آغاز: امام محمد تقى جواد (عليه الصلاة والسلام)، در ماه مبارك رمضان سال 195 هـ' . ق زاده شد و در ماه ذى القعده سال 220، به وسيله همسرش و به تحريك و فرمان معتصم، خليفه عباسى، مسموم گشت و رحلت نمود. پدر گرامى آن حضرت امام رضا (عليه الصلاة والسلام) نيز در سال 203 با سمّى كه به دست عبدا مأمون، خليفه عباسى به وى خورانده شد، به شهادت رسيد.
امام جواد (عليه السّلام)، نخستين امام ازائمّه دوازده گانه (عليهم السلام) بود كه در خردسالى يعنى تقريباً در هشت سالگى متصدّى شؤون امامت گرديد و مسؤوليّت‏هاى رهبرى را بر عهده گرفت.
پس از آن حضرت، فرزندش، امام على هادى (صلواْ او سلامه عليه) نيز در همين سنين بلكه در سنين كمتر - هشت يا شش سالگى - متولّى امر امامت گرديد. و بعد از آن، امام مهدى عجّل ا تعالى فرجه الشّريف نيز در حالى كه بيش از پنج سال نداشت به امامت رسيد.
امام جواد (عليه السّلام) - به تعبير برخى- «نخستين نمونه زنده امامتى بود كه شيعه بدان معتقد است، با تمام معناى اين كلمه، و با تمام اوصاف و احوال و شؤونى كه در كتاب و سنّت براى امام آمده است و بر مبناى آن، خدا است كه متولّى تسديد و تربيت مداوم او است».
-------------------------------------
علامه جعفر مرتضى عاملى

نوشتن دیدگاه