزيدگان خدا هستند، و با توجه به اينكه پنج تن در مناقب گفته شده، همدرجه و همرديف هستند، حضرت صديقه سلام الله عليها نيز در اين مورد كوچكترين فرقى با پدر بزرگوارش نداشته است.
---------------------------------
گفتار علامه امينى
به كوشش: حبيب چايچيان

نوشتن دیدگاه