هنگامى كه واژه هاى رسول و رسل، ضمن آيات مباركه مى آيند، اغلب مضمون آنها درباره ى رسالت است. و پيكارى كه پس از پيامبران در ميان قومشان واقع مى گردد، كودتايى عليه رسالت است. چنانكه واژه ى رسول در آيه ى فوق مى رساند كه ظاهرا اختلاف پيش آمده درباره شخص پيامبر نيست بلكه در مورد رسالت اوست. در اين ارتباط خداى متعال مى فرمايد: (و ما محمد الا رسول قد خلت من قبله الرسل أفان مات او قتل انقلبتم على اعقابكم)(1)
يعنى: (و محمد صلى اللَّه عليه و آله و سلم نيست جز پيامبرى كه پيش از او پيامبران ديگرى بوده اند، پس اگر بميرد يا كشته شود، شما به گذشتگان خود برمى گرديد)؟
در آنجا كه پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله و سلم در دايره رسولان داخل مى شود آيه اى كه بحث درباره ى آن است (بقره، آيه ى 253) (2) شامل سرور ما حضرت محمد صلى اللَّه عليه و آله و سلم نيز مى گردد. به ويژه آن كه آيه ى پيشين (آل عمران، آيه ى 144) (3) بر صفت رسالت تأكيد مى نمايد. و اينكه آن حضرت صلى اللَّه عليه و آله يك فرستاده است، همانگونه كه فرستادگان ديگرى غير از او وجود داشته اند. چنانكه قرآن كريم مى فرمايد: (و انك لمن المرسلين) (4) يعنى: (و تو از رسولان هستى). خداى متعال از زبان حبيب خودحضرت محمد صلى اللَّه عليه و آله و سلم مى فرمايد: (قل ما كنت بدعا من الرسل) (5) يعنى: (بگو رسالت با من آغاز نگرديده است). در سنت هاى گذشتگان نيز تقريبا بلكه بيشتر، اين پديده نزد امت حضرت محمد صلى اللَّه عليه و آله و سلم متوقف نمى گردد.
------------------------------------------------------------
1. سوره ى آل عمران، آيه ى 144.
2. جمله ى داخل پرانتز از مترجم است.
3. جمله ى داخل پرانتز از مترجم است.
4. سوره ى بقره، آيه ى 252.
5. سوره ى احقاف، آيه ى 9.
-------------------------------------
نویسنده: عبدالمنعم حسن سودانى
مترجم: سيد حسين محفوظى موسوى