نهضت جهانى اسلام، در سرزمينى كه بيشتر مردم آن بت پرست بودند آغاز گرديد. آنان نقشه هاى گوناگونى براى براندازى اين دين كشيدند و سعى در خاموش كردن اين مشعل الهى داشتند، از آزارها و شكنجه هاى بدنى پيامبر و تازه مسلمانها گرفته تا محاصره اقتصادى و جنگهاى پى در پى؛ ولى تلاشهاى آنان با شكست مواجه گرديد و اين فشارها نتوانست رهبر اسلام و پيروانش را از راهى كه در پيش گرفته بودند منصرف سازد.
سرانجام پيامبر گرامى (ص) سيزده سال پس از بعثت، به سوى مدينه هجرت كرده و يك حكومت اسلامى را پايه گذارى نمود. در دوران ده ساله حضور حضرت در مدينه، حمله مشركين به كيان اسلام متوقف نگرديد؛ اما اسلام و مسلمين همواره در حال پيشرفت بوده و مسلمانان آينده روشن ترى را پيشاپيش خود احساس مى كردند.
آخرين اميد بت پرستان، درگذشت صاحب اين رسالت بود. آنان با خيالات واهى گمان مى بردند. پايه هاى اين نهضت با فقدان پيامبر (ص) فرو مى ريزد. قرآن كريم به آرزوى آنها چنين اشاره مى كند:
«مى گويند پيامبر شاعرى است كه انتظار مرگ او را مى بريم. بگو انتظار بريد! كه من نيز با شما در انتظارم. آيا خيالات واهى، آنها را به اين فكر وا مى دارد؟...)(1)
------------------------------------
1-سوره طور: آيه 30 - 31.
------------------------------
على محمد ميرجليلى

نوشتن دیدگاه